Użytkowanie utworów bez zgody autora

Podstawy prawa do dozwolonego użytkowania utworów bez zgody autora zostało uregulowane w treści art. 23 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach omawianej regulacji osoba fizyczna jest uprawniona do używania utworu bez zgody twórcy, o ile zostaną spełnione konkretne przesłanki.

Na wstępie należy wskazać, iż nie można podzielić zapatrywania, jakoby prawo dozwolonego użytku odnosiło się do wszystkich utworów objętych prawem aktorskim, bowiem w tym zakresie mamy do czynienia z ograniczeniami o charakterze przedmiotowym i wymogu wcześniejszego rozpowszechnienia.

Aby móc korzystać z instytucji dozwolonego użytku, utwór z którego zamierza się skorzystać, musi już istnieć w domenie publicznej tj. musi zostać wcześniej rozpowszechniony. Zgodnie z treścią  art. 6 ust 1 pkt3 u.p.a.p.p., ustawodawca do skorzystania z utworu wymaga jedynie jego wcześniejszego rozpowszechnienia za zgodą autora bez względu, na formę przekazu. Oznacza to, że nie zachodzi wymóg wytworzenia fizycznej wersji utworu jak ma to miejsce w art. 6 ust 1 pkt 1 u.p.a.p.p.

W dalszej kolejności należy odnieść się do ustalenia jakiego rodzaju utwory są wyłączone Spod prawa dozwolonego użytku . Wspomniane ograniczenie sprowadza się do trzech rodzajów praw z czego art. 23 u.p.a.p.p. wymienia dwa pierwsze z nich. Nie można zatem korzystać z utworu architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych w zakresie budowania według rozpowszechnionego utworu. Ponadto nie można korzystać z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że korzystanie następuje na potrzeby własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym. Ostatni rodzaj utworu jaki został wyłączony spod prawa dozwolonego użytku został określony treści art. 77 u.p.a.p.p i jest nim program komputerowy. Oznacza to, iż nawet jeżeli program został rozpowszechniony publicznie za uprzednią zgodą autora, to nie będziemy mogli z niego skorzystać, jeżeli egzemplarz który posiadamy został wytworzony bez zgody autora, albo sami mieli byśmy dokonać sporządzenia kopi programu komputerowego bez jego zgody.

Prawo do dozwolonego użytku przysługuje jedynie osobom fizycznym oraz kręgowi osób pozostających z nią w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Prawo do korzystania z utworu może przybrać jedynie wymiar użytku osobistego. Tym samym ustawodawca wyłącza możliwość skorzystania z omawianej regulacji przez przedsiębiorców, którzy mogliby prowadzić działalność gospodarczą opartą o wykorzystywanie utworu bez zgody autora.

Ostatnie ograniczenie jakie przewidział ustawodawca w zakresie prawa dozwolonego użytku został określony wart 23 ust 2 u.p.a.p.p. i odnosi się do wymogu aby podmiot uprawniony posługiwał się tylko jednym egzemplarzem utworu.

Na zakończeniu należy nadmienić, iż prawo dozwolonego użytku jest prawem do nieodpłatnego użytku co bezpośrednio wynika z treści art. 34 u.p.a.p.p.

Źródło:

ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

(Dz.U.2019.1231 t.j. z dnia 2019.07.03)

 

Stan prawny na dzień 1 stycznia 2021 r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Znak towarowy w Unii Europejskiej

Zastrzeżenie znaku towarowego dla obszaru państw członkowskich Unii Europejskiej jest korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorców oferujących lub dopiero zamierzających oferować swe usługi lub towary na terytorium wspólnoty.

Jednakże aby w ogóle można było poruszyć tematykę znaku towarowego Unii Europejskiej, należy ustalić co należy rozumieć pod pojęciem znaku towarowego.

Znakiem towarowym nazywamy oznaczenie towarów lub usług jednego przedsiębiorcy pozwalające na odróżnienie od towarów lub usług świadczonych na danym rynku przez innych przedsiębiorców.

Natomiast znakiem towarowym Unii Europejskiej jest znak towarowy, który w wyniku procedury rejestracji uzyskał ochronę na terytorium wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej.

REJESTRACJA ZNAKU:

  1. znak który zamierzamy zarejestrować musi posiadać zdolność do odróżniania towarów lub usług nim oznaczonych od towarów lub usług świadczonych przez pozostałych przedsiębiorców oraz
  2. znak musi posiadać możliwość przedstawienia w rejestrze w sposób pozwalający na jednolite i dokładne ustalenie przedmiotu ochrony.

Należy również sprawdzić, czy znak, który zamierzamy zarejestrować lub znak do niego podobny nie zostały wcześniej zgłoszone do rejestru.

Jeżeli wyżej przedstawione okoliczności zostały spełnione, nic nie stoi na przeszkodzie aby złożyć wniosek o zarejestrowanie znaku towarowego.

Jakie uprawnienia wynikają z zarejestrowanego znaku towarowego?

Wśród uprawnień jakie przysługują osobie posiadającej tytuł do zarejestrowanego znaku towarowego najważniejszym jest monopol na znak towarowy. Oznacza to, że osoba uprawniona nabywa prawo do wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Unii Europejskiej. Tym samym uprawniony może, zakazać używania przez osobę trzecią nie tylko znaku identycznego, lecz także oznaczenia podobnego wykorzystywanym na danym rynku. W tym zakresie uprawniony może również podnieść roszczenia mające na celu kompensacje wyrządzonej szkody oraz korzyści jakie powstały w wyniku bezprawnego korzystania ze znaku towarowego.

