Jazda pod wpływem alkoholu lub środków odurzających – 178a k.k.

Jazda pod wpływem alkoholu lub środków odurzających – 178a k.k.

Artykuł 178a kodeksu karnego dotyczy problematyki stanu nietrzeźwości w kontekście kierowania pojazdem mechanicznym, za co grozi kara pozbawienia wolności. Jest to przepis prawny, który ma na celu uregulowanie spraw związanych z jazdą pod wpływem alkoholu lub środka odurzającego, w tym reguluje odpowiedzialność za prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu. Stan nietrzeźwości jest problemem o znaczącym wpływie na bezpieczeństwo w ruchu drogowym, co sprawia, że artykuł 178a k.k. ma szczególne dla sprawcy czynu określonego w tym przepisie. Nie jest to zwykłe naruszenie przepisów ruchu drogowego, ale popełnienie przestępstwa określonego w art 178a k.k. jest traktowane z powagą i surowymi konsekwencjami prawnymi. Aby zrozumieć, jakie skutki prawne niesie za sobą to przestępstwo, warto bliżej przyjrzeć się treści tego artykułu oraz sposobowi, w jaki jest on stosowany w praktyce. Artykuł 178a k.k. precyzuje, że osoba, która prowadzi pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego dopuszcza się popełnienia przestępstwa. Nie jest to zwykłe naruszenie przepisów ruchu drogowego, ale czyn zagrożony surowymi konsekwencjami prawnymi. Co więc oznacza to wyrażenie “pod wpływem”?

https://pasternaklegal.pl/jazda-pod-wplywem-alkoholu-lub-srodkow-odurzajacych-178a-k-k/

 

Spis treści:

1. Stan nietrzeźwości w kodeksie karnym?
2. Kiedy orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów?
3. Od kiedy obowiązuje zakaz prowadzenia pojazdów?
4. Kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
5. Czy jest możliwe warunkowe umorzenie postępowania karnego za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości?
6. Zatarcie skazania za kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu
7. PODSUMOWANIE

 

Stan nietrzeźwości w kodeksie karnym

Stan nietrzeźwości w kodeksie karnym to termin, który odgrywa kluczową rolę w regulacjach prawnych dotyczących przestępstw związanych z prowadzeniem pojazdów mechanicznych pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających. W kontekście kodeksu karnego, stan nietrzeźwości odnosi się do sytuacji, w której osoba prowadząca pojazd mechaniczny w strefie ruchu, a znajduje się pod wpływem alkoholu lub innych substancji odurzających, co znacząco wpływa na jej zdolność do bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym. Podejście prawne do stanu nietrzeźwości jest jasno określone w kodeksie karnym, a naruszenie tych przepisów wiąże się z surowymi konsekwencjami prawnokarnymi. Stan nietrzeźwości (pozostawanie pod wpływem środka odurzającego lub alkoholu) może być potwierdzany przez różne środki, takie jak badanie alkomatem, badanie krwi lub badanie wydychanego powietrzu, które określają stężenie alkoholu lub obecność innych środków odurzających w organizmie,. Jeśli stężenie alkoholu we krwi lub obecność substancji odurzających przekracza określone normy prawne, osoba taka uważana jest za nietrzeźwą. Stan nietrzeźwości jest kwestią, która jest ściśle regulowana w prawie karnym. Przepisy kodeksu karnego restrykcyjne określają zawartość alkoholu we krwi oraz w wydychanym powietrzu, a więc dokładnie definiują  pozostawanie pod wpływem środka odurzającego czy alkoholu.

Pozostawanie pod wpływem środka odurzającego czy prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu w przypadku przekroczenia określonych norm jest traktowane jako przestępstwo. Przestępstwo to zostało w typie podstawowym określone w art. 178a paragraf 1. Przestępstwo określone w art. 178a paragraf 1 czy 2 poza odpowiedzialnością na polu prawnokarnym wiąże się również z koniecznością zastosowania środków karnych w postaci zakazu prowadzenia

Kiedy orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów?

