Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności

W przypadku zaistnienia przesłanek wskazanych w Kodeksie karnym wykonawczym Sąd ma prawo lub obowiązek udzielenia przerwy skazanemu w wykonywaniu kary pozbawienia wolności. W jakich okolicznościach Sąd może a kiedy musi udzielić skazanemu przerwy?

Należy pamiętać, iż przerwa w wykonaniu kary może zostać udzielona wyłącznie wtedy, gdy skazany już rozpoczął odbywanie kary pozbawienia wolności, to znaczy został przyjęty do zakładu karnego.

Sąd penitencjarny udziela skazanemu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności w przypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary – na czas trwania przeszkody. Fakultatywnie natomiast Sąd penitencjarny może udzielić skazanemu przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, jeżeli przemawiają za tym ważne względy rodzinne lub osobiste.

Przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności może być udzielona kilkakrotnie, jednak łączny okres udzielenia przerwy nie może przekroczyć roku. Sąd może także zobowiązać skazanego do podjęcia starań o znalezienie pracy zarobkowej, zgłaszania się do wskazanej jednostki Policji w określonych odstępach czasu lub poddania się odpowiedniemu leczeniu lub rehabilitacji, oddziaływaniom terapeutycznym lub uczestnictwu w programach korekcyjno-edukacyjnych.

Źródło:

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz.U.2020.523 t.j. z dnia 2020.03.25)

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Odroczenie wykonania kary

W przypadku zaistnienia przesłanek wskazanych w Kodeksie karnym wykonawczym Sąd ma prawo lub obowiązek odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności. W jakich okolicznościach Sąd może a kiedy musi odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności?

Zgodnie z art. 150 k.k.w. wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary sąd odracza do czasu ustania przeszkody. Za ciężką chorobę uznaje się taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

Instytucja faktywnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności została przewidziana przez art. 151 k.k.w. Zgodnie z ww. przepisem Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do roku, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. W stosunku do skazanej kobiety ciężarnej oraz osoby skazanej samotnie sprawującej opiekę nad dzieckiem sąd może odroczyć wykonanie kary na okres do 3 lat po urodzeniu dziecka.

Odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności może być udzielone kilkakrotnie, jednak łączny okres odroczenia nie może przekroczyć okresów wskazanych w art. 151 § 1 k.k.w., tj. na okres do roku lub w przypadku kobiety ciężarnej na okres do lat trzech. Okres odroczenia biegnie od dnia wydania pierwszego postanowienia w tym przedmiocie.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Odpowiedzialność za długi spadkowe od 18.10.2015 r.

W dniu 17 kwietnia 2015 roku ogłoszono ustawę z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015, poz. 539) – dalej „ustawa nowelizująca”. Zgodnie z brzmieniem ustawy nowelizującej „Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie określonym w terminie sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza”
Najistotniejsza zmianą wprowadzoną przez ustawa nowelizująca wprowadza jest zmiana w zakresie odpowiedzialności za długi spadkowe.

Obecnie z przepisów kodeksu cywilnego wynika, że:
„Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku. Jednakże gdy spadkobiercą jest osoba niemająca pełnej zdolności do czynności prawnych albo osoba, co do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia, albo osoba prawna, brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza”.

Ustawa nowelizująca, która wejdzie w życie w dniu 18 października 2015 roku modyfikuje zakres odpowiedzialności za długi spadkowe opisany w art., 1015 k.c. w taki sposób, że:

„Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie określony m w § 1 (sześć miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania) jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza”.

Nowelizacja jest istotna z punktu widzenia spadkobiercy albowiem przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza ogranicza odpowiedzialność całym majątkiem spadkobiercy do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku. Tak więc wartość stanu czynnego spadku ustalona w spisie inwentarza stanowi matematyczną granicę odpowiedzialności, wyłączającą dalej idącą odpowiedzialność spadkobiercy za długi spadkowe. Przedmiotowe ograniczenie skutkuje więc ograniczeniem odpowiedzialności za długi spadkowe.

