BITCOIN JAKO ŚRODEK PŁATNICZY

Z przyjemnością informujemy, że adw. Łukasz Pasternak jest autorem publikacji naukowej “Kryptowaluta i pieniądz wirtualny jako przedmiot przestępstwa z art. 310 § 1 k.k.

Zapraszamy do zapoznania się z fragmentem publikacji poniżej:

Bitcoin nazywamy w opracowaniach ekonomicznych pieniądzem przyszłości pomimo tego, że na chwilę obecną użycie Bitcoina jako innego środka płatniczego niewątpliwie wymaga umowy społeczności, która go akceptuje. Bitcoin nie jest powszechnie uznawanym środkiem płatniczym pozwalającym na zapłatę nim w każdym miejscu i w każdym czasie. Niemożliwe jest także wskazanie podmiotu, który bezpośrednio go wyemitował. Bitcoin posiada swój byt w świecie wirtualnym, co dodatkowo potwierdza, iż Bitcoin nie jest innym środkiem płatniczym w rozumieniu przepisów kodeksu karnego. W przypadku Bitcoina nie da się również wyodrębnić która jest zobowiązana do prowadzenia rachunku oraz spełnienia świadczenia w cyklu rozliczeniowym. Środki płatnicze natomiast co do zasady cechę taką posiadają. Można stwierdzić, iż Bitcoin nie jest pieniądzem w rozumieniu art. 310 § 1 k.k., albowiem nie posiada on waloru prawnego środka płatniczego w rozumieniu ustawy o NBP, nie jest on pieniądzem obcym w rozumieniu prawa dewizowego, jak również nie jest pieniądzem elektronicznym, ponieważ cech takiego pieniądza nie posiada. Trudno także traktować Bitcoin jako instrument finansowy, skoro nie spełnia wymogów zawartych w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, ale nie jest również rzeczą w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

W ocenie autora uznanie Bitcoinów za inny środek płatniczy w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, wymagałoby wprowadzenia zmian do przepisów prawa. Obecnie ustawa o NBP i prawo dewizowe nie kwalifikuja Bitcoinów jako takich. Bitcoiny są co prawda używane do umarzania zobowiązań, niemniej jednak niezbędna jest akceptacja podmiotów ich używających, dlatego cecha płatnicza Bitcoina nie jest powszechna. Niemożliwe jest ich stosowanie jako środka płatniczego bez jakichkolwiek ograniczeń. Autor niniejszego opracowania wskazuje, iż prawidłowe uznanie Bitcoinów na gruncie ustawy o VAT jako innego środka płatniczego nie sprawia automatycznie, iż rozumienie Bitcoina jako środka płatniczego powinno być takie same na gruncie ustawy karnej, tym bardziej, że z punktu widzenia prawa karnego istotna jest przede wszystkim cecha czy też funkcja płatnicza tej kryptowaluty jak również jej powszechna akceptowalność, której na chwilą obecną w przypadku Bitcoina brak. Bitcoin wciąż pozostaje nowym środkiem płatniczym, coraz powszechniej używanym w obrocie gospodarczym, ale jednak nie jest on jeszcze powszechnym środkiem płatniczym, którym mógłby zostać używany w sposób nieograniczony jako surogat pieniądza.

Można powiedzieć, że na gruncie przepisów prawa karnego niezbędna jest pilna interwencja ustawodawcy. Pojęcia, które są używane przez kodeks karny w tej chwili nie dają bowiem jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy Bitcoiny są środkami płatniczymi w rozumieniu kodeksu karnego, a wykładnia pojęcia środka płatniczego stwarza ryzyko odmiennej interpretacji w poszczególnych stanach faktycznych, a to jest niedopuszczalne na gruncie przepisów prawa karnego. Wydaje się, iż ustawodawca stanie przed bardzo trudnym zadaniem. Przepisy prawa karnego powinny z jednej strony zapewnić bezpieczeństwo funkcjonowania kryptowalut, a jednocześnie niepożądana jest nadmierna ingerencja regulacyjna, która w konsekwencji mogłaby zahamować rozwój obszaru, który już na ten moment dowodzi swojego wielkiego potencjału.

