maj 2025 - Łukasz Pasternak Kancelaria Adwokacka

Spółka akcyjna – czym jest, jak ją założyć i jak działa?

Posted on 23 maja 202510 czerwca 2025 by Kancelaria

Poznaj kluczowe różnice między umową założycielską a statutem spółki akcyjnej. Sprawdź, jakie elementy są wymagane prawem i jak bezpiecznie założyć spółkę akcyjną z pomocą kancelarii.

Spis treści:
1. Czym jest spółka akcyjna
2. Umowa założycielska spółki akcyjnej
3. Firma spółki akcyjnej
4. Kapitał zakładowy spółki akcyjnej
5. Organy spółki akcyjnej
6. Zarząd spółki akcyjnej
7. Rada nadzorcza spółki akcyjnej
8. Rejestracja spółki akcyjnej
9. Prosta spółka akcyjna
10. Pomoc Kancelarii – rejestracja spółki akcyjnej

1. Czym jest spółka akcyjna

Prowadzenie działalności gospodarczej może przybrać różną formę. Jedną z nich są spółki i to nie tylko takie jak spółka akcyjna. Spółkami prawa handlowego są spółki osobowe oraz spółki kapitałowe. Do osobowych spółek prawa handlowego zaliczamy spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Z kolei do spółek kapitałowych zaliczamy spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, prostą spółkę akcyjną i spółkę akcyjną. Jest to podstawowy podział spółek prawa handlowego.

Spółka akcyjna jako instytucja prawa handlowego to spółka kapitałowa, którą zawiązać może jedna albo więcej osób. Spółka akcyjna natomiast nie może być zawiązana wyłącznie przez jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółki takie jak spółka akcyjna i spółka komandytowo-akcyjna prowadzą własne strony internetowe i zamieszczają także na tych stronach, w miejscach wydzielonych na komunikację z akcjonariuszami, wymagane przez prawo lub ich statuty ogłoszenia pochodzące od spółek.

A więc postawmy proste pytanie. Czym jest spółka akcyjna ? Jest spółką handlową, zaliczaną do grona spółek kapitałowych, która posiada osobowość prawną. Może być zawarta przez jedną lub więcej osób zarówno fizycznych jak i prawnych, z zastrzeżeniem, że nie może być zawiązana wyłącznie przez jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

2. Umowa założycielska spółki akcyjnej

Do powstania spółki akcyjnej wymaga się przede wszystkim zawiązania spółki, w tym podpisania statutu przez założycieli. Statut spółki akcyjnej powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego. Osoby podpisujące statut są wówczas założycielami spółki. Akcjonariusze nie odpowiadają za zobowiązania spółki. Są oni jednak zobowiązani do świadczeń określonych w statucie. Zgoda na zawiązanie spółki akcyjnej i brzmienie statutu oraz na objęcie akcji przez jedynego założyciela albo założycieli lub łącznie z osobami trzecimi powinna być wyrażona w jednym lub kilku aktach notarialnych.

Do skutecznego zawiązania spółki akcyjnej wymaga się również wniesienia przez akcjonariuszy wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego, ustanowienia zarządu i rady nadzorczej oraz wpisu do rejestru. Samo zgłoszenie spółki akcyjnej do sądu rejestrowego powinno zawierać między innymi takie informacje jak firmę, siedzibę i adres spółki albo adres do doręczeń, przedmiot działalności spółki, wysokość kapitału zakładowego, liczbę i wartość nominalną akcji oraz liczbę akcji uprzywilejowanych i rodzaj uprzywilejowania, czas trwania spółki.

Mając na względzie powyższe, należy pamiętać, że do zgłoszenia spółki należy dołączyć pewne dokumenty , takie jak między innymi statut, akty notarialne o zawiązaniu spółki i objęciu akcji. Zawiązanie spółki akcyjnej następuje z kolei z chwilą objęcia wszystkich akcji. Warto wskazać, że z chwilą zawiązania spółki powstaje spółka akcyjna w organizacji.

3. Firma spółki akcyjnej

Firma spółki (nazwa spółki) może być wybrana dowolnie. Powinna ona jednak zawierać dodatkowe oznaczenie o nazwie “spółka akcyjna”. Dopuszczalne jest także używanie w obrocie skrótu “S.A.”. Należy jednak pamiętać, że mimo dość dużej dowolności, firma spółki akcyjnej powinna wciąż czynić zadość zasadom prawa firmowego w zakresie nazwy tj. jej prawdziwości, ciągłości, jedności itp. Do sądu rejestrowego należy zgłaszać pełne brzmienie firmy.

4. Kapitał zakładowy spółki akcyjnej

Kapitał zakładowy spółki akcyjnej dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej. Kapitał zakładowy spółki powinien wynosić co najmniej 100 000 złotych. Wartość nominalna akcji nie może być niższa niż 1 grosz.

5. Organy spółki akcyjnej

Spółka akcyjna posiada kilka organów. Pośród nich wyróżniamy zarząd spółki akcyjnej, walne zgromadzenie oraz radę nadzorczą spółki akcyjnej.

6. Zarząd spółki akcyjnej

Do chwili ustanowienia zarządu spółka akcyjna w organizacji jest reprezentowana przez wszystkich założycieli działających łącznie albo przez pełnomocnika ustanowionego jednomyślną uchwałą założycieli. Zarząd spółki akcyjnej powinien być ustanowiony najpóźniej do momentu złożenia wniosku o wpis do rejestru. Zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę akcyjną. Zarząd składa się z jednego albo większej liczby członków. Do zarządu mogą być powołane osoby spośród akcjonariuszy lub spoza ich grona. Członków zarządu powołuje i odwołuje inny organ spółki akcyjnej, a mianowicie rada nadzorcza, chyba że statut spółki stanowi inaczej. Członek zarządu może być odwołany lub zawieszony w czynnościach także przez walne zgromadzenie. Uchwała walnego zgromadzenia lub statut spółki może określać wymagania, jakie powinni spełniać kandydaci na stanowisko członka zarządu. W związku z tym, że spółka akcyjna posiada organ kontrolny w postaci rady nadzorczej, warto wskazać, że zarząd nie może ograniczać członkom rady nadzorczej dostępu do żądanych przez nich informacji, dokumentów, sprawozdań lub wyjaśnień.

7. Rada nadzorcza spółki akcyjnej

Nadzór o charakterze stałym nad działalnością spółki akcyjnej we wszystkich dziedzinach jej działalności sprawuje rada nadzorcza. Jest ona obligatoryjnym organem w spółce akcyjnej. Zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych, Rada nadzorcza składa się co najmniej z trzech, a w spółkach publicznych co najmniej z pięciu członków, powoływanych i odwoływanych przez walne zgromadzenie. Kadencja członka rady nadzorczej nie może być dłuższa niż pięć lat. Członek zarządu, prokurent, likwidator, kierownik oddziału lub zakładu oraz zatrudniony w spółce główny księgowy, radca prawny lub adwokat nie może być jednocześnie członkiem rady nadzorczej. Istnieje więc zakaz łącznie powyższych stanowisk ze stanowiskiem członka rady nadzorczej.