W trakcie postępowania karnego, zazwyczaj sąd rejonowy czyli ten, który prowadzi sprawę, przeprowadza szczegółową ocenę, czy sprawca przestępstwa odpowiada na podstawie art 178a kk i czy rzeczywiście prowadził pojazd mechaniczny w strefie ruchu lądowego, wodnego czy powietrznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. To kluczowy moment, który wymaga uwzględnienia wielu aspektów i dowodów, aby skonkretyzować zarzuty oraz nałożyć odpowiednie sankcje na sprawcę. Sąd weźmie pod uwagę wiele czynników, w tym wyniki badań trzeźwości, które mogą obejmować badanie alkomatem, badanie krwi lub badanie wydychanego powietrza. Stężenie alkoholu we krwi sprawcy jest jednym z ważnych czynników branych pod uwagę przez sąd. Jeśli stężenie alkoholu przekracza określone normy prawne, może to stanowić dowód na stan nietrzeźwości i wpłynąć na kwalifikację czynu jako przestępstwa. Również zawartość alkoholu w wydychanym przez sprawcę powietrzu jest istotnym wskaźnikiem, który może pomóc w określeniu stanu nietrzeźwości. Wyniki badań alkomatem i analizy powietrza wydychanego przez sprawcę pozwalają na weryfikację, czy osoba kierująca pojazdem faktycznie znajdowała się pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających w momencie prowadzenia pojazdu.

Wyrokiem sądu rejonowego następuje skazanie za prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu lub środków odurzających. To sąd, który na podstawie przeprowadzonych dowodów i przepisów prawa orzeka karę dla sprawcy przestępstwa, gdyż osoba, za popełnienie przestępstwa określonego w 178a kk grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. Ponadto w wyroku skazującym sąd może zastosować dodatkowy środek w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

Orzeczenie powyższego zakazu często niesie ze sobą daleko idące konsekwencje również w codziennym życiu, może wiązać się z utrudnieniem w funkcjonowaniu na codzień czy utratą pracy. Z tego względu obronę w tego typu sprawie warto powierzyć doświadczonym prawnikom.

Nasz zespół tworzą prawnicy posiadający doświadczenie w zakresie prowadzenia spraw karnych, autorzy publikacji naukowych z zakresu prawa w tym prawa karnego.

Więcej informacji znajdziesz pod tym linkiem

 

Od kiedy obowiązuje zakaz prowadzenia pojazdów?

Samo orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów nie oznacza, że zakaz ten będzie on od razu obowiązywał. Powyższy zakaz obowiązuje od momentu uprawomocnienia się orzeczenia sądowego. Oznacza to, że z chwilą, gdy sąd wyda wyrok w sprawie dotyczącej powyższego zakazu, a wyrok ten stanie się prawomocny, zakaz staje się obowiązujący dla osoby skazanej. Naruszenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przed uprawomocnieniem się orzeczenia lub w trakcie jego obowiązywania wiąże się z konsekwencjami prawnokarnymi, w tym możliwością zaostrzenia kary. W przypadku środka w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych po uprawomocnieniu się orzeczenia, osoba skazana może stawić się przed sądem w nowej sprawie, co może prowadzić do dodatkowych konsekwencji prawnych, włącznie z przedłużeniem zakazu prowadzenia pojazdów i nałożeniem surowszej kary. W przypadku złamania zakazu  prowadzenia pojazdu przez sprawcę w okresie jego obowiązywania, osoba ta podlega surowszej karze.

Kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów

  W sytuacji, gdy nastąpiło wcześniejsze skazanie sprawcy za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwa m.in .: sprowadzenia  katastrofy komunikacyjnej, sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w komunikacji czy   spowodowanie wypadku w komunikacji, a popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, lub gdy sprawca dopuścił prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu lub pod wpływem środka odurzającego w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, sąd orzeka karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przestępstwo określone w art 178a §4 k.k. stanowi poważne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Od 14 marca 2024 r. możliwe będzie orzeczenie przepadku pojazdu mechanicznego wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a §4 k.k.

Czy jest możliwe warunkowe umorzenie postępowania karnego za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości?