Uzupełniając rozważania wskazać należy, że podmioty fałszujące pieniądze lub inne środki płatnicze narażone są na sankcje karne przewidziane za wytwarzanie oraz wprowadzanie do obrotu pieniądza oraz środków płatniczych. Art. 310 k.k. przewiduje bardzo surowe sankcje karne za podrabianie albo przerabianie polskiego albo obcego pieniądza lub innego środka płatniczego oraz za puszczanie takiego pieniądza lub innego środka płatniczego w obieg. Nie powinno budzić wątpliwości, że dopóki celem kreacji kryptowaluty jest stworzenie alternatywnego środka płatniczego w stosunku do prawnego środka płatniczego emitowanego przez Narodowy Bank Polski (lub innego środka płatniczego rozpoznawanego przez polskie prawo), a nie podrabianie lub przerabianie tego środka, dopóty kreacja wirtualnych walut nie będzie przestępstwem określonym w art. 310 k.k. Pożądane jest działanie zmierzające do zapewnienia przepisom karnym skuteczności w różnych sytuacjach przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej ścisłości przesłanek i treści odpowiedzialności karnej.

link do całej publikacji: https://pk.gov.pl/wp-content/uploads/2017/04/7985836c8a66eb6cb354e69500603a1d.doc

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

JAK WNIEŚĆ PRYWATNY AKT OSKARŻENIA?

Na gruncie polskiego prawa karnego wyróżniono kategorię tzw. przestępstw prywatnoskargowych, czyli ściganych z oskarżenia prywatnego. Postępowanie prywatnoskargowe jest jednym ze szczególnych trybów postępowania karnego, w którym to sam pokrzywdzony wnosi i popiera akt oskarżenia jako oskarżyciel prywatny.

Wśród przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego wyróżniamy m.in.: spowodowanie lekkiego uszczerbku na zdrowiu, pomówienie, znieważenie czy też naruszenie nietykalności cielesnej.

W celu zainicjowania postępowania prywatnoskargowego pokrzywdzony powinien sporządzić prywatny akt oskarżenia, w którym oznaczy osobę oskarżoną, wskaże zarzucany jej czyn oraz dowody, na których opiera oskarżenie albo złożyć ustną lub pisemną skargę na policji, która później zostanie przesłana do sądu.

W opisywanym trybie nie prowadzi się postępowania przygotowawczego a sprawa trafia bezpośrednio do Sądu.

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

OBOWIĄZKI LIKWIDATORÓW W SPÓŁCE Z O.O. W LIKWIDACJI

Spółkę z ograniczoną w likwidacji reprezentują likwidatorzy. Praktyka obrotu gospodarczego pokazuje, że likwidatorami są dotychczasowi członkowie zarządu. Likwidatorzy wybierani są najczęściej przez Zgromadzenie Wspólników, albowiem zdarza się nieraz, że sama umowa spółki wskazuje, kto będzie likwidatorem. Najrzadziej wybiera likwidatorów sąd.

Do obowiązków likwidatorów należy, w szczególności zgłoszenie rozpoczęcia likwidacji do sądu rejestrowego oraz poinformowanie sądu o odwołaniu dotychczasowego zarządu i powołaniu w jego miejsce likwidatorów. Likwidatorzy powinni złożyć do sądu rejestrowego wniosek o wpis otwarcia likwidacji w terminie 7 dni od dnia podjęcia przez Zgromadzenie Wspólników uchwały o rozwiązaniu spółki. Likwidatorzy o rozpoczęciu likwidacji likwidatorzy powiadamiają w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Do obowiązków likwidatorów zalicza się również obowiązek wezwania wszystkich wierzycieli spółki, aby w terminie 3 miesięcy od publikacji ogłoszenia zgłosili swoje wierzytelności wobec spółki.