Wśród obowiązków rady nadzorczej wyróżnia się ocenę sprawozdań w zakresie zgodności ich z księgami, dokumentami i stanem faktycznym.

Rada nadzorcza ocenia wnioski zarządu dotyczące podziału zysków, a nadto składa coroczne sprawozdanie z roku obrotowego. Mając na względzie powyżej wymienione ogólne obowiązki kontrolne, rada nadzorcza w celu wykonania swoich obowiązków została wyposażona w możliwości. Może ona bowiem badać wszystkie dokumenty spółki, dokonywać rewizji stanu majątku spółki oraz żądać od zarządu, prokurentów i osób zatrudnionych w spółce na podstawie umowy o pracę lub wykonujących na rzecz spółki w sposób regularny określone czynności na podstawie umowy o dzieło, umowy zlecenia albo innej umowy o podobnym charakterze sporządzenia lub przekazania wszelkich informacji, dokumentów, sprawozdań lub wyjaśnień dotyczących spółki, w szczególności jej działalności lub majątku. Przedmiotem żądania mogą być również posiadane przez organ lub osobę obowiązaną informacje, sprawozdania lub wyjaśnienia dotyczące spółek zależnych oraz spółek powiązanych.

Kompetencje rady nadzorczej sięgają również członków zarządu. Rada nadzorcza może z ważnych powodów zawiesić w czynnościach poszczególnych lub wszystkich członków zarządu oraz delegować członków rady nadzorczej, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące, do czasowego wykonywania czynności członków zarządu, którzy zostali odwołani, złożyli rezygnację albo z innych przyczyn nie mogą sprawować swoich czynności. Statut może rozszerzyć uprawnienia rady nadzorczej, a w szczególności przewidywać, że zarząd jest obowiązany uzyskać zgodę rady nadzorczej przed dokonaniem określonych w statucie czynności. Na podstawie powyższego, można więc określić, że rada nadzorcza jest istotnym organem spółki akcyjnej i posiada wiele kompetencji, które realnie wpływają na kształtowanie się spółki.

8. Rejestracja spółki akcyjnej

Do skutecznego zawiązania spółki akcyjnej wymaga się wpisu do rejestru. Zgłoszenie spółki akcyjnej do sądu rejestrowego powinno zawierać między innymi takie informacje jak firmę, siedzibę i adres spółki albo adres do doręczeń, przedmiot działalności spółki, wysokość kapitału zakładowego, liczbę i wartość nominalną akcji oraz liczbę akcji uprzywilejowanych i rodzaj uprzywilejowania, czas trwania spółki. Mając na względzie powyższe, należy pamiętać, że do zgłoszenia spółki należy dołączyć pewne dokumenty, takie jak między innymi statut, akty notarialne o zawiązaniu spółki i objęciu akcji.

9. Prosta spółka akcyjna

Prosta spółka akcyjna może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym. Podobnie jak wskazano w przypadku spółki akcyjnej, spółka akcyjna prosta nie może być zawiązana wyłącznie przez jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Akcjonariusze nie odpowiadają za zobowiązania spółki. Są oni jednak zobowiązani do świadczeń określonych w umowie spółki. W spółce tworzy się wyrażony w złotych kapitał akcyjny, na który przeznacza się wniesione wkłady pieniężne oraz niepieniężne. Kapitał akcyjny powinien wynosić co najmniej 1 złoty. Akcje są obejmowane w zamian za wkłady pieniężne lub niepieniężne. Wkładem niepieniężnym na pokrycie akcji może być wszelki wkład mający wartość majątkową, w szczególności świadczenie pracy lub usług. Akcje nie posiadają wartości nominalnej, nie stanowią części kapitału akcyjnego i są niepodzielne.

Powstanie spółki akcyjnej prostej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego lub przy wykorzystaniu wzorca umowy, ustanowienia organów wymaganych, wniesienia wkładu na pokrycie kapitału akcyjnego oraz wpisu do rejestru. Jeżeli chodzi o firmę spółki akcyjnej, to firma spółki może być obrana dowolnie. Powinna ona jednak zawierać dodatkowe oznaczenie “prosta spółka akcyjna”. Dopuszczalne jest także używanie w obrocie skrótu “P.S.A.”.

10. Pomoc Kancelarii – rejestracja spółki akcyjnej

Planujesz założyć spółkę akcyjną? 🏛️ Dowiedz się, czym różni się umowa założycielska od statutu spółki akcyjnej i jak prawidłowo przygotować dokumenty wymagane przez Kodeks spółek handlowych. Zadbaj o solidne fundamenty Twojej S.A. już na starcie – przeczytaj nasz artykuł i skorzystaj ze wsparcia doświadczonej kancelarii prawnej! ⚖️
Potrzebujesz wsparcia przy zakładaniu spółki akcyjnej? Skontaktuj się z naszą kancelarią – pomożemy Ci krok po kroku, bezpiecznie i zgodnie z prawem. Pomoc Kancelarii w zakresie rejestracji spółki akcyjnej może okazać się odpowiedzią na wątpliwości i pytania, które się pojawiają. W przypadku braku wiedzy na temat pewnych procedur lub niepewność co do ich skuteczności i sposobu działania, Kancelaria służy pomocą.

Wszelkie prawa zastrzeżone Kancelaria Pasternak Legal

Skontaktuj się

Odpowiadamy szybko. Sprawdź.

PASTERNAK LEGAL - RODO A EMAIL - DANE OSOBOWE W ROZUMIENIU RODO

Zapoznaj się również z innymi naszymi artykułami:

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa. Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

Podatek PCC 2025 – kto musi zapłacić i kiedy?

Posted on 19 maja 202519 maja 2025 by Kancelaria

PCC to podatek od czynności cywilnoprawnych, czyli wszystkich umów opisanych w kodeksie cywilnym. Jest płatny zarówno przy ich zawieraniu, jak i w przypadku zmiany (jeśli nastąpi podwyższenie podstawy opodatkowania), ugody czy orzeczenia sądu – jeżeli powodują takie same skutki prawne, jak te umowy.