Warunkowe umorzenie postępowania jest instytucją, która może być uwzględniona w przypadku przestępstwa określonego w art 178a kk Warunkowe umorzenie postępowania następuje na podstawie decyzji sądu. Niemniej jednak, w stosunku co do osoby, która kierowała pojazd pod wpływem alkoholu bądź środka odurzającego, sąd morze orzec zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na określony okres. Warunkowe umorzenie postępowania jest narzędziem, które ma na celu zachęcenie do rehabilitacji, zapobieganie recydywie oraz zwiększenie skuteczności działań prewencyjnych w kontekście przestępstw drogowych. Jednak decyzja o umorzeniu postępowania zawsze zależy od sądu i uwzględnia konkretne okoliczności danej sprawy.

Pasternak LEGAL posiada doświadczenie w prowadzeniu spraw związanych z prowadzeniem pojazdu w stanie nietrzeźwości, ale również związanych ze skróceniem zakazu prowadzenia pojazdów.

Kliknij tutaj, aby przeczytać więcej o warunkowym umorzeniu postępowania

 

Nasza Kancelaria skutecznie doprowadziła do umorzenia postępowania w sprawie kierowania pojazdu pod wpływem alkoholu.  

Zatarcie skazania za kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu

Zatarcie skazania na podstawie art. 178a k.k. jest procesem, który pozwala osobie, która popełniła przestępstwo związane z jazdą pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających, na ponowne rozpoczęcie życia bez obciążenia ze względu na przeszłość kryminalną. Procedura ta ma na celu zachęcenie do rehabilitacji i uniknięcie recydywy. Jednak nie jest to automatyczne prawo, a osoba ubiegająca się o zatarcie skazania musi aktywnie dążyć do spełnienia wszystkich warunków i złożyć stosowny wniosek do sądu.

Chcesz wiedzieć więcej o zatarciu skazania? Sprawdź tutaj

 

PODSUMOWANIE

Skazanie za przestępstwo określone w art. 178 a kodeksu karnego oraz orzeczenie zakazu, a także obowiązku świadczenia pieniężnego poza konsekwencjami finansowymi, czy odpowiedzialnością karna może prowadzić do dodatkowych konsekwencji prawnych, a nawet wpływać na funkcjonowanie całej rodziny, w szczególności w przypadku gdy źródło zarobkowania powiązane jest z koniecznością posiadania prawa jazdy. W takich wypadkach szczególnie warto skorzystać z doświadczonej pomocy adwokatów świadczących usługi obrony w sprawach karnych.

Jesteśmy gotowi do podjęcia natychmiastowych działań w sytuacjach niecierpiących zwłoki.

Świadczymy usługi prawne w zakresie pomocy prawnej w aspektach prawa karnego. Zespół Pasternak LEGAL tworzą doświadczeni adwokaci w zakresie prowadzenia spraw karnych, autorzy publikacji naukowych z zakresu prawa w tym prawa karnego.

Specjalizacja

Adwokat Łukasz Pasternak jest autorem licznych publikacji naukowych z zakresu prawa:

  • karnego,
  • prawa handlowego
  • prawa zamówień publicznych,

w licznych renomowanych prawniczych czasopismach naukowych.

 

Subskrybuj Newsletter bądź na bieżąco

Informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa. Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

REKLAMACJA W SPRAWIE KREDYTU FRANKOWEGO

Przedstawiając kwestie dotyczące reklamacji składanej do banku, pragniemy wskazać, że rozważania swoje ograniczamy do zagadnień związanych z uznaniem, iż w umowie kredytowej znajdują się klauzule niedozwolone. Podstawą bowiem do złożenia reklamacji mogą być również inne rzeczy takie jak np. błędne naliczenie opłaty, problemy w dostępie do zakupionych usług, ale także dyspozycja wycofania przelewu, jeżeli ten został zlecony na błędny numer konta. Niemniej jednak w tej publikacji kwestie te zostaną pominięte i skoncentrujemy się wyłącznie na kwestiach dotyczących reklamacji odnoszącej się do klauzul niedozwolonych w zwartej umowie.

W pierwszej kolejności pragniemy zauważyć, że Klient ma prawo złożyć reklamację, nie jest to zatem jego obowiązek.