W wyniku rejestracji znak towarowy staje się prawem majątkowym przysługującym osobie, która go zarejestrowała, co za tym idzie może być on przedmiotem obrotu lub udzielenia licencji na korzystanie z niego.

Wyżej opisane uprawnienia ochronne mają jednolity charakter na terenie całej Unii Europejskiej oznacza to, że zarówno sposób jaki i zakres ochrony znaku towarowego będzie jednakowy w każdym z państw członkowskich.

 

Źródło:

Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U.UE L z dnia 24 marca 2009 r.) z późn. zmianami.

Stan prawny na dzień 1 stycznia 2021 r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Ochrona znaku towarowego

Zgodnie z art. 120 § 1 Ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej wskazuje, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Udzielenie ochrony w formie znaku towarowego wymaga łącznego spełnienia dwóch przesłanek:

  1. znak towarowy musi nadawać się do odróżniania towarów lub usług świadczonych przez przedsiębiorców na danym rynku.
  2. znak towarowy musi nadawać się do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Dlaczego warto zarejestrować znak towarowy?

Zarejestrowany znak towarowy korzysta z zakresu ochrony określonej w ustawie prawo własności przemysłowej.

W śród uprawnień jakie przysługują osobie posiadającej tytuł do zarejestrowanego znaku towarowego najważniejszym jest monopol na znak towarowy. Oznacza to, że osoba uprawniona nabywa prawo do wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym uprawniony może, zakazać używania przez osobę trzecią nie tylko znaku identycznego, lecz także oznaczenia podobnego wykorzystywanym na danym rynku.

Uprawniony może również podnieść roszczenia mające na celu kompensacje wyrządzonej szkody oraz korzyści jakie powstały w wyniku bezprawnego korzystania ze znaku towarowego.

W wyniku rejestracji znak towarowy staje się prawem majątkowym przysługującym osobie, która go zarejestrowała, co za tym idzie może być on przedmiotem obrotu lub udzielenia licencji na korzystanie z niego.

Zarejestrowany znak towarowy może być źródłem dodatkowego dochodu, a niekiedy jest wręcz wymagany przy określonych konstrukcjach prawnych i modelach biznesowych.

Źródło:

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2020.286 t.j. z dnia 2020.02.21)

Stan prawny na dzień 1 stycznia 2021 r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Sprawozdanie o stosowaniu terminów zapłaty w transakcjach handlowych

Wraz z nadejściem nowego roku doszły nowe obowiązki nałożone na przedsiębiorców a jest to sporządzanie sprawozdania o stosowanych przez te podmioty w poprzednim roku kalendarzowym terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Podstawą prawną tego obowiązku jest art. 13a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz.U.2020.935 t.j. z dnia 2020.05.26), który stanowi, że kierownicy podmiotów, o których mowa w art. 27b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.), przekazują, drogą elektroniczną, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, sprawozdanie o stosowanych przez te podmioty w poprzednim roku kalendarzowym terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Dla wyjaśnienia należy przytoczyć, że podmiotami o których mowa w art. art. 27b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, są: kierownicy podatkowych grup kapitałowych, bez względu na wysokość osiągniętych przychodów oraz kierownicy podatników innych niż podatkowe grupy kapitałowe, u których wartość przychodu uzyskana w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 1, przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym roku kalendarzowego poprzedzającego rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej wiadomości.

W swojej treści art. 13a u.p.n.o.t.h. nie precyzuje jak należy rozumieć pojęcie kierownika w rozumieniu art. 27b u.p.d.o.p. Jednakże przyjmuje się, że zamiarem ustawodawcy było wskazanie podmiotu sprawującego funkcje kierownicze w danym podmiocie. Za kierownika będziemy zatem uważać członka zarządu lub innego organu zarządzającego tego podmiotu, a jeżeli organ ten jest wieloosobowy – członków tego organu. W przypadku spółki komandytowo-akcyjnej za kierownika uznaje się komplementariusza prowadzącego sprawy spółki. Za kierownika podmiotu uznaje się również likwidatora, a także syndyka lub zarządcę ustanowionego w postępowaniu restrukturyzacyjnym.

Powyższa regulacja nie zmienia zasad reprezentacji wyżej opisanych podmiotów, konstruuje ona jedynie zasadę, według której odpowiedzialność za przekazanie sprawozdania spoczywa na wszystkich członkach organu wieloosobowego. Przytoczony przepis konstruuje odpowiedzialność quasi solidarną, według której niezłożenie sprawozdania przez któregokolwiek z członków organu wieloosobowego skutkuje odpowiedzialnością każdego członka tego organu, natomiast złożenie sprawozdania przez któregokolwiek członka organu wieloosobowego zwalnia pozostałych. Jednocześnie należy wskazać, że wspomniany przepis nie nakłada obowiązku osobistego złożenia sprawozdania, może zatem ono być złożone przez pełnomocnika.

Termin złożenia sprawozdania został określony wprost w treści art. Art. 13a ust 1 u.p.n.o.t.h. z którego treści wynika, że sprawozdanie sporządza się za poprzedni rok kalendarzowy i składa do dnia 31 stycznia każdego roku. Użycie przez ustawodawcę pojęcia roku kalendarzowego rozwiewa wszelkie wątpliwości co do zagadnienia, czy rozliczenie składa się za rok kalendarzowy, czy za rok obrotowy.

 

Źródła:

  1. Ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz.U.2020.935 t.j. z dnia 2020.05.26)
  2. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.)

Stan prawny na dzień 21.01.2021r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Download file
1