Spis treści:
1. Podatek od czynności cywilnoprawnych – co musisz wiedzieć, by nie dać się zaskoczyć?
2. Co to znaczy podatek od czynności cywilnoprawnych?
3. Normy prawne regulujące podatek od czynności cywilnoprawnych
4. Kiedy trzeba zapłacić PCC?
5. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy?
6. Czy od darowizny płaci się podatek od czynności cywilnoprawnych?
7. Podatek PCC – kto płaci?
8. Kto zapłaci PCC od sprzedaży?
9. Kto jest zobowiązany do zapłaty podatku PCC w przypadku pożyczki?
10. Jak i gdzie zapłacić PCC?
11. PCC w przypadku hipoteki
12. Podatek PCC – termin zapłaty PCC-3
13. Na jakie konto należy wpłacić podatek PCC-3?
14. Jak złożyć PCC przez Internet?
15. Zwolnienie z PCC
16. Umowa dożywocia – podatek: zwolnienie z PCC
17. Zniesienie PCC dla osób kupujących pierwsze mieszkanie
18. Podwyższony podatek dla osób kupujących więcej niż jedno mieszkanie
19. Podatek PCC od sprzedaży samochodu
20. Ile wynosi podatek od czynności cywilnoprawnych? Stawki podatku PCC
21. Zwrot PCC

Podatek od czynności cywilnoprawnych – co musisz wiedzieć, by nie dać się zaskoczyć?

Czy wiesz, że nie każda transakcja, którą zawierasz, jest zwolniona z obowiązku podatkowego? Zastanawiałeś się, kiedy musisz zapłacić podatek? Jeśli kiedykolwiek kupowałeś nieruchomość, pożyczałeś pieniądze od znajomego lub podpisywałeś umowę darowizny, to być może spotkałeś się z pojęciem podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Co to takiego? Kiedy zapłacisz, a kiedy możesz liczyć na zwolnienie z tego obowiązku?

W tym artykule postaramy się odpowiedzieć na te pytania. Dowiesz się, jakie czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu, jak obliczyć wysokość PCC, a także jak uniknąć błędów przy składaniu deklaracji. Z nami unikniesz pułapek i będziesz w pełni świadomy swoich obowiązków podatkowych!

Co to znaczy podatek od czynności cywilnoprawnych?

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) został wprowadzony do polskiego systemu prawno-podatkowego na mocy ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych, która weszła w życie 1 stycznia 2001 roku. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podatek ten obciąża zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, które zawierają transakcje lub dokonują czynności prawnych, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Zakres oraz zasady obliczania i płacenia PCC określają przepisy ww. ustawy oraz stosowne rozporządzenia wykonawcze, które precyzują szczegółowe procedury związane z tym podatkiem.

Normy prawne regulujące podatek od czynności cywilnoprawnych

Podstawowym aktem prawnym dotyczącym PCC jest Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. W 2023 roku została ona znowelizowana poprzez Ustawę o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o PCC oraz kilku innych.

Kiedy trzeba zapłacić PCC?

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazane zostały określone czynności cywilnoprawne, które podlegają opodatkowaniu.

Obciążeniem podatkiem PCC podlegają:

Umowa sprzedaży (podatek PCC od sprzedaży) i umowa zamiany rzeczy oraz praw majątkowych.
Umowa pożyczki, dotyczące pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku.
Umowa darowizny, szczególnie związane z przejęciem przez obdarowanego długów i ciężarów darczyńcy (podatek PCC od darowizny).
Umowa dożywocia.
Umowa o działu spadku.
Umowa o zniesienie współwłasności, w zakresie spłat lub dopłat.
Ustanowienie hipoteki.
Ustanowienie odpłatnego użytkowania (w tym nieprawidłowego) i odpłatnej służebności.
Umowa depozytu nieprawidłowego.
Umowa spółki.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy?

Obowiązek zapłaty podatku powstaje w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej lub złożenia oświadczenia np.:

Przy zawarciu umowy cywilnoprawnej.
Przy każdorazowej wypłacie środków w przypadku pożyczki, jeśli kwota całości jest nieznana przy zawarciu umowy.
Po podjęciu uchwały o podwyższeniu kapitału spółki.
Przy ustanowieniu hipoteki lub zawarciu umowy hipotecznej.
Po uprawomocnieniu się wyroku sądowego lub zawarciu ugody.
Gdy podatnik powołuje się na czynność cywilnoprawną po upływie 5-letniego terminu na złożenie deklaracji.

Czy od darowizny płaci się podatek od czynności cywilnoprawnych?

Darowizna rzeczy ruchomych, nieruchomości, środków pieniężnych lub określonych praw zasadniczo nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (PCC), z wyjątkiem sytuacji, w których wiąże się z przejęciem długów, ciężarów lub innych zobowiązań darczyńcy. Zasadniczo, darowizna, która nie obejmuje długów ani innych zobowiązań, jest zwolniona z tego podatku. Oznacza to, że obdarowany nie ma obowiązku zapłaty PCC, jeżeli przyjęta darowizna nie wiąże się z żadnymi finansowymi obciążeniami. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, darowizna podlega opodatkowaniu PCC, jeśli obejmuje przejęcie przez obdarowanego długów, ciężarów lub innych zobowiązań darczyńcy. W takim przypadku obdarowany jest zobowiązany do zapłaty podatku oraz złożenia deklaracji PCC-3.

Podatek PCC – kto płaci?

Obowiązek zapłaty podatku spoczywa na podatniku, którym jest osoba zobowiązana do jego uiszczenia, zarówno osobiście, jak i przez pośrednika, którym zazwyczaj jest notariusz. Określenie, kto jest podatnikiem w danej czynności, zależy od rodzaju zawartej umowy.

Kto zapłaci PCC od sprzedaży?

Zastanawiasz się, kto jest odpowiedzialny za zapłatę podatku, jeśli kupiłeś coś na umowę sprzedaży? Podatek PCC – kto płaci? Kiedy sprzedaż podlega opodatkowaniu PCC? Jakie kroki należy podjąć, aby prawidłowo wypełnić obowiązki podatkowe?

W przypadku umowy sprzedaży, która podlega opodatkowaniu PCC, to kupujący jest zobowiązany do uiszczenia podatku. Deklarację w tej sprawie składa się za pomocą formularza PCC-3.

Kto jest zobowiązany do zapłaty podatku PCC w przypadku pożyczki?

Kto ponosi obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku zawarcia umowy pożyczki? Jakie formalności należy dopełnić, aby prawidłowo rozliczyć ten podatek?

W przypadku umowy pożyczki obowiązek zapłaty podatku PCC spoczywa na pożyczkobiorcy. Zobowiązany do uiszczenia podatku składa formularz PCC-3, który stanowi deklarację dla tej czynności.

Obowiązek zapłaty podatku w pozostałych przypadkach:

Przy umowie zamiany – obowiązek mają obie strony czynności,
W przypadku umowy darowizny – obowiązek ciąży na obdarowanym,
Przy umowie dożywocia – zobowiązany jest nabywca nieruchomości,
W przypadku umowy o dział spadku lub zniesienie współwłasności – obowiązek ma osoba nabywająca rzeczy lub prawa majątkowe przekraczające jej udział w spadku lub współwłasności,
Przy ustanowieniu odpłatnego użytkowania lub odpłatnej służebności – zobowiązany jest użytkownik lub nabywca prawa służebności,
W przypadku umowy pożyczki i depozytu nieprawidłowego – obowiązek ma pożyczkobiorca lub przechowawca,
Przy ustanowieniu hipoteki – zobowiązany jest ten, kto składa oświadczenie woli o jej ustanowieniu,
W umowie spółki cywilnej – obowiązek mają wspólnicy, a w przypadku innych umów spółki – obowiązek spoczywa na samej spółce.