Reklamacja natomiast to pismo, w którym klient banku wskazuje bankowi, że w umowie występują niedozwolone postanowienia umowne. Reklamacja bankowa nie musi mieć jakiegoś określonego sformalizowanego charakteru. Warto jednak aby reklamacja w sprawie frankowej zawierała wszystkie zarzuty dotyczące wadliwości umowy kredytu frankowego, przy tym warto by napisać reklamację, w której wskażemy konkretne żądania konsumenta.

 

https://pasternaklegal.pl/reklamacja-w-sprawie-kredytu-frankowego/

Spis treści:
1. Czy istnieje jednolity wzór reklamacji bankowej?
2. Jak złożyć reklamację bankową – kredyt denominowany?
3. Jak złożyć reklamację usług – kredyt indeksowany?
4. Jak złożyć reklamację kredytu frankowego?
5. Jaki jest termin rozpatrzenia reklamacji?
6. PASTERNAK LEGAL – FRANKOWICZE

 

 

Czy istnieje jednolity wzór reklamacji bankowej?

Jak pokazuje praktyka w sprawie reklamacji nie ma jednego przyjętego przez wszystkie banki wzoru reklamacji bankowej. Ważnym jest reklamacja została złożona w taki sposób, że będzie posiadała wszelkie niezbędne informacje, które instytucja rynku finansowego jaką jest bank będzie mogła rozpatrzeć.

Jak złożyć reklamację bankową – kredyt denominowany?

W przypadku kredytu denominowanego przyjmuje się, że reklamacja usług powinna zawierać żądanie unieważnienia całej umowy kredytowej. W wyniku usunięcie z umowy klauzul niedozwolonych umowy nie można bowiem dalej wykonywać. Warto również wnieść o zwrot wszystkich rat zapłaconych na rzecz banku.

Jak złożyć reklamację usług – kredyt indeksowany?

W przypadku kredytu indeksowanego kredytobiorca w reklamacji musi wskazać, jakich konkretnych zapisów domaga się usunięcia z umowy. Zależnie od woli kredytobiorcy frankowego powinien on wskazywać iż wyeliminowanie zapisów umownych prowadzi do upadku całej umowy- unieważnienia bądź też do odfrankowienia.

 

https://pasternaklegal.pl/reklamacja-w-sprawie-kredytu-frankowego/

 

Jak złożyć reklamację kredytu frankowego?

Reklamacja usług bankowych, może zostać sporządzona w formie pisemnej. Niektóre banki pozwalają na złożenie reklamacji w formie ustnej lub też mailowo. Zachęcamy jednak do złożenia reklamacji w formie pisemnej z przyczyn procesowych. Reklamacja Klienta banku w przypadku występowania nadpłaty frankowej należy wnieść o jej zwrot, ewentualna zaliczenia na poczet spłaty kredytu. W reklamacjach frankowych tworzonych przez naszą kancelarię, zawsze podajemy orzecznictwo sądowe które przemawia za unieważnieniem lub odfrankowieniem kredytu.

Jaki jest termin rozpatrzenia reklamacji?

W przypadku stwierdzenia przez Bank braku informacji wymaganych do rozpatrzenia reklamacji, Bank zwraca się do Klienta o ich uzupełnienie w formie w jakiej Klient złożył reklamację. W sytuacji odmowy podania przez Klienta wszystkich danych niezbędnych do rozpoczęcia procesu dotyczącego rozpatrzenia reklamacji, Bank informuje Klienta, że rozpatrzenie reklamacji nie będzie możliwe, ze względu na niekompletność oświadczenia Klienta.

Bank ma 30 dni od dnia otrzymania reklamacji na złożenie odpowiedzi. Odpowiedź banku w terminie 30 dni stanowi obowiązek banku. Kwestię tę regulują przepisy regulujące problematykę rozpatrywania reklamacji przez podmioty rynku finansowego.

W świetle obowiązujących przepisów prawa, a konkretnie Ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym, jeśli terminy nie zostaną zachowane i klient otrzyma odpowiedź po terminie albo w skrajnych przypadkach nie otrzyma jej wcale reklamacja jest uznana na korzyść klienta.

Skutkiem braku dochowania instytucję finansową – bank – jest uznanie żądań Konsumenta w zakresie odfrankowienia czy unieważnienia umowy kredytu chf.