Likwidatorzy muszą również przygotować bilans otwarcia likwidacji. Bilans otwarcia likwidacji sporządza się na dzień otwarcia likwidacji (a więc na dzień, w którym została podjęta uchwała zgromadzenia wspólników o rozwiązaniu spółki); bilans powinien być przygotowany nie później niż po upływie 15 dni od dnia w którym rozpoczęto likwidację. Bilans przygotowany na dzień otwarcia likwidacji wykazuje aktywa spółki wycenione według wartości zbywczej.

Likwidatorzy mają obowiązek zakończyć bieżącą działalność spółki, ściągnąć wierzytelności oraz wypełnić ciążące na spółce zobowiązania, jak również upłynnić majątek.

Uzyskane ze ściągniętych wierzytelności oraz ze sprzedaży majątku spółki kwoty likwidatorzy w pierwszym rzędzie przeznaczają na zaspokojenie wierzycieli spółki, o których spółka wie lub tych którzy ujawnią się w terminie 3 miesięcy od dnia publikacji ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Zdarzają się sytuacje, gdy spółka wiedząc o wierzycielu nie jest w stanie ustalić jego aktualnego adresu lub konta bankowego. W takich przypadkach, aby nie blokować procesu likwidacyjnego spółka może złożyć wymaganą kwotę do depozytu sądowego.

W ten sam sposób należy zastosować wobec wierzycieli, których wierzytelności nie są jeszcze wymagalne albo wobec tych, których wierzytelności są sporne (art. 285 k.s.h.).

Do obowiązków likwidatorów należy również podział, między wspólników, majątku spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, jak również sporządzenie sprawozdania likwidacyjnego. Po zatwierdzeniu sprawozdania likwidacyjnego przez zgromadzenie wspólników likwidatorzy ogłaszają je w siedzibie spółki i przekazują sądowi rejestrowemu wraz z wnioskiem o wykreślenie spółki z Krajowego Rejestru Sądowego. Do wniosku należy dołączyć: dowód z ogłoszenia likwidacji w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, oświadczenie likwidatorów o zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wszystkich wierzycieli spółki, dowód przeprowadzenia ogłoszenia sprawozdania likwidacyjnego w siedzibie spółki, bilans likwidacyjny, sprawozdanie likwidatorów z czynności likwidacyjnych, a także inne wymagane dokumenty. Do wniosku należy też dołączyć zawiadomienie skierowane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Urzędu Skarbowego oraz Głównego Urzędu Statystycznego o wykreśleniu spółki z KRS.

W razie gdyby nie udało się zgromadzić wspólników na zgromadzeniu zwołanym w celu zatwierdzenia sprawozdania likwidacyjnego lub w sytuacji braku wymaganego kworum na takim zgromadzeniu likwidatorzy mają obowiązek sprawozdanie likwidacyjne ogłosić w siedzibie spółki i złożyć je sądowi z jednoczesnym wnioskiem o wykreślenie spółki bez zatwierdzenia sprawozdania likwidacyjnego przez zgromadzenie wspólników.

niniejsza informacja w żadnym wypadku nie stanowi i nie może stanowić porady prawnej, ani wiążącej informacji.. Stan prawny 14.05.2015 r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

WYPADEK W PRACY – OBOWIĄZKI PRACODAWCY

Niekiedy mimo zachowania należytej ostrożności oraz spełnieniu wymogów BHP, pracownik może ulec wypadkowi przy wykonywaniu swojej pracy. Skutki wypadku przy pracy jak doskonale wiadomo, mogą być niewielkie, a mogą być też tragiczne – jak poważny uszczerbek na zdrowiu, czy w najgorszym przypadku śmierć pracownika. Jednak niezależnie od tego jakie skutki poniesie za sobą wypadek, rodzi to zawsze pewne obowiązki po stronie pracodawcy.

Jak pracodawca musi się zachować gdy dojdzie do wypadku przy wykonywaniu powierzonej pracownikowi pracy?