Jak i gdzie zapłacić PCC?

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) można uiścić na kilka sposobów: osobiście w urzędzie skarbowym, za pośrednictwem Internetu lub wysyłając dokumenty pocztą. Deklarację PCC należy złożyć w odpowiednim urzędzie skarbowym, który zależy od okoliczności:

Dla osób fizycznych – właściwy urząd skarbowy to ten, który znajduje się w miejscu zamieszkania podatnika.
Dla osób prawnych – odpowiedni będzie urząd skarbowy właściwy dla siedziby firmy, jeżeli umowa nie dotyczy nieruchomości.
W przypadku, gdy podatek dotyczy kilku osób lub firm – należy złożyć deklarację w urzędzie skarbowym właściwym dla miejsca zamieszkania jednej z osób lub siedziby jednej z firm.
Przy umowach spółek, deklarację składa się w urzędzie skarbowym, którego właściwość obejmuje siedzibę spółki.
W sytuacji nabycia rzeczy lub praw majątkowych z zagranicy – PCC należy uiścić w urzędzie skarbowym odpowiednim dla miejsca nabycia.

PCC w przypadku hipoteki:

W przypadku nabycia nieruchomości na kredyt hipoteczny, obowiązek obliczenia i zapłaty podatku PCC spoczywa na notariuszu, który dokona stosownych formalności.

Podatek PCC – termin zapłaty PCC-3

Zasadniczo, podatnicy mają obowiązek złożyć deklarację PCC-3 oraz uiścić podatek w terminie 14 dni od daty zakupu nieruchomości lub dokonania innej czynności skutkującej obowiązkiem podatkowym. Podatek należy zapłacić w ciągu 14 dni od zaistnienia obowiązku podatkowego.

Na jakie konto należy wpłacić podatek PCC-3?

PCC należy zapłacić na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego. Wykaz numerów kont bankowych urzędów skarbowych Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) jest dostępny na stronie rządowej.

Jak złożyć PCC przez Internet?

Aby złożyć deklarację PCC-3 przez e-Urząd Skarbowy, wystarczy zalogować się do systemu, przejść do zakładki e-Deklaracje, a następnie wybrać opcję PCC. Formularz zawiera już dane osobowe podatnika, a system prowadzi użytkownika przez resztę pól, udzielając wskazówek, jak poprawnie wypełnić deklarację. Użytkownik jest również informowany o konieczności uzupełnienia wszystkich wymaganych informacji. Po wprowadzeniu danych system informuje, że deklaracja jest gotowa do wysłania. Serwis e-Urząd Skarbowy pozwala również na zapisanie wersji roboczej formularza, co umożliwia powrót do wypełniania deklaracji bez konieczności ponownego wpisywania danych. Wprowadzone informacje można przechować przez 90 dni. Wypełnioną deklarację PCC-3 można złożyć elektronicznie w usłudze E-deklaracje na Portalu Podatkowym.

Zwolnienie z PCC

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) nie jest należny w przypadku transakcji, które są opodatkowane VAT. Przykładowo, zakup mieszkania od dewelopera nie podlega PCC, gdyż transakcja ta jest opodatkowana VAT. PCC nie zapłacimy również w przypadku sprzedaży lub zamiany, jeśli jedna ze stron jest zwolniona z VAT.

Podatek PCC wyłączenia:

Nie musisz płacić PCC, gdy:

Zawierasz umowę, jako wspólnik (akcjonariusz) ze spółką kapitałową,
Kupujesz przedmioty ruchome o wartości do 10 tys. zł,
Nabywasz obce waluty,
Pożyczasz pieniądze od członków najbliższej rodziny,
Bierzesz pożyczkę od innych osób, której wartość nie przekracza 1000 zł.

Umowa dożywocia – podatek: zwolnienie z PCC

Umowa dożywocia polega na przekazaniu nieruchomości przez jedną stronę na rzecz drugiej, która zobowiązuje się do zapewnienia jej utrzymania do końca życia. Zasadniczo, taka umowa podlega opodatkowaniu podatkiem (PCC).

Istnieje jednak możliwość zwolnienia z PCC w przypadku, gdy grunty nabyte na podstawie umowy dożywocia tworzą gospodarstwo rolne o powierzchni od 11 ha do 300 ha lub powiększają takie gospodarstwo. Warunkiem jest, aby nabywca prowadził to gospodarstwo, przez co najmniej 5 lat.

Zniesienie PCC dla osób kupujących pierwsze mieszkanie

Z dniem 31 sierpnia 2023 roku weszła w życie nowelizacja przepisów dotyczących PCC, która zwalnia z obowiązku zapłaty podatku osoby kupujące swoje pierwsze mieszkanie lub dom. Zmiana dotyczy tylko nieruchomości z rynku wtórnego. Dzięki temu zwolnieniu, kupujący mogą zaoszczędzić od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Zwolnienie dotyczy tylko osób fizycznych, które nigdy wcześniej nie były właścicielami nieruchomości. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy osoba otrzymała w spadku nie więcej niż połowę mieszkania lub domu.

Zwolnieniu podlegają:

Prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,
Prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego,
Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Warto jednak pamiętać, że zwolnienie nie obejmuje transakcji zawartych przed 31 sierpnia 2023 roku.

Podwyższony podatek dla osób kupujących więcej niż jedno mieszkanie

Aby zrekompensować preferencje podatkowe dla kupujących swoje pierwsze mieszkanie, wprowadzono wyższy podatek dla osób nabywających piątą i kolejne nieruchomości mieszkalne. Podatek wynosi 6% i dotyczy osób, które kupują:

Co najmniej sześć lokali mieszkalnych w jednym lub kilku budynkach na jednej działce gruntowej, które są opodatkowane VAT-em,
Co najmniej pięć lokali mieszkalnych lub udziałów w takich lokalach

Podatek PCC od sprzedaży samochodu

W przypadku zawarcia umowy sprzedaży samochodu, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT nabywca zobowiązany jest do złożenia deklaracji PCC-3 w odpowiednim urzędzie skarbowym oraz uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od wartości rynkowej samochodu.

Jednak warto pamiętać, że nie zawsze występuje obowiązek zapłaty tego podatku. Z obowiązku zapłaty podatku PCC od zakupu samochodu wyłączone są następujące przypadki:

Nabycie pojazdu, do którego zastosowano podatek VAT (np. Zakup nowego samochodu)
Umowa zawarta za granicą, przez osobę, która nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w Polsce,
Zakup pojazdu przez osobę niepełnosprawną, który jest przeznaczony do jej użytku osobistego,
Jeżeli wartość rynkowa samochodu nie przekracza kwoty 1000 zł.