Bank udziela odpowiedzi na reklamacje w formie papierowej lub za pomocą innego trwałego nośnika informacji z zastrzeżeniem, że udzielenie odpowiedzi na reklamację w wybranej formie nie może powodować wystąpienia ryzyka ujawnienia tajemnicy bankowej osobom nieuprawnionym. Bank nie ma ustawowego obowiązku uznawać reklamacji Klienta Banku. Jeżeli bank rozpatrzył reklamację niezgodnie z naszym żądaniem zawsze możemy odwołać się od tej decyzji.

 

Wejdź na stronę Pasternak LEGAL dedykowaną sprawom frankowym i sprawdź jak wygląda postępowanie w sprawach frankowych.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Bezpłatna analiza sprawy – sprawdź

Wypełnij formularz, a my skontaktujemy się z Tobą, celem omówienia Twojej sprawy. Odpowiadamy szybko – sprawdź !

PASTERNAK LEGAL - RODO A EMAIL - DANE OSOBOWE W ROZUMIENIU RODO

MOŻE ZAINTERESUJE CIĘ TAKŻE: 

CZY JEST MOŻLIWE UNIEWAŻNIENIE KREDYTU?

KLAUZULE NIEDOZWOLONE W UMOWIE O KREDYT

ZMIANA STÓP PROCENTOWYCH A WZROST RATY KREDYTU

FRANKOWICZE – KTO TO?

KREDYT WE FRANKACH – O CO CHODZI?

CO TO JEST ODFRANKOWIENIE KREDYTU?

TEORIA DWÓCH KONDYKCJI – CO TO JEST?

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Subskrybuj Newsletter bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa. Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

 

 

WNIOSEK O ZMIANĘ LUB UCHYLENIE TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA – KIEDY I PRZEZ KOGO MOŻE ZOSTAĆ ZŁOŻONY?

Tymczasowe aresztowanie stosuje się jako środek zapobiegawczy

Stosowanie tymczasowego aresztowania na gruncie Kodeksu postępowania karnego stanowi najbardziej dolegliwy środek zapobiegawczy, który może zostać zastosowany wobec podejrzanego lub oskarżonego w toku postępowania karnego. Kiedy prokurator widzi potrzebę zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania przygotowawczego za pomocą tymczasowego aresztowania podejrzanego, musi wystąpić do sądu z wnioskiem o zastosowanie tego właśnie środka.

Przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania

Według Kodeksu postępowania karnego, zastosowanie tymczasowego aresztowania może być stosowane gdy zachodzi potrzeba zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a także zebrane dowody w sprawie wskazują na duże prawdopodobieństwo, że podejrzany popełnił przestępstwo i zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, w szczególności, gdy nie można ustalić jego tożsamości, bądź nie ma stałego miejsca pobytu.

Zastosowanie tymczasowego aresztu następuje wówczas, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań, bądź wyjaśnień, albo będzie utrudniał postępowanie karne i są przesłanki do utrudniania prawidłowego toku postępowania. Ponadto jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi więcej niż 8 lat, albo kiedy sąd pierwszej instancji skazał oskarżonego na karę pozbawienia wolności wyższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania przygotowawczego może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą. Ocena praktyki stosowania tymczasowego aresztowania nie jest łatwa, bo wymaga uwzględnienia wielu perspektyw i punktów widzenia.

Areszt tymczasowy można zastosować wyjątkowo też wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany, któremu zarzucone jest popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko zdrowiu, życiu lub bezpieczeństwu powszechnemu.

Ile może trwać areszt tymczasowy?

Tymczasowe aresztowanie w postępowaniu przygotowawczym nie powinno być dłuższe niż 3 miesiące. Jednakże na podstawie kolejnych postanowień sądu może zostać przedłużony tymczasowy areszt na okres, który łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania. Zasadniczo łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat. Możliwe jest jednakże przedłużenie tymczasowego aresztowania przez sąd apelacyjny, czyli przez postanowienie sądu apelacyjnego.

Podsumowując, należy wskazać, iż ustawodawca z uwagi na istniejącą możliwość przedłużania tymczasowego aresztowania podejrzanego, nie opisał maksymalnego okresu trwania tymczasowego aresztowania, zatem okres tymczasowego aresztowania może być różny jak również praktyki stosowania tymczasowego aresztowania.