Przykładowo więc, jeżeli np. wartość stanu czynnego spadku wynosi 500, a dług jest równy kwocie 1000, to wierzyciel będzie mógł domagać się zapłaty jedynie 500.

Jednocześnie należy pamiętać, że przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza nie wpływa na ograniczenie odpowiedzialności spadkobiercy, który stał się właścicielem rzeczy ruchomej objętej zastawem. Analogicznie w przypadku dziedziczeniu nieruchomości, na której ustanowiono hipotekę, w takim przypadku wierzyciel hipoteczny może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości obciążonej hipoteką, bez względu na ograniczenie odpowiedzialności dłużnika wynikające z prawa spadkowego.
Nowela zmienia również treść art. 1031 § 2, który wprowadza podział na wykaz inwentarza oraz spis inwentarza.

Zgodnie z art. 1031 § 2 k.c. „w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w wykazie inwentarza albo spisie inwentarza stanu czynnego spadku. Powyższe ograniczenie odpowiedzialności odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie pominął w wykazie inwentarza lub podstępnie nie podał do spisu inwentarza przedmiotów należących do spadku lub przedmiotów zapisów windykacyjnych albo podstępnie uwzględnił w wykazie inwentarza lub podstępnie podał do spisu inwentarza nieistniejące długi”.

Wprowadza się również przepisy regulujące instytucję wykazu inwentarza, który może zostać może zostać złożony przez spadkobiercę, zapisobiercę windykacyjnego lub wykonawcę testamentu przed notariuszem lub sądem. Wykaz inwentarza będzie sporządzany przez w/w podmiot a nie przez komornika, co może nieść ze sobą znaczne oszczędności dla w/w osób.

Uzasadnieniem dla wprowadzenia powyższych zmian była potrzeba ochrony obywateli przed niekorzystnymi skutkami braku złożenia oświadczenia w przedmiocie przyjęcia bądź odrzucenia spadku.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Czym jest dozór policyjny i z jakimi obowiązkami wiąże się jego ustanowienie?

Dozór Policji na gruncie Kodeksu postępowania karnego stanowi środek zapobiegawczy o nieizolacyjnym charakterze. Podstawowym celem środków zapobiegawczych, w tym dozoru Policji, jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego na wszystkich jego etapach.

Zgodnie z art. 275 k.p.k. oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym lub z innymi osobami, zakazie zbliżania się do określonych osób na wskazaną odległość, zakazie przebywania w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach swobody oskarżonego, niezbędnych do wykonywania dozoru.

Oddany pod dozór Policji ma obowiązek stawiania się we wskazanej jednostce organizacyjnej Policji z dokumentem stwierdzającym tożsamość, wykonywania poleceń mających na celu dokumentowanie przebiegu dozoru oraz udzielania informacji koniecznych dla ustalenia, czy stosuje się on do wymagań nałożonych w postanowieniu sądu lub prokuratora. W celu uzyskania takich informacji można wzywać oskarżonego do stawiennictwa w wyznaczonym terminie.

Należy pamiętać, iż w wypadku niestosowania się przez oddanego pod dozór do wymagań określonych w postanowieniu organ dozorujący niezwłocznie zawiadamia o tym sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie.

Źródło:

Ustawa z dnia z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U.2020.30 t.j. z dnia 2020.01.09)

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Opłata skarbowa od pełnomocnictwa

Opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii – w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.

Brak uiszczenia wyżej wskazanej opłaty skarbowej może rodzić odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe. Warto więc wiedzieć kiedy taka opłata jest wymagana.