Zatem choć zasada jest dość jasna, w praktyce pojawiają się wyjątki, które mogą zwolnić nabywcę z obowiązku płacenia podatku PCC. Warto zawsze upewnić się, czy spełniamy warunki zwolnienia, aby uniknąć niepotrzebnych obowiązków podatkowych.

Ile wynosi podatek od czynności cywilnoprawnych? Stawki podatku PCC

Podatek PCC przy zakupie: W przypadku umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa spółdzielczego lub prawa użytkowania wieczystego podatek wynosi 2% wartości rynkowej. Wartość rynkową przedmiotu ustala się na podstawie przeciętnych cen, uwzględniając miejsce, stan i stopień zużycia przedmiotu. Natomiast dla innych praw majątkowych podatek wynosi 1% wartości.

Podatek PCC od hipoteki: ·Stawka wynosi 0,1% od kwoty zabezpieczonej wierzytelności w przypadku istniejącej wierzytelności. Jeśli wysokość wierzytelności nie jest znana, podatek wynosi 19 zł.
Podatek PCC od pożyczki: ·Podatek wynosi 0,5% wartości pożyczki lub wysokości każdej wpłaty, jeśli wartość pożyczki nie była znana w momencie zawierania umowy.
Podatek PCC przy innych umowach cywilnoprawnych:

0,5% dla umowy spółki,
1% wartości praw przy umowach o odpłatne użytkowanie lub służebność,
2% wartości dla umów o zniesienie współwłasności, zamiany, darowizny, dożywocia lub umowy o działu spadku.

Zwrot PCC

W odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, kwestie związane ze zwrotem podatku regulowane są w art. 11 tejże ustawy. Zgodnie z jego treścią, możliwość ubiegania się o zwrot uiszczonego podatku występuje w następujących przypadkach:

W sytuacji, gdy skutki prawne złożonego oświadczenia woli zostały uchylone z uwagi na jego nieważność względną.
Gdy warunek zawieszający, od którego uzależniona była skuteczność dokonanej czynności cywilnoprawnej, nie ziścił się.
W przypadku, gdy spółka nie została wpisana do rejestru przedsiębiorców albo gdy wysokość kapitału zakładowego spółki kapitałowej została ujawniona w rejestrze w kwocie niższej niż wskazana w umowie spółki – zwrotowi podlega nadpłata, tj. różnica między podatkiem zapłaconym a należnym.
W razie, gdy podwyższenie kapitału zakładowego spółki nie zostało wpisane do rejestru przedsiębiorców albo zostało wpisane w kwocie niższej niż przewidziana w uchwale – zwrot dotyczy nadpłaconej kwoty podatku wynikającej z różnicy między podatkiem zapłaconym a należnym.
Gdy nie doszło do wpisu hipoteki do księgi wieczystej, co skutkuje brakiem skuteczności czynności w zakresie ustanowienia zabezpieczenia.

W każdym z powyższych przypadków, zgodnie z ustawą, możliwe jest wystąpienie z wnioskiem o zwrot podatku nienależnie uiszczonego lub nadpłaconego.

Szukasz pomocy przy podatku PCC lub innych obowiązkach podatkowych? Nasza kancelaria prawno-podatkowa od lat skutecznie wspiera przedsiębiorców i firmy w zakresie doradztwa podatkowego – skontaktuj się z nami i skorzystaj z doświadczenia ekspertów.

Wszelkie prawa zastrzeżone Kancelaria Pasternak Legal

Skontaktuj się i zadaj nam dowolne pytanie.

Wypełnij formularz, a my skontaktujemy się z Tobą, celem omówienia Twojej sprawy. Odpowiadamy szybko – sprawdź !

Zainteresuje Cię również:

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Kwota wolna od podatku

Posted on 14 maja 202515 maja 2025 by Kancelaria

Kwota wolna od podatku to kluczowy element systemu podatkowego, który bezpośrednio kształtuje wysokość obciążeń fiskalnych. Choć nie zawsze zdajemy sobie sprawę z jej roli, to wpływa ona na życie każdego podatnika. Dzięki niej osoby o niższych dochodach są w mniejszym stopniu obciążone podatkami, co ma na celu ochronę ich przed nadmiernym fiskalnym ciężarem. Co więcej, kwota wolna stanowi również narzędzie sprawiedliwości społecznej, wprowadzając progresję podatkową, która z kolei ma na celu redystrybucję dochodów w ramach systemu. Ale jak dokładnie działa kwota wolna w praktyce? Komu przysługuje? I przede wszystkim – jak wpłynie na Twoje roczne rozliczenie? Odpowiedzi na te pytania mogą Ci pomóc w lepszym zrozumieniu, jak zaoszczędzić na podatkach i jakie są realne korzyści płynące z aktualnych przepisów. Dowiedz się, ile wynosi kwota wolna od podatku w 2025 roku i jak wpłynie na Twoje dochody!

Spis treści:
1. Co to jest kwota wolna od podatku?
2. Skala podatkowa 2025
3. Zmiany w wysokości kwoty wolnej od podatku
4. Ile wynosi kwota wolna od podatku 2025?
5. Kwota wolna od podatku miesięcznie
6. Ulga dla młodych
7. Podwyżka kwoty wolnej od podatku? Czy czekają nas drastyczne zmiany podatkowe?

Co to jest kwota wolna od podatku?

Pojęciem kwoty wolnej od podatku określamy część dochodu, którą podatnik może zachować dla siebie, ponieważ od tej kwoty nie trzeba odprowadzać podatku dochodowego w rocznym rozliczeniu. Wylicza się ją na podstawie dochodu, czyli przychodu pomniejszonego o koszty jego uzyskania. To właśnie dochód po tych odliczeniach stanowi podstawę opodatkowania. Ulga ta przysługuje wyłącznie osobom rozliczającym się na formularzach PIT-36 i PIT-37, czyli według skali podatkowej. W przypadku podatników składających PIT-37, kwota wolna od podatku powinna być już uwzględniona w dokumentach przekazanych przez pracodawcę lub innego płatnika, takich jak PIT-11 czy PIT-40A/PIT-11A. Należy pamiętać, że mechanizm ten nie obowiązuje przy rozliczeniach na formularzach PIT-28, PIT-36L, PIT-38 i PIT-39. Oznacza to, że nie każda forma opodatkowania pozwala na skorzystanie z kwoty wolnej, co warto wziąć pod uwagę przy wyborze sposobu rozliczenia. Z ulgi mogą skorzystać jedynie ci podatnicy, których dochody nie przekraczają określonego progu.