Trybunał Konstytucyjny a zastosowanie tymczasowego aresztu

W lipcu 2019 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie zadecydował iż, brak maksymalnego okresu tymczasowego aresztowania po skazującym wyroku sądu pierwszej instancji jest zgodny z Konstytucją. Zatem nie określił maksymalnego okresu trwania tymczasowego aresztowania.

Pobyt tymczasowo aresztowanego w areszcie

Gdy osoba tymczasowo aresztowana zostanie osadzona w areszcie, ma prawo zawiadomić o miejscu aktualnego swojego pobytu najbliższą osobę lub organizację, stowarzyszenie oraz swojego obrońcę. Gdy aresztowany ma status cudzoziemca, to powinien zawiadomić odpowiedni konsularny urząd lub dyplomatyczne przedstawicielstwo.

Tymczasowo aresztowany korzysta z podobnych uprawnień, jakim podlega skazany, który odbywa karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu zamkniętego, poza kilkoma wyjątkami.

Inne środki zapobiegawcze

Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli inny środek zapobiegawczy jest wystarczający, może być nim poręczenie majątkowe albo dozór policyjny .

W kwestii stosowania środków zapobiegawczych (a więc także aresztu) sąd zawsze wydaje postanowienie.

Zaliczenie tymczasowego aresztowania na poczet kary

Okres przebywania w areszcie tymczasowym jest zaliczany na poczet kary orzekanej przez sąd. Oznacza to, że czas oskarżonego/podejrzanego spędzony w areszcie tymczasowym zostanie zaliczony na poczet kary, który zostanie orzeczony przez sąd.

Widzenia z tymczasowo aresztowanym

Tymczasowo aresztowany ma prawo do widzeń z obrońcą, także z członkami rodziny jak i innymi osobami. Jednak są pewne ograniczenia. Przede wszystkim trzeba uzyskać na widzenie zgodę organu, do którego dyspozycji tymczasowo pozostaje aresztowany.

W tym celu należy złożyć wniosek. Zgoda na widzenie wydawana jest indywidualnie dla każdego z odwiedzających.

Wniosek o uchylenie lub zmianę tymczasowego aresztowania

Jednakże należy pamiętać, iż zgodnie z treścią art. 254 k.p.k. oskarżony (lub podejrzany) może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. W przedmiocie wniosku rozstrzyga, najpóźniej w ciągu 3 dni, prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu – sąd, przed którym sprawa się toczy.

Wskazany powyżej termin stanowi jednak termin instrukcyjny, co oznacza, że przekroczenie tego terminu nie rodzi dla organu który go przekroczył żadnych negatywnych skutków.

Jednakże tendencja stosowania aresztu tymczasowego w sprawach gospodarczych od 2006 roku stopniowo się obniża – sądy w tych sprawach częściej orzekają inne środki zapobiegawcze.

Zażalenie na tymczasowe aresztowanie

Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu (lub podejrzanemu) co do zasady przysługuje zażalenie. Należy jednak pamiętać, iż zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie środka zapobiegawczego, więc czas gra tu ogromną rolę.

Źródło:

Ustawa z dnia z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U.2020.30 t.j. z dnia 2020.01.09)

 

PODOBAŁ CI SIĘ ARTYKUŁ? MOŻE ZAINTERESUJĄ CIĘ TAKŻE:

Tymczasowe aresztowanie a prawo do korzystania z telefonu

Co to jest dozór elektroniczny ?

Przestępstwo składania fałszywych zeznań

Podjęcie warunkowo umorzonego postępowania karnego

Dobrowolne poddanie się karze na etapie postępowania sądowego – czy warto

W jakich przypadkach sprawca może liczyć na warunkowe umorzenie postępowania?

Czym jest list żelazny i wobec kogo może zostać wydany?

Zapraszamy!

Skontaktuj się z nami i dowiedz się jak możemy Ci pomóc!