Z treści art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej wynika, że opłacie skarbowej podlega samo złożenie dokumentu pełnomocnictwa w ogranie administracji publicznej lub sądzie. Inaczej mówiąc obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej powstaje w sytuacji gdy nasze interesy w sądzie lub organie reprezentuje pełnomocnik przedkładający swoje pełnomocnictwo. Wysokość opłaty określa załącznik do w/w ustawy. Zgodnie, z którym opłatę uiszcza się w wysokości 17 zł.

Istotną zmianą jest to, że wniosek o nowy dowód osobisty można będzie złożyć w dowolnej gminie (w najbliższym urzędzie gminy, niezależnie od meldunku). Dotychczas wniosek taki można było złożyć wyłącznie w urzędzie właściwym dla naszego miejsca zameldowania. Nowy dowód osobisty będzie można odebrać w tym samym urzędzie, w którym został złożony wniosek.

Opłata skarbowa może zostać dokonana gotówką albo w formie przelewu na rzecz właściwego organu (organem właściwym jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Dowód uiszczenia opłaty sądowej może stanowić jeden z załączników składanych przykładowo wraz z pozwem.

Zwolnienie z opłaty

Przykładowo warto wskazać, iż zwolnienie z wnoszenia opłaty skarbowej przysługuje w sytuacji gdy pełnomocnikiem strony jest rodzina, zstępni, wstępni lub rodzeństwo.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Opóźnienie lotu – prawa pasażera

W obecnych realiach gospodarczych podróże lotnicze nabierają coraz większego znaczenia wobec czego warto zapoznać sie z prawami jakie przysługują pasażerowi w przypadku opóźnienia lotu. Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów reguluje minimalne prawa pasażerów w sytuacji:

– odmowy przyjęcia na pokład wbrew ich woli,

– odwołania lotu,

– opóźnienia ich lotu

Rozporządzenie ma zastosowanie: a) do pasażerów odlatujących z lotniska znajdującego się na terytorium Państwa Członkowskiego, do którego ma zastosowanie Traktat; b) do pasażerów odlatujących z lotniska znajdującego się w kraju trzecim i lądujących na lotnisku w Państwie Członkowskim, do którego ma zastosowanie Traktat, chyba że otrzymali oni korzyści lub odszkodowanie oraz udzielono im opieki w tym kraju trzecim, jeżeli przewoźnik lotniczy obsługujący dany lot jest przewoźnikiem wspólnotowym.

Uzupełniająco należy wskazać, że rozporządzenie ma zastosowanie do pasażerów pod warunkiem, że pasażerowie:

posiadają potwierdzoną rezerwację na dany lot oraz, z wyjątkiem przypadku odwołania, o którym mowa w art. 5 (chodzi tu o o przewoźnika nie związanego z pasażerem umową), stawią się na odprawę pasażerów, ¦ zgodnie z wymogami i w czasie określonym uprzednio na piśmie (w tym poprzez środki elektroniczne) przez przewoźnika lotniczego, organizatora wycieczek lub autoryzowane biura podróży,

lub, jeżeli czas nie został określony,

¦ nie później niż 45 minut przed ogłoszoną godziną odlotu; lub

b) bez względu na przyczynę zostali przeniesieni przez przewoźnika lotniczego lub organizatora wycieczek z lotu, na który mieli rezerwacje, na inny lot.

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pasażerów podróżujących bezpłatnie lub na podstawie taryfy zniżkowej, która nie jest bezpośrednio lub pośrednio dostępna powszechnie. Jednakże, ma ono zastosowanie do pasażerów posiadających bilety wydane przez przewoźnika lotniczego lub operatora wycieczki w ramach programu lojalnościowego lub innego programu komercyjnego.

Opóźnienie lotu

Jeżeli obsługujący przewoźnik lotniczy ma uzasadnione powody, by przewidywać, że lot będzie opóźniony w stosunku do planowego startu:

a) o dwie lub więcej godzin w przypadku lotów do 1 500 kilometrów; lub

b) o trzy lub więcej godzin w przypadku wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1 500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości pomiędzy 1 500 a 3 500 kilometrów, lub

c) o cztery lub więcej godzin w przypadku wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b), pasażerowie otrzymują od obsługującego przewoźnika lotniczego:

i) pomoc określoną w art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 9 ust. 2; oraz

ii) gdy oczekiwany w sposób uzasadniony czas odlotu nastąpi co najmniej dzień po terminie poprzednio zapowiedzianego odlotu, pomoc określoną w art. 9 ust. 1 lit. b) i c); oraz

iii) gdy opóźnienie wynosi co najmniej pięć godzin, pomoc określoną w art. 8 ust. 1 lit. a).

W każdym przypadku, pomoc jest oferowana w ramach limitów czasowych określonych powyżej w odniesieniu do poszczególnego przedziału odległości.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że długość lotu należy liczyć jako odległość między miejscem startu a lądowania, niezależnie od ewentualnych międzylądowań.

W zależności od zaistniałych zdarzeń pasażerom przysługują różne roszczenia takie jak:

• prawo do zwrotu należności lub zmiany planu podróży

• w zależności od wyboru pasażera prawo otrzymania zwrotu pieniędzy za bilet lub otrzymanie biletu na inne równorzędne połączenie

• prawo do opieki

• bezpłatne posiłki, zakwaterowanie oraz transport realizowane przez linię lotniczą

• prawo do odszkodowania

• ryczałtowe odszkodowania w zależności od długości lotu

Wartości odszkodowania według Rozporządzenia przedstawiają się następująco:

1. 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1500 kilometrów;

2. 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1500 do 3500 kilometrów;

3. 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b).

Obsługujący przewoźnik lotniczy nie jest zobowiązany do wypłaty rekompensaty przewidzianej w art. 7, jeżeli może dowieść, że odwołanie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Ciężar dowodu tego czy i kiedy pasażerowie zostali poinformowani o odwołaniu lotu spoczywa na obsługującym przewoźniku lotniczym.

Uzupełniająco należy zauważyć, że w razie opóźnienia lotu powyżej dwóch godzin lub odwołania lotu, przewoźnik jest zobowiązany do poinformowania pasażera o przysługujących mu uprawnieniach.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Tymczasowe aresztowanie

Tymczasowe aresztowanie na gruncie Kodeksu postępowania karnego stanowi najbardziej dolegliwy środek zapobiegawczy, który może zostać zastosowany wobec podejrzanego lub oskarżonego w toku postępowania karnego.

Należy jednak pamiętać, iż środki zapobiegawcze, w tym tymczasowe aresztowanie, mogą być stosowane jedynie wobec osoby, której przedstawiony zarzuty popełnienia czynu zabronionego.

Zgodnie z art. 249 k.p.k. środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa. Można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.

Przesłankami do zastosowania wszystkich środków zapobiegawczych w tym tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego lub oskarżonego są uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu jak również uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.

Tymczasowe aresztowanie może zostać zastosowane wyjątkowo także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Głosowanie przez pełnomocnika na zgromadzeniu wspólników

Z regulacji zawartych w Kodeksie Spółek Handlowych wynika, że jeżeli ustawa lub umowa spółki nie zawiera ograniczeń, wspólnicy mogą uczestniczyć w zgromadzeniu wspólników oraz wykonywać prawo głosu przez pełnomocników.

Tak więc, jeżeli ustawa lub umowa spółki nie zawiera ograniczeń wspólnik nie musi osobiście uczestniczyć w zgromadzeniu wspólników.

Pełnomocnictwo do reprezentowania wspólnika powinno być udzielone na piśmie pod rygorem nieważności i dołączone do księgi protokołów.