Skala podatkowa 2025

Zanim przystąpimy do analizy szczegółowych rozwiązań w zakresie kwoty wolnej od podatku, należy w pierwszej kolejności odnieść się do podstawowego elementu systemu opodatkowania dochodów osób fizycznych, jakim są obowiązujące progi podatkowe. W roku 2025 ich struktura pozostaje niezmieniona względem modelu wprowadzonego w ramach reformy podatkowej obowiązującej od połowy 2022 roku. System podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce oparty jest na zasadzie progresji podatkowej, co oznacza, że stawka podatkowa wzrasta wraz ze wzrostem podstawy opodatkowania. Celem przyjęcia takiej konstrukcji jest realizacja zasady sprawiedliwości podatkowej, zgodnie z którą osoby uzyskujące wyższe dochody uczestniczą w finansowaniu wydatków publicznych w proporcjonalnie większym zakresie.

Na podstawie art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w 2025 roku obowiązują następujące zasady opodatkowania dochodów:

I próg podatkowy • Dotyczy osób, których roczny dochód nie przekracza 120 000 zł • Obowiązująca stawka: 12% • W tym limicie uwzględnia się kwotę zmniejszającą podatek, wynoszącą 3600 zł rocznie, co skutecznie obniża realną wysokość należnego podatku.
II próg podatkowy • Dotyczy dochodu przekraczającego 120 000 zł rocznie • W tym przypadku podatek naliczany jest w sposób zryczałtowany: o 10 800 zł od kwoty do 120 000 zł o plus 32% od nadwyżki ponad ten próg. Aktualna skala podatkowa obowiązuje od 1 lipca 2022 roku i wynika z nowelizacji ustawy przyjętej 9 czerwca 2022 roku. Zmiany te obejmują dochody uzyskane od początku 2022 roku i w niezmienionej formie będą stosowane również w 2025 roku.

Zmiany w wysokości kwoty wolnej od podatku

Od 1 stycznia 2022 roku państwo wprowadziło kwotę wolną od podatku w wysokości 30 tysięcy złotych. W latach 2018-2021 kwota wolna wynosiła 8 tysięcy złotych, a przy dochodach powyżej tej kwoty stopniowo malała. Dla dochodów od 13 do 86 tysięcy złotych stosowano stałą kwotę wynoszącą 3091 zł, która również malała. Powyżej 127 tysięcy złotych kwota wolna od podatku w ogóle nie była stosowana.

Ile wynosi kwota wolna od podatku 2025?

W 2025 roku kwota wolna od podatku w Polsce nadal wynosi 30 000 zł. Oznacza to, że osoby osiągające dochód nieprzekraczający tej sumy nie będą musiały odprowadzać podatku dochodowego. Dla wyższych dochodów obowiązują następujące stawki podatku:

12% podatku od dochodu do 120 000 zł,
32% podatku od nadwyżki powyżej 120 000 zł.Warto również pamiętać o kwocie zmniejszającej podatek, która wynosi 3 600 zł rocznie. Dzięki niej osoby przekraczające próg 30 000 zł zapłacą podatek jedynie od nadwyżki ponad tę kwotę, a sam podatek zostanie dodatkowo pomniejszony o wspomniane 3 600 zł.

Odliczenia kwoty wolnej od podatku płatnik może dokonywać, w oparciu o złożoną przez podatnika deklarację PIT-2.

Kwota wolna od podatku miesięcznie

Obliczania kwoty wolnej od podatku często stwarza problemy, szczególnie dla osób, które nie są zaznajomione z przepisami podatkowymi. Błędy w tym zakresie mogą prowadzić do nieprawidłowego obliczenia zobowiązań podatkowych, co może skutkować nadpłatą lub niedopłatą podatku. Aby uniknąć tych trudności, warto dokładnie zapoznać się z obowiązującymi zasadami.

Żeby prawidłowo obliczyć miesięczną kwotę wolną od podatku na rok 2025, należy wiedzieć, że wynosi ona 2500 zł (30 000 zł podzielone przez 12 miesięcy). Podczas obliczania kwoty miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy, kwotę wolną od podatku należy odjąć od przychodów, co obniży podstawę opodatkowania. Alternatywnie, można skorzystać z kwoty, która zmniejsza podatek. Wynosi ona 3600 zł w skali roku (co stanowi 12% z 30 000 zł), co daje 300 zł miesięcznie (3600 zł podzielone przez 12). Tę kwotę odejmuje się od wysokości obliczonego podatku, co prowadzi do jego obniżenia.

Warto sprawdzić, jak kwota wolna od podatku wpływa na wysokość zobowiązań podatkowych i jakie korzyści można z niej czerpać, aby jak najlepiej zaplanować swoje zobowiązania podatkowe na rok 2025.

Przykład

Sprawdź kwotę wolną od podatku

Damian prowadzi działalność gospodarczą i rozlicza się według skali podatkowej. Jego miesięczne przychody wynoszą 6000 zł, co oznacza, że znajduje się w pierwszym progu podatkowym, płacąc 12% podatku dochodowego.

Aby obliczyć miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy Damian ma dwie opcje:

1. Odjęcie kwoty wolnej od podatku:

· Od jego przychodów 6000 zł, odejmuje 2500 zł (kwota wolna od podatku podzielona na 12 miesięcy). Otrzymuje 3500 zł.

Następnie oblicza podatek od kwoty 3500 zł, mnożąc ją przez 12%: 3500 zł * 12% = 420 zł.

2. Odliczenie kwoty zmniejszającej podatek:

· Oblicza podatek od pełnych przychodów 6000 zł, mnożąc je przez 12%: 6000 zł * 12% = 720 zł.

· Następnie od tej kwoty odlicza miesięczną kwotę zmniejszającą podatek (300 zł): 720 zł – 300 zł = 420 zł.

Obie metody dają taki sam wynik –Damian musi zapłacić 420 zł miesięcznego podatku dochodowego.

Ulga dla młodych

W przypadku ulgi dla młodych (osób do 26. roku życia), zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskane ze stosunku pracy, służbowego, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są zwolnione z podatku dochodowego do wysokości 85 528 zł w skali roku. Podatek dochodowy nalicza się zgodnie z obowiązującą skalą:

Do 120 000 zł dochodu: 12% podatku, po odliczeniu kwoty 3600 zł,
Powyżej 120 000 zł dochodu: 10 800 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł.

W przypadku podatnika, który nie prowadzi działalności gospodarczej, a jego przychody pochodzą wyłącznie ze stosunku pracy lub innych tytułów objętych ulgą dla młodych, i który w ciągu roku podatkowego nie ukończył 26. roku życia, przysługuje zwolnienie z opodatkowania przychodów do wysokości 85 528 zł, czyli kwota wolna obowiązuje do tej kwoty. W sytuacji, gdy suma uzyskanych przez podatnika przychodów przekroczy wskazany limit, opodatkowaniu podlega wyłącznie nadwyżka ponad kwotę 85 528 zł. Od tej nadwyżki możliwe jest następnie odliczenie kwoty wolnej od podatku w wysokości 30 000 zł, co skutkuje zmniejszeniem podstawy opodatkowania, a tym samym obniżeniem należnego podatku dochodowego od osób fizycznych. W praktyce oznacza to, iż osoba poniżej 26. roku życia, której roczne przychody nie przekraczają 85 528 zł, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku PIT od tych przychodów.