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Zbycie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej

Zbycie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej

Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2013, poz. 1030 ze zm. – dalej jako k.s.h.) przewiduje, iż dopuszczalne jest zbycie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej. Zbycie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej często określane jest mianem tzw. „zbycia udziałów w spółce”. Zgodnie z treścią art. 10 § 1 i 2 k.s.h.

„ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas gdy umowa spółki tak stanowi”. Ponadto „ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej”.

Jak wynika z powyższego „zbycie udziałów w spółce komandytowej” jest dopuszczalne jeżeli zostaną spełnione określone warunki.
Po pierwsze umowa spółki komandytowej musi wyraźnie przewidywać, że ogół praw i obowiązków w Spółce może zostać zbyty. Powyższe, prowadzi do wniosku, że w spółce komandytowej brak stosownego zapisu w umowie spółki skutkuje niemożnością zbycia ogółu praw i obowiązków wspólnika.
Po drugie wspólnicy Spółki muszą udzielić pisemnej zgody na dokonanie zbycia ogółu praw i obowiązków przez wspólnika w spółce. Zgoda ta musi zostać udzielona przez wszystkich wspólników. Forma pisemna zgody została zastrzeżona dla celów dowodowych, przez co zgoda na zbycie ogółu praw i obowiązków może zostać udzielona w innej formie aniżeli forma pisemna.

Brzmienie art. 10 § 2 k.s.h. prowadzi do wniosku, że postanowienia umowy spółki mogą modyfikować formę udzielanej przez wspólników zgody i tak: umowa spółki może przewidywać, że zgoda powinna zostać wyrażona w kwalifikowanej formie np. w formie aktu notarialnego, jak również umowa spółki może przewidywać łagodniejsze uregulowanie w zakresie obowiązku uzyskania zgody wspólników np. przez ograniczenie liczby wspólników których zgoda jest potrzebna do dokonania transakcji albo nawet przez całkowitą eliminację tego warunku.

Bezwzględnie należy pamiętać, że zbycie ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej bez zachowania powyższych wymogów zgodnie z treścią art. 58 § 1 k.c. jest nieważne.

Uzupełniając wywody w zakresie zbycia ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej należy wskazać, że przepisy prawa przewidują również inne ograniczenia związane ze zbywaniem ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej. Przykładowo nie dopuszczalne jest przeniesienie tylko części praw i obowiązków, w szczególności określając zbywane prawa i obowiązki za pomocą zbywanego „udziału” procentowego. Powyższe stanowisko potwierdza Sąd Okręgowy w Gdańsku, który w postanowieniu z dnia 13 maja 2009 roku, sygn. VIII Ga 23/09 stwierdził, że „zbycie procentowe udziałów w spółce osobowej części tego udziału godzi w integralność udziału jako konglomeratu uprawnień o charakterze majątkowo korporacyjnym i jest niedopuszczalne”.

Nadmienić jednak należy, iż możliwe jest zbycie określonej konkretnej wierzytelności wspólnika wobec spółki wynikającej z przysługujących wspólnikowi praw (zbycie roszczenia o wypłatę zysku za dany rok obrotowy), z tym, że nie jest możliwe przeniesienie samego prawa do udziału w zysku.

 

 

Ponadto odmiennie jak w przypadku udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością za niedopuszczalne uznaje się także czynności polegające na obciążeniu ogółu praw i obowiązków wspólnika np. poprzez ustanowienie zastawu albo prawa użytkowania, albowiem czynności takie prowadziłyby do faktycznego rozszczepienia ogółu praw i obowiązków.

Czynność zbycia ogółu praw i obowiązków może być dokonana w drodze dowolnej umowy, a w szczególności w formie umowy sprzedaży lub darowizny. Kodeks spółek handlowych nie przewiduje również jakieś szczególnej formy zawarcia umowy zbycia ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej jakkolwiek dla zachowania bezpieczeństwa obrotu warto dokonać tej czynności co najmniej w formie pisemnej. Tak więc zawarcie powyższej umowy w formie aktu notarialnego nie jest obowiązkowe, choć umowa spółki komandytowej może ustanowić określony wymóg co do formy jej zawarcia. Zbycie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej nie wymaga zmiana umowy spółki.

Stan na dzień 12 Marzec 2017 r.

 

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa. Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Download file
1