Pełnomocnik, jeśli ma uczestniczyć w zgromadzeniu wspólników, musi przewodniczącemu przekazać oryginał pełnomocnictwa lub też jego uwiarygodnioną kopię (poświadczenie za zgodność z oryginałem przez notariusza, adwokata, radcę prawnego). W pełnomocnictwie zasadniczo musi być zawarte stwierdzenie, że pełnomocnik jest uprawniony do udziału w zgromadzeniu wspólników oraz do wykonywania prawa głosu. Wspólnik może udzielić pełnomocnictwa ogólnego, obejmującego umocowanie do udziału w zgromadzeniach wspólników i do wykonywania prawa głosu, albo rodzajowego do głosowania nad poszczególnymi uchwałami. Pełnomocnictwo może obejmować także sam udział w zgromadzeniu wspólników bez umocowania do wykonywania prawa głosu.

Wspólnik chcąc umożliwić pełnomocnikowi ustanawianie dalszych pełnomocników powinien zezwolić na to w treści pełnomocnictwa

Członek zarządu i pracownik spółki nie mogą być pełnomocnikami na zgromadzeniu wspólników.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Umorzenie zaległości podatkowej

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa przewiduje ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych. Z regulacji zawartych w ustawie wynika, że Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;

2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;

3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa.

Ponadto zgodnie z treścią art. 67b ustawy ordynacja podatkowa:

Organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, określonych powyżej:

1) które nie stanowią pomocy publicznej;

2) które stanowią pomoc de minimis – w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;

3) które stanowią pomoc publiczną:

a) udzielaną w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia,

b) udzielaną w celu zapobieżenia lub likwidacji poważnych zakłóceń w gospodarce o charakterze ponadsektorowym,

c) udzielaną w celu wsparcia krajowych przedsiębiorców działających w ramach przedsięwzięcia gospodarczego podejmowanego w interesie europejskim,

d) udzielaną w celu promowania i wspierania kultury, dziedzictwa narodowego, nauki i oświaty,

e) będącą rekompensatą za realizację usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym powierzonych na podstawie odrębnych przepisów,

f) na szkolenia,

g) na zatrudnienie,

h) na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw,

i) na restrukturyzację,

j) na ochronę środowiska,

k) na prace badawczo-rozwojowe,

l) regionalną,

m) udzielaną na inne przeznaczenia określone na podstawie § 6 przez Radę Ministrów.

Przesłankami umorzenia zaległości podatkowej lub udzielenia ulgi są przesłanki:

– ważnego interesu podatnika lub

– ważnego interesu publicznego.

Przesłanki te mają dość ogólny charakter, co sprawia, że decyzja organu wydającego decyzję ma charakter uznaniowy.

Umorzenie zaległości podatkowej odbywa się na wniosek złożony do właściwych organów podatkowych uprawnionych do ustalania lub określania zobowiązań podatkowych. W przypadku np. wydania decyzji ustalającej obowiązek podatkowy wydanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, to on będzie właściwy do umorzenia zaległości powstałej na skutek ostatecznej decyzji.

We wniosku należy przedstawić dowody udowadniające ważny interes oraz przedstawić dowody na jego udokumentowanie. Wniosek taki należy wnieść w momencie powstania zaległości podatkowej. Należy wskazać, że decyzja organu ma charakter uznaniowy. Uznaniowość oznacza, że nawet w przypadku, gdyby organ stwierdził, że istnieje ważny interes podatnika, to nie byłby zobowiązany do umorzenia takiej zaległości podatkowej.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

W jakich przypadkach sprawca może liczyć na warunkowe umorzenie postępowania?

Nie zawsze ustalenie w toku sprawy karnej sprawstwa i winy oskarżonego musi powodować wydanie wobec niego przez Sąd wyroku skazującego. W szczególnych sytuacjach Kodeks karny umożliwia zakończenie postępowania karnego bez skazania oskarżonego nawet wtedy gdy ustalono, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego. Opisane powyżej rozstrzygnięcie może zapaść tylko przy łącznym spełnieniu przez sprawcę szeregu warunków przewidzianych w art. 66 kodeksu karnego.

Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Należy jednak pamiętać, że instytucji warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Download file
1