Podwyżka kwoty wolnej od podatku? Czy czekają nas drastyczne zmiany podatkowe?

W 2025 roku nie przewiduje się zmian w kwocie wolnej od podatku, która nadal wynosi 30 000 zł. Choć w ostatnich latach pojawiały się propozycje podniesienia jej do 60 000 zł, propozycje o zwiększenie kwoty wolnej, ale na razie nie planuje się takich zmian. Podatnicy powinni na bieżąco śledzić ewentualne nowelizacje przepisów, które mogą wpłynąć na wysokość podatku dochodowego oraz sposób jego rozliczania.

Jakie znaczenie ma złożenie oświadczenia o stosowaniu kwoty zmniejszającej podatek?
Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy kwota wolna dotyczy dochodu brutto, czy netto. W rzeczywistości chodzi o dochód podatnika po uwzględnieniu określonych odliczeń – czyli podstawa opodatkowania. To kwota, którą uzyskujemy, gdy od całkowitego przychodu odejmiemy m.in. składki na ubezpieczenia społeczne oraz koszty uzyskania przychodu.

Stosowanie kwoty wolnej jak widać zależy od każdorazowego przypadku, w każdym przypadku należy jaka kwota wolna obowiązuje i kiedy możemy sobie pozwolić na stosowanie kwoty wolnej.

Nasza kancelaria specjalizuje się w doradztwie podatkowym, oferując kompleksową pomoc w zakresie obliczania kwoty wolnej od podatku oraz optymalizacji zobowiązań podatkowych. Dzięki naszemu doświadczeniu i wiedzy, możesz mieć pewność, że Twoje sprawy podatkowe zostaną załatwione zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wszelkie prawa zastrzeżone Kancelaria Pasternak Legal

Skontaktuj się i zadaj nam dowolne pytanie.

Wypełnij formularz, a my skontaktujemy się z Tobą, celem omówienia Twojej sprawy. Odpowiadamy szybko – sprawdź !

Zapoznaj się z naszymi innymi artykułami:

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Licencja na znak towarowy

Posted on 12 maja 202515 maja 2025 by Kancelaria

Zarejestrowane znaki towarowe chronione są prawem ochronnym mającym charakter wyłączny, ujawnionym w rejestrze znaków towarowych.

Uprawniony ze znaku, któremu przysługuje prawo i monopol na używanie znaku w stosunku do określonych towarów czy usług może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nim umowę licencyjną.

Umowa licencyjna na znak towarowy to dobry sposób na dodatkowy zysk.

Konsumenci mają z Twoją marką pozytywne i dobre skojarzenia? To dobry znak. Są firmy, które chętnie zapłacą za możliwość posługiwania się nią. A co potrzebujesz do tego? Umowa licencyjna na znak towarowy.

Spis treści:
1. Licencja na znak towarowy
2. Udzielenie licencji na zarejestrowany znak towarowy a jak wygląda umowa licencyjna
3. Czym jest licencja?
4. Co to znak towarowy?
5. Opłata licencyjna – koszt pośredni czy bezpośredni?
6. Ocena poniesionych kosztów uzyskania przychodów
7. Umowa licencyjna a koszt pośredni czy bezpośredni?
8. Jak wygląda licencja na znak towarowy?
9. Jakie korzyści mogą płynąć z licencjonowania znaku towarowego?
10. Umowa licencyjna a umowa franczyzy – co wybrać?

Licencja na znak towarowy

Licencja na znak towarowy to umowa na znak towarowy, na podstawie której umożliwia się licencjobiorcy korzystanie z zarejestrowanego znaku towarowego należącego do licencjodawcy. Jest to jedno z kluczowych narzędzi w strategii biznesowej, które pozwala przedsiębiorcom na legalne używanie rozpoznawalnych marek bez konieczności ich rejestracji. Licencja może być udzielona na różne sposoby, a jej warunki zależą od ustaleń między stronami. W praktyce oznacza to, że licencjodawca udziela prawa do korzystania ze swojego znaku, zachowując jednocześnie kontrolę nad jego użyciem.

Udzielenie licencji na zarejestrowany znak towarowy a jak wygląda umowa licencyjna

Umowa licencyjna winna w szczególności wskazywać znak towarowy, który ma być jej przedmiotem, obowiązki licencjodawcy oraz licencjobiorcy. Treścią umowy licencyjnej jest upoważnienie do używania znaku towarowego udzielone licencjobiorcy oraz warunki eksploatacji przez niego tego znaku.

Konstruując zapisy umowne dotyczące czasu trwania licencji należy mieć na uwadze, iż licencja wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia prawa ochronnego oraz, że w razie przejścia prawa ochronnego obciążonego licencją umowa licencyjna jest skuteczna wobec następcy prawnego niezależnie pod postanowień umowy licencyjnej.

Czym jest licencja?

Licencja jest umową cywilnoprawną, w której jedna strona (licencjodawca) udziela drugiej stronie (licencjobiorcy) prawa do korzystania z określonego dobra niematerialnego, w tym przypadku znaku towarowego. Licencja na znak towarowy jest regulowana przez przepisy ustawy prawo własności przemysłowej oraz unijne rozporządzenia dotyczące ochrony znaków towarowych. Umowa licencyjna musi być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności i powinna precyzować wszystkie istotne elementy współpracy między stronami.

Licencje można podzielić na wyłączne i niewyłączne. Licencja wyłączna oznacza, że tylko jeden licencjobiorca ma prawo do korzystania ze znaku, co zapewnia mu monopol na jego używanie w określonym zakresie. Licencja niewyłączna pozwala licencjodawcy udzielać podobnych praw innym podmiotom. Istnieje również możliwość udzielenia sublicencji, jeśli zostało to przewidziane w treści umowy.

Co to znak towarowy?

Znak towarowy to oznaczenie służące do odróżniania towarów lub usług jednego przedsiębiorcy od towarów lub usług innych przedsiębiorców. Może przybierać różne formy: słowną (np. nazwa), graficzną (np. logo), przestrzenną (np. kształt opakowania) lub dźwiękową (np. melodia). Zarejestrowany znak towarowy uzyskuje ochronę prawną, która daje właścicielowi wyłączne prawo do jego używania w obrocie gospodarczym.

Rejestracja znaku towarowego odbywa się w Urzędzie Patentowym RP lub w odpowiednich instytucjach unijnych, takich jak Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO). Ochrona znaku trwa 10 lat i może być przedłużana na kolejne okresy. Znak towarowy pełni kilka funkcji: identyfikuje produkty lub usługi konkretnego przedsiębiorstwa, buduje rozpoznawalność marki oraz zapewnia konsumentom gwarancję jakości.

Opłata licencyjna – koszt pośredni czy bezpośredni?

Ponoszenie opłat licencyjnych wynika z korzystania ze znaków towarowych, a co za tym idzie ponoszenie opłat licencyjnych wynikających z tego tytułu niejednokrotnie stanowi nieodłączny element prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności.