Zgodnie z prawem, a konkretniej – zgodnie z art. 234 Kodeksu Pracy, pracodawca, gdy dojdzie do wypadku ma obowiązek:

– wyeliminować lub ograniczyć występujące zagrożenie

– zapewnić udzielenie pierwszej pomocy

– ustalić przyczyny i okoliczności wypadku

– zastosować środki zapobiegające podobnym wypadkom w przyszłości

Jakie obowiązki spoczywają na pracodawcy gdyby doszło do wypadku śmiertelnego?

W przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich czy też zbiorowych, pracodawca:

– niezwłocznie zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy oraz prokuratora

O czym jeszcze musi pamiętać pracodawca?

Kolejnym istotne obowiązki ciążące na pracodawcy to:

– prowadzenie rejestru wypadków powstałych przy pracy

– przechowywanie protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz wszelką inną pozostałą dokumentację powypadkową przez okres 10 lat.

 Oczywiście koszty, ustalenia okoliczności oraz przyczyn wypadku, spoczywają na pracodawcy, z racji tego, że jest to jego obowiązek.

Jakie konsekwencje może ponieść pracodawca nie wypełniając swoich obowiązków związanych z wypadkiem przy pracy?

Przede wszystkim pracodawca będzie podlegał karze grzywny, m.in. za:

– zaniechanie obowiązku zawiadomienia właściwych organów o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku

– zatajenie wypadku przy pracy

– przedstawienie nieprawdziwych informacji związanych z wypadkiem

– przedstawienie nieprawdziwych dowodów lub dokumentów dotyczących wypadku

Grzywna jaka będzie grozić pracodawcy wynosi 1000 zł – 30 000 zł.

Ponadto, dodatkowo za nie zawiadomienie w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy, a także za nie sporządzenie lub też nie przedstawienie wymaganej dokumentacji, pracodawca będzie podlegał grzywnie do 180 stawek dziennych albo nawet Sąd będzie mógł orzec karę ograniczenia wolności.

Pracodawca, musi się także liczyć z ewentualnymi pozwami o odszkodowanie. Pracownik będzie mógł bowiem, żądać świadczenia odszkodowawczego od niego, kiedy wypadek, któremu uległ pracownik, był przede wszystkim wynikiem nie przestrzegania zasad BHP przez pracodawcę.

Podsumowując, pracodawca musi być świadomy obowiązków, jakie na nim ciążą w sytuacji, gdy dochodzi do wypadku w pracy. Niedopełnienie tych obowiązków, może doprowadzić nawet do kary ograniczenia wolności.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.).
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2345 z późn. zm.).

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o.

Udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością stanowią zbywalne prawo majątkowe. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa nie można zakazać obrotu udziałami w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Jakkolwiek dopuszczalne jest ograniczenie możliwości zbycia udziałów. Ograniczenia w zbywaniu udziałów mogą wynikać zarówno z treści umowy spółki jak również z mocy prawa, przykładem może być ograniczenia zawarte w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów, gdzie przykładowo łączenie podmiotów, których łączny obrót przekracza 50 milionów euro wymagają uzyskania zgody Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Wspólnik może zbyć zarówno całość jak i część swoich udziałów.

Artykuł odnosi się do kwestii typowych związanych ze zbyciem udziałów w spółce, tj. sytuacji, w których ograniczenia w zbywaniu udziałów wynikają wyłącznie z umowy spółki oraz brak jest jakichkolwiek ograniczeń w zbywaniu udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przedstawiając problematykę zbywania udziałów należy przypomnieć, że zbycie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może dotyczyć tylko tych udziałów, które reprezentują kapitał zakładowy spółki wpisany do rejestru., tj. zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Takie stanowisko wynika z art. 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2013, poz. 1030 ze zm. – dalej jako k.s.h.), zgodnie z którym:

„rozporządzenie udziałem albo akcją dokonane przed wpisem spółki kapitałowej do rejestru albo przed zarejestrowaniem podwyższenia kapitał zakładowego jest nieważne”.

Inaczej mówiąc nie można zbyć udziałów w spółce z o.o. w sytuacji gdy spółka nie została jeszcze zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym (spółka z o.o. w organizacji).

Uprzedzając dalsze rozważania należy wskazać, że zasadą jest, że w sytuacji gdy brak odpowiednich zapisów w samej umowie spółki ograniczających zbycie udziałów w spółce z o.o., wówczas każdy wspólnik może swobodnie rozporządzać swoimi udziałami.

Niemniej jednak każdorazową przystępując do transakcji związanej ze zbyciem udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (najczęściej przed zawarciem umowy sprzedaży udziałów), należy dokładnie zbadać czy treść umowy spółki, nie zawiera zapisów ograniczających lub nawet czasowo uniemożliwiających zbycie udziałów. Takie ograniczenia zawierane w umowach spółki z o.o. są często wprowadzane w celu zabezpieczenia dotychczasowych wspólników przed niekontrolowaną zmiana składu osobowego wspólników spółki.

Jak wynika z art. 182 KHS „zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału oraz zastawienie udziału umowa spółki może uzależnić od zgody spółki albo w inny sposób ograniczyć”. Jeżeli zbycie uzależnione jest od zgody spółki, stosuje się przepisy ustawy, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zgody udziela zarząd w formie pisemnej. W przypadku gdy zgody odmówiono, sąd rejestrowy może pozwolić na zbycie, jeżeli istnieją ważne powody. Jednocześnie spółka może w terminie wyznaczonym przez sąd rejestrowy przedstawić innego nabywcę. W razie braku porozumienia cenę nabycia i termin jej zapłaty ustala sąd rejestrowy na wniosek wspólnika lub spółki, po zasięgnięciu, w miarę potrzeby, opinii biegłego.

Innym przykładem ograniczenia możliwości zbycia udziałów w spółce z o.o. może być wprowadzenie czasowego zakazu zbywania udziałów, uzależnienie możliwości zbycia udziałów od rezygnacji z prawa pierwokupu, czy też obowiązek uzyskania zgody określonego organu spółki itp.

Przepisy Kodeksu Spółek Handlowych regulują formę w jakiej powinna zostać zawarta umowa zbycia lub obciążenia udziałów współce z o.o. Zgodnie z treścią art. 180 k.s.h.

“Przepisy Kodeksu Spółek Handlowych regulują formę w jakiej powinna zostać zawarta umowa zbycia lub obciążenia udziałów współce z o.o. Zgodnie z treścią art. 180 k.s.h.

Nie dochowanie formy skutkuje nieważnością umowy co oznacza, iż umowa sprzedaży zawarta bez zachowania w/w formy nie wywoła skutku rozporządzającego, a więc nie nastąpi przejście udziałów na nabywcę.

O przejściu udziału, jego części lub ułamkowej części udziału na inną osobę należy zawiadomić spółkę. Warto pamiętać, iż przejście udziału, jego części lub ułamkowej części udziału jest skuteczne względem spółki od chwili, gdy spółka zostanie poinformowana o dokonanym zbyciu.

Powyższe wywody należy uzupełnić o sytuację, w której w danej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wspólnikowi może przysługiwać tylko jeden udział, wówczas możliwe jest zbycie jego części. Zgodnie z treścią art. 181 § 1 k.s.h.” jeżeli według umowy spółki wspólnik może mieć tylko jeden udział, umowa spółki może dopuścić zbycie części udziału”. W wyniku podziału nie mogą powstać udziały o wartości nominalnej niższej aniżeli 50 złotych.

Należy również podkreślić, że w przypadku zbycia części udziału zbywca nadal pozostaje wspólnikiem (por. A. Koch, Zbycie udziału, s. 366, (w: ) Prawo spółek handlowych pod red. A. Koch i J. Napierała, Zakamycze 2005).

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Download file
1