Czy można przyjąć, że tego rodzaju wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w oparciu o przepisy o podatku dochodowym?

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22 ust. 1), jak i na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15 ust. 1) za koszty uzyskania przychodów uznajemy zasadniczo koszty, które zostały poniesione, dążąc do osiągnięcia przychodów lub zachowania czy też zabezpieczenia źródła przychodów.

Dokonanie opłaty licencyjnej która wynika z korzystania z określonego znaku towarowego może mieć bezpośredni związek z produkcją oraz w rezultacie sprzedażą produktów przez dany podmiot.

Jednakże w celu zakwalifikowania opłaty jako kosztu uzyskania przychodu, obligatoryjnie, muszą być spełnione następujące warunki:

koszt musi być udokumentowany
poniesienie kosztu następuje w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
rodzaj kosztu nie jest uwzględniony przez przepisy prawa wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów;

Ocena poniesionych kosztów uzyskania przychodów

Konieczna jest ocena każdego kosztu w zakresie prowadzonej działalności , by mówić o zaliczeniu wydatków odnoszących się do opłat licencyjnych.

Dokonując oceny takiego kosztu, należy w szczególności rozważyć kwestie takie, jak:

cele i przeznaczenie oraz zasadność kosztu, niezbędność wydatku licencyjnego
możliwość wpływu danego wydatku na uzyskanie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Umowa licencyjna a koszt pośredni czy bezpośredni?

Faktem jest, iż zawarcie umowy licencyjnej nie przenosi na licencjobiorcę prawa własności danego znaku towarowego, lecz przyznaje jedynie uprawnienie do korzystania z niego na określonych warunkach.

Opłaty które wynikają z uzyskania licencji powinny zostać zakwalifikowane jako koszty inne niż związane bezpośrednio z przychodami, czyli tzw. koszty pośrednie.

Wydatki bezpośrednie w świetle doktryny określane są wydatki, które przyczyniają się wprost do uzyskania skonkretyzowanych przychodów, czyli m.in. poniesienie kosztów prowadzących do wytworzenia towaru, ze sprzedaży którego przedsiębiorca uzyskuje następnie przychód.

Za pośrednie koszty uznawane są wydatki, które nie są wprost ujęte w wartości sprzedawanych towarów czy świadczonych usług, choć bezsprzecznie są z nimi nierozerwalnie związane.

Jak wygląda licencja na znak towarowy?

Umowa licencyjna dotycząca znaku towarowego powinna być sporządzona w formie pisemnej, a nadto powinna zawierać kluczowe elementy regulujące prawa oraz obowiązki stron. Przede wszystkim należy określić strony umowy oraz dokładnie opisać znak będący jej przedmiotem. Ważnym aspektem jest również wskazanie zakresu praw udzielanych licencjobiorcy – czy będzie to licencja wyłączna czy niewyłączna – oraz warunków jej rozwiązania.

W treści umowy powinny znaleźć się również postanowienia dotyczące wysokości opłat licencyjnych oraz sposobu ich regulowania. Opłaty te mogą być ustalone jako stała kwota lub jako procent od przychodów generowanych dzięki wykorzystaniu znaku. Licencjodawca ma prawo kontrolować sposób używania znaku przez licencjobiorcę oraz egzekwować postanowienia umowy.

Brak rzeczywistego używania znaku przez licencjobiorcę może prowadzić do wygaśnięcia prawa ochronnego na znak zgodnie z art. 169 ustawy prawo własności przemysłowej. Dlatego ważne jest, aby strony jasno określiły zasady korzystania ze znaku oraz obowiązki związane z jego rzeczywistym użyciem.

Jakie korzyści mogą płynąć z licencjonowania znaku towarowego?

Licencjonowanie znaku towarowego przynosi korzyści zarówno dla właściciela znaku (licencjodawcy), jak i dla osoby korzystającej z niego (licencjobiorcy). Dla licencjodawcy jest to dodatkowe źródło dochodu wynikające z opłat licencyjnych oraz możliwość zwiększenia rozpoznawalności marki poprzez jej szersze wykorzystanie przez inne podmioty. Licencjodawca zachowuje również swoje prawa do znaku i kontroluje sposób jego użycia przez licencjobiorcę.

Dla licencjobiorcy korzystanie ze znaku towarowego oznacza dostęp do uznanej marki bez konieczności inwestowania w jej budowę od podstaw. Dzięki temu przedsiębiorca może zwiększyć swoją konkurencyjność na rynku oraz przyciągnąć nowych klientów. Licencjonowanie eliminuje również potrzebę rejestracji nowego znaku, co pozwala zaoszczędzić czas i koszty związane z tym procesem.

Licencjonowanie znaku towarowego umożliwia także rozwój działalności gospodarczej poprzez oferowanie produktów lub usług pod marką, która już cieszy się renomą i zaufaniem klientów. To z kolei może prowadzić do zwiększenia sprzedaży oraz poprawy pozycji rynkowej firmy.

Umowa licencyjna a umowa franczyzy – co wybrać?

Umowa licencyjna różni się od umowy franczyzy głównie zakresem praw i obowiązków stron oraz charakterem relacji między nimi. W przypadku umowy franczyzy franczyzodawca przekazuje franczyzobiorcy nie tylko prawo do korzystania ze znaku towarowego, ale także cały system operacyjny działalności gospodarczej, który obejmuje know-how, wsparcie marketingowe oraz szkolenia.

Umowa franczyzy zazwyczaj wiąże się z większą kontrolą ze strony franczyzodawcy nad sposobem prowadzenia działalności przez franczyzobiorcę; franczyzobiorca jest zobowiązany do przestrzegania standardów ustalonych przez franczyzodawcę. W przypadku umowy licencyjnej relacja między stronami ogranicza się głównie do prawa do korzystania ze znaku towarowego, co daje większą swobodę dla licencjobiorcy.

Kluczową różnicą jest również sposób rozliczeń między stronami. W przypadku umowy franczyzy opłaty mogą obejmować zarówno opłatę za korzystanie ze znaku, jak i dodatkowe koszty związane z wsparciem operacyjnym czy szkoleniami. Natomiast w przypadku umowy licencyjnej opłata dotyczy wyłącznie prawa do używania znaku. Licencja na znak towarowy jest istotnym narzędziem biznesowym umożliwiającym legalne korzystanie z rozpoznawalnych marek bez konieczności ich rejestracji. Znajomość zasad dotyczących tego rodzaju umów pozwala uniknąć problematycznych sytuacji prawnych oraz finansowych związanych z niewłaściwym użytkowaniem znaków towarowych.

Wszelkie prawa zastrzeżone Kancelaria Pasternak Legal

Uzupełnij formularz, a my skontaktujemy się z Tobą, celem omówienia Twojej sprawy.

Odpowiadamy szybko – sprawdź !

Zainteresują Cię również inne nasze artykuły: