CZY JEST MOŻLIWE UNIEWAŻNIENIE KREDYTU?

Wstęp

Kredytobiorca musi wiedzieć, czym jest stwierdzenie nieważności umowy kredytowej. Unieważnienie umowy jest to potocznym określeniem wyroku sądu, w którym dochodzi do ustalenia nieważności zawartej umowy. Wniesienie zasadnego roszczenia o nieważność umowy powoduje, że w wyroku sąd stwierdza, iż dana umowa traci moc prawną. Stwierdzenie, że umowa jest nieważna na podstawie prawomocnego wyroku sądu jest traktowane tak jakby umowa nigdy nie została zawarta oraz nie obowiązywała strony unieważnionej umowy. O unieważnieniu umów stało się głośno na przestrzeni ostatnich lat w związku z licznymi roszczeniami kredytobiorców w sprawach frankowych wytaczanych wobec banków i dochodziło często do unieważnienia kredytu frankowego . W pozwach kredytobiorcy domagali się w wyrokach unieważnienia swoich umów kredytowych. Największy wpływ na obecne orzecznictwo miał wyrok TSUE z 3 października 2019 roku, który wskazał, że występujące w umowie niedozwolone klauzule powinno się z niej usunąć, nawet jeżeli skutkuje to nie tylko odfrankowieniem, ale i unieważnieniem całej umowy kredytu frankowego. Obecnie zdecydowana większość roszczeń dotyczy unieważnienia umów kredytu frankowego (zarówno umowy kredytu denominowanego jaki i umowy kredytu indeksowanego), jednakże coraz częściej kredytobiorcy żądają również unieważnienia umowy kredytu złotówkowego. Ze względu na stosowanie przez banki klauzul niedozwolonych pozew o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej duże szanse na powodzenie. Dlatego też bardzo ważna jest analiza umowy kredytowej przez profesjonalistów.

 

https://pasternaklegal.pl/czy-jest-mozliwe-uniewaznienie-kredytu/

Spis treści:
1. Czy możliwe jest unieważnienie umowy o kredyt?
2. Co oznacza nieważność umowy o kredyt?
3. Jakie są skutki unieważnienia umowy kredytu frankowego/złotówkowego?
4. Czy nieważność umowy o kredyt hipoteczny ma wpływ na ustanowioną hipotekę banku?
5. KORZYŚCI płynące z unieważnienia umowy kredytu
6. Ryzyka związane nieważnością umowy o kredyt, skutki unieważnienia kredytu
7. Jaki sąd jest właściwy do stwierdzenia nieważności kredytu frankowego bądź umowy kredytu złotówkowego?
8. Skąd mam wiedzieć, czy mam podstawy do żądania nieważności umowy kredytu?
9. PASTERNAK LEGAL

 

 

 

Czy możliwe jest unieważnienie umowy o kredyt?

Tak – Sąd może unieważnić każdą umowy kredytu. Unieważnić można: umowę kredytu frankowego (umowy kredytu denominowanego jak również umowy kredytu indeksowanego), umowę kredytu złotówkowego jak również wszelkie inne umowy kredytu niezależnie od waluty w jakiej została one udzielone bądź spłacane przez kredytobiorców. Należy wskazać, że unieważnić można również umowę kredytu hipotecznego. Należy pamiętać, że w celu unieważnienia umowy kredytu muszą wystąpić przesłanki do stwierdzenia nieważności umowy o kredyt przez Sąd.

 

Co oznacza nieważność umowy o kredyt?

O stwierdzeniu przez sąd nieważności umowy kredytu frankowego (umowy kredytu denominowanego oraz umowy kredytu indeksowanego), umowy kredytu złotówkowego mówimy wówczas, gdy sąd w wyroku dokonuje oceny umowy kredytu oraz dochodzi do wniosku, że umowa taka posiada istotne braki niepozwalające przypisać jej ważności. Wobec powyższego umowa kredytu nie może wywołać zamierzonych skutków prawnych, lub też umowa kredytu narusza przepis prawa wynikające z ustawy, czy chociażby jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Braki te powodują, że Sąd nie może przyznać umowie kredytu doniosłość prawnej, a wadliwa umowa kredytu jest nieważna z mocy samego prawa (ex lege), a jej nieważność powstaje z chwilą zawarcia umowy kredytowej.

 

Jakie są skutki unieważnienia umowy kredytu frankowego/złotówkowego?

Nieważność zawartej z bankiem umowy kredytu o kredyt denominowany, umowy kredytu indeksowanego, umowy kredytu złotówkowego bądź umowy kredytu hipotecznego doprowadzi do sytuacji, w której umowa kredytu straci swoją moc prawną. Kredytobiorca nie jest zobowiązany dalej uiszczać rat kredytu, a bank nie może domagać się dalszy spłat rat. Skoro umowa kredytowej jest nieważna to również wszelkie świadczenia wykonane na mocy unieważnionej umowy kredytowej są nieważne. W praktyce oznacza to, że kredytobiorcy po unieważnieniu umowy kredytu zaczynają przysługiwać roszczenie o zwrot wpłaconych rat kredytowych oraz wszelkich świadczeń przekazanych na mocy umowy kredytu. Bank w przypadku stwierdzenia nieważności takiego kredytu może od kredytobiorcy zażądać zwrotu kapitału kredytu jaki został udzielony na mocy unieważnionej umowy kredytu z pominięciem oprocentowania, marży. prowizji oraz innych elementów swojego wynagrodzenia.

Przykład: Pan Jan w 2008 roku zawarł z bankiem umowę kredytu frankowego na 20 lat. Kredyt indeksowany był do waluty CHF. Bank udzielił kapitału w wysokości 500.000 zł. Do 2028 roku Pan Jan spłacając umowę kredytu wraz z odsetkami oraz marżą zobligowany byłby uiścić kwotę 700.000 zł. W roku 2020 Pan Jan spłacił na rzecz banku łączną kwotę 450.000 zł. W 2020 roku Sąd Okręgowy rozpoznając powództwo Pana Jana o unieważnienie kredytu frankowego, oraz o zapłatę, stwierdził w wydanym wyroku. że umowa kredytu jest nieważna w całości. Sąd Okręgowy w wyroku orzekł o nieważności umowy kredytu oraz jednocześnie zasądził na rzecz Pana Jana zwrot kwoty 450.000 zł.  Pan Jan po uprawomocnieniu wyroku może żądać od Banku zwrotu 450.000 zł. Jednocześnie bank ma roszczenie wobec byłego kredytobiorcy o zwrot kwoty kapitału w wysokości 500.000 zł. Od chwili unieważnienia umowy frankowej, którą umowę kredytu strony zawarły, jak i unieważnienia kredytu frankowego Pan Jan nie musi spłacać już dalszych rat kredytowych. Finalnie w takiej sytuacji Pan Jan musi oddać na rzecz banku jedynie kwotę 50.000 zł, jednocześnie nie musi spłacać umowy kredytu przez następne 8 lat.

 

W przypadku unieważnienia umowy kredytu np. w 2025 roku i przyjmują, że do tego czasu spłacił na rzecz banku łączną kwotę 625.000 zł. To, jeśli wyrok o stwierdzenie nieważności zapadłby dopiero teraz, to bank finalnie musiałby oddać na rzecz Pana Jana kwotę 125.000 zł (625.000 kwota kredytu spłaconego – 5000.000 zł kwota udzielonego kredytu, a pan Jan nie musi spłacać dalszych rat kredytu i nastąpiło unieważnienie kredytu frankowego.

 

Jeśli stwierdzona zostanie nieważność umowy kredytowej, bank i kredytobiorca muszą zwrócić sobie wzajemnie to, co nawzajem sobie świadczyły. Tytułem przykładu należy zauważyć, że w przypadku unieważnienia kredytu frankowego, bank będzie musiał oddać Frankowiczowi wszystkie wpłacone przez niego środki (raty wraz z odsetkami, ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, prowizje) i dopiero później będzie mógł wystąpić do Frankowicza o zwrot kwoty kredyty, ale tylko tej z dnia jego wypłaty. Unieważnienie zawartej umowy rodzi zatem daleko idące konsekwencje. Dlatego też Unieważnienie zawartej umowy, jest kwestią z którą bank stara się walczyć za wszelką cenę. Jeszcze do niedawna, gdy korzystnych wyroków dla kredytobiorców frankowych było znacznie mniej, banki nie podejmowały działań przeciwko swoim klientom. Obecnie banki starają się podnosi różnego rodzaju roszczenia przed sądem.

 

Czy nieważność umowy o kredyt hipoteczny ma wpływ na ustanowioną hipotekę banku?

Stwierdzenie nieważności całej umowy kredytowej powoduje również wygaśnięcie zabezpieczenia hipotecznego, jeśli podstawą jego ustanowienia była nieważna umowa kredytowa. Kredytobiorca po stwierdzeniu nieważności umowy kredytu będzie mógł ustanowioną hipotekę wykreślić. Obciążona nieruchomość nie będzie już obciążona hipoteką na rzecz banku ustanowionej na mocy nieważnej umowy kredytu hipotecznego.

 

https://pasternaklegal.pl/czy-jest-mozliwe-uniewaznienie-kredytu/

 

KORZYŚCI płynące z unieważnienia umowy kredytu

Nieważność umowy kredytu jest co do zasady korzystnym rozwiązaniem dla kredytobiorcy.

Do najważniejszych korzyści wynikających z nieważności umowy kredytowej należy zaliczyć:

  • „uwolnienie” się od zawartej umowy kredytu w całości.
  • na podstawie prawomocnego wyroku unieważniającego kredyt, kredytobiorca może złożyć wniosek o wykreślenie hipoteki z ksiąg wieczystych;
  • wskutek unieważnienia umowy kredytowej, kredytobiorca ma prawo żądać od banku zwrotu wszystkich zapłaconych rat kapitałowo-odsetkowych i innych poniesionych kosztów, a do rozliczenia z bankiem pozostaje jedynie suma wypłaconego kapitału.

 

Ryzyka związane nieważnością umowy o kredyt, skutki unieważnienia kredytu

Do najważniejszych ryzyk jakie wiąże się z unieważnieniem kredytu należy zaliczyć:

  • żądanie przez bank zwrotu udzielonego kapitału
  • Możliwość wytoczenia przez bank roszczenia wobec byłego kredytobiorcy.

Jaki sąd jest właściwy do stwierdzenia nieważności kredytu frankowego bądź umowy kredytu złotówkowego?

Sądem właściwym dla potwierdzenia nieważności umowy o kredyt jest sąd powszechny. W przypadku, w którym kredytobiorca uiścił na rzecz banku kwotę wyższą niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych będzie to sąd okręgowy i nastąpi wyrok sądu okręgowego, a poniżej tej wartości właściwym sądem będzie sąd rejonowy i wyrok sądu rejonowego.

 

Skąd mam wiedzieć, czy mam podstawy do żądania nieważności umowy kredytu?

Należy dokładanie przeanalizować zapisy stron umowy kredytowej. Nie w każdej umowie kredytowej istnieją przesłanki do stwierdzenia nieważności umowy kredytu. Należy zwrócić uwagę, że w umowach kredytu we frankach w zależności czy był to kredyt indeksowany bądź denominowany – mogą występować inne podstawy do żądania potwierdzenia nieważności umowy o kredyt. Ponadto w umowie kredytu złotówkowego mogą wystąpić inne przesłanki do żądania unieważnienia umowy. Co ważne podkreślenia nie każda umowa kredytu, może być dotknięta wadami mającymi wpływ na jej ważność. W celu analizy możliwości stwierdzenia nieważności umowy kredytu kredytobiorca musi sprawdzić podstawy do jej unieważnienia, a jeśli kredytobiorca ma wątpliwości powinien skorzystać z usług specjalistów.

 

Zachęcamy do zapoznania się z dwoma ciekawymi artykułami na naszym blogu:

Skoro już wiesz, że nieważność umowy ma wpływ na treść czynności prawnej – to może Cię zainteresować wpis dotyczący klauzul niedozwolonych – przeczytaj

Czy wiesz jaki wpływ na zmianę oprocentowania kredytu ma zmiana stóp procentowych? – zajrzyj tu, a dowiesz się więcej.

 

Pomagamy w sprawach kredytowych.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej skontaktuj się z nami!

Zapraszamy!

 

KLAUZULE NIEDOZWOLONE W UMOWIE O KREDYT

 

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa. Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

PRZESTĘPSTWO FAŁSZYWEGO ALARMU

Przestępstwo fałszywego alarmu reguluje art. 224 a Kodeksu Karnego.

 

  • 1. Kto wiedząc, że zagrożenie nie istnieje, zawiadamia o zdarzeniu, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób lub mieniu w znacznych rozmiarach lub stwarza sytuację, mającą wywołać przekonanie o istnieniu takiego zagrożenia, czym wywołuje czynność instytucji użyteczności publicznej lub organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia mającą na celu uchylenie zagrożenia, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

 

  • 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 zawiadamia o więcej niż jednym zdarzeniu, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

 

Zatem wystarczy świadome, najczęściej dla żartu stworzenie sytuacji, która wywoła panikę i spowoduje podjęcie odpowiednich działań przez dane organy lub instytucje, abyśmy mieli do czynienia z przestępstwem.

 

Innym przepisem odnoszącym się do fałszywego alarmu jest art. 66 Kodeksu Wykroczeń.

 

  • 1.  Kto:

 

1) chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,

 

2)umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego

 

podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.

 

  • 2.  Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych.

 

Różnica między tymi przepisami polega na tym, że w pierwszym przypadku –  a więc w przypadku przestępstwa, chodzi o wywołanie fałszywego alarmu, który spowoduje podjęcie działań przez odpowiednie organy. Z kolei w drugim przypadku – czyli wykroczenia, chodzi o przekazanie fałszywej informacji danym organom w celu podjęcia przez nich danych czynności. O ile w przypadku przestępstwa, aby do niego doszło musi wystąpić skutek jakim jest podjęcie działań przez odpowiednie służby, o tyle wykroczenie zachodzi już przy przekazaniu służbom fałszywej informacji.

 

Należy pamiętać, że oprócz kar przewidzianych przez ustawy, sprawcy fałszywych zgłoszeń muszą, również pokryć koszty związane z podjęciem przez służby odpowiednich działań.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138).
  2. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2008 z późn. zm.).

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA PODROBIENIE PODPISU

O odpowiedzialności karnej za podrobienie podpisu mówi art. 270 Kodeksu Karnego.

 

§ 1 Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

 

§ 2 Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

 

§  2a W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

 

§ 3 Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

 

Podpis może zostać przerobiony lub podrobiony. Podrobienie będzie oznaczało podpisanie się nie swoim imieniem i nazwiskiem – nawet jeśli dana osoba wyrazi zgodę na podpisanie się za nią, to wciąż mówimy o podrobieniu. Z kolei przerobienie będzie polegało na modyfikacji istniejącego już podpisu.

Do przestępstwa dochodzi, gdy osoba fałszująca podpis dokumentu ma na celu posłużyć się nim, tak jakby to był dokument autentyczny.

Podpisanie się za kogoś na dokumencie, jednak bez zamiaru posłużenia się takim dokumentem, nie będzie stanowić przestępstwa.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

WYPADEK W PRACY – OBOWIĄZKI PRACODAWCY

Niekiedy mimo zachowania należytej ostrożności oraz spełnieniu wymogów BHP, pracownik może ulec wypadkowi przy wykonywaniu swojej pracy. Skutki wypadku przy pracy jak doskonale wiadomo, mogą być niewielkie, a mogą być też tragiczne – jak poważny uszczerbek na zdrowiu, czy w najgorszym przypadku śmierć pracownika. Jednak niezależnie od tego jakie skutki poniesie za sobą wypadek, rodzi to zawsze pewne obowiązki po stronie pracodawcy.

Jak pracodawca musi się zachować gdy dojdzie do wypadku przy wykonywaniu powierzonej pracownikowi pracy?

Zgodnie z prawem, a konkretniej – zgodnie z art. 234 Kodeksu Pracy, pracodawca, gdy dojdzie do wypadku ma obowiązek:

– wyeliminować lub ograniczyć występujące zagrożenie

– zapewnić udzielenie pierwszej pomocy

– ustalić przyczyny i okoliczności wypadku

– zastosować środki zapobiegające podobnym wypadkom w przyszłości

Jakie obowiązki spoczywają na pracodawcy gdyby doszło do wypadku śmiertelnego?

W przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich czy też zbiorowych, pracodawca:

– niezwłocznie zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy oraz prokuratora

O czym jeszcze musi pamiętać pracodawca?

Kolejnym istotne obowiązki ciążące na pracodawcy to:

– prowadzenie rejestru wypadków powstałych przy pracy

– przechowywanie protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz wszelką inną pozostałą dokumentację powypadkową przez okres 10 lat.

 Oczywiście koszty, ustalenia okoliczności oraz przyczyn wypadku, spoczywają na pracodawcy, z racji tego, że jest to jego obowiązek.

Jakie konsekwencje może ponieść pracodawca nie wypełniając swoich obowiązków związanych z wypadkiem przy pracy?

Przede wszystkim pracodawca będzie podlegał karze grzywny, m.in. za:

– zaniechanie obowiązku zawiadomienia właściwych organów o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku

– zatajenie wypadku przy pracy

– przedstawienie nieprawdziwych informacji związanych z wypadkiem

– przedstawienie nieprawdziwych dowodów lub dokumentów dotyczących wypadku

Grzywna jaka będzie grozić pracodawcy wynosi 1000 zł – 30 000 zł.

Ponadto, dodatkowo za nie zawiadomienie w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy, a także za nie sporządzenie lub też nie przedstawienie wymaganej dokumentacji, pracodawca będzie podlegał grzywnie do 180 stawek dziennych albo nawet Sąd będzie mógł orzec karę ograniczenia wolności.

Pracodawca, musi się także liczyć z ewentualnymi pozwami o odszkodowanie. Pracownik będzie mógł bowiem, żądać świadczenia odszkodowawczego od niego, kiedy wypadek, któremu uległ pracownik, był przede wszystkim wynikiem nie przestrzegania zasad BHP przez pracodawcę.

Podsumowując, pracodawca musi być świadomy obowiązków, jakie na nim ciążą w sytuacji, gdy dochodzi do wypadku w pracy. Niedopełnienie tych obowiązków, może doprowadzić nawet do kary ograniczenia wolności.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.).
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2345 z późn. zm.).

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

KLAUZULA SUMIENIA

W dzisiejszym artykule poruszymy kwestię odmowy udzielania świadczeń zdrowotnych, niezgodnych z sumieniem lekarza.

Status prawny lekarzy ukształtowany jest przede wszystkim przez ustawę z dnia 5.12.1996r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawę z dnia 15.04.2011r. o działalności leczniczej.

Art. 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty mówi wprost o obowiązku lekarza do udzielania pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia.

Co w przypadku, gdy lekarz uzna, że pomoc lekarska, której dokonuje jest niezgodna z jego sumieniem?

Zacznijmy najpierw od wyjaśnienia tego, czym jest sumienie.

Zgodnie z definicjami słowników języka polskiego, sumienie to „właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie, jako zgodne i niezgodne z przyjętymi normami etycznymi”, „świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny i postępowanie”.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 15.01.1991r., U 8/90 odniósł się do wolności sumienia i wskazał, że „wolność sumienia nie oznacza jedynie prawa do reprezentowania określonego światopoglądu, ale przede wszystkim prawo do postępowania zgodnie z własnym sumieniem, do wolności od przymusu postępowania wbrew własnemu sumieniu.”

Potwierdzenie prawa do wolności od przymusu wbrew własnemu sumieniu znajdujemy w art. 18 ust. 2 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, który brzmi – „Nikt nie może podlegać przymusowi, który stanowiłby zamach na jego wolność posiadania lub przyjmowania wyznania albo przekonań według własnego wyboru.”

Klauzula sumienia jest zatem gwarantem wyżej wspomnianej wolności. Rozumieć należy ją jako możliwość do niepodejmowania działań zgodnych z prawem, a jednocześnie sprzecznego z przekonaniami ideologicznymi czy też religijnymi określonej osoby.

W związku z powyższym, można by było przyjąć, że lekarz ma prawo do powołania się na klauzulę sumienia w każdym przypadku. Prawo to jednak ogranicza m.in. art. 38 i 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, a także uzasadnienie wyroku TK z 07.10.2015r., K 12/14.

Trybunał jasno wskazuje, że lekarz nie może powoływać się na klauzulę sumienia w sytuacjach, w których zwłoka w wykonaniu takiego świadczenia mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia pacjenta. W innych przypadkach, które oceniane są jako niecierpiące zwłoki, ma do tego prawo.

Wspomniany art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, odnosi się bezpośrednio do klauzuli sumienia i stanowi, że lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy albo w ramach służby ma także obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego.

Warto też zaznaczyć fakt, że na klauzulę sumienia mogą, oprócz lekarzy, powoływać się również przedstawiciele innych zawodów, np. farmaceuci.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.
  2. Ustawa z dnia 5 grudnia 1966r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (U. z 2021 r. poz. 790, 1559.)

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA BŁĘDY MEDYCZNE

W zeszłym tygodniu, poruszyliśmy temat błędów medycznych (link). W dzisiejszym artykule rozszerzymy to zagadnienie, o to jakie kary grożą personelowi medycznemu za popełnienie błędu medycznego.

Sam Kodeks Karny (ani żadna inna ustawa), nie wprowadza przepisu, który odnosiłby się konkretnie do popełnienia błędu przez lekarzy czy ogólnie personel medyczny. Odpowiedzialność za popełnienie błędu medycznego oparta jest o przepisy odnoszące się do przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu.

Warto postawić tutaj pytanie – kiedy można mówić o ponoszeniu odpowiedzialności? Czy samo popełnienie błędu medycznego wystarczy by przypisać odpowiedzialność?

Odpowiedź brzmi nie. Błąd musi być zawiniony – nawet jeżeli, zaszła wina nieumyślna, tzn. błąd był skutkiem lekkomyślności czy też niedbalstwa lekarza. Należy dodać, że samo popełnienie błędu medycznego i przypisanie winy nie wystarczy, by mówić o popełnieniu przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu – o tym, przesądza wystąpienie danego ujemnego skutku dla zdrowia lub życia pacjenta. To znaczy, że jeżeli lekarz dopuścił się popełnienia zawinionego błędu w sztuce lekarskiej ale nie spowodowało to żadnych negatywnych skutków u pacjenta, to nie można przypisać lekarzowi popełnienia danego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

Jakie więc przepisy Kodeksu Karnego mogą stanowić podstawę odpowiedzialności za błąd medyczny?

Będzie to na przykład art. 160 KK dotyczący narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Artykuł ten przewiduje karę pozbawienia wolności do lat 3, a w przypadku sprawcy, na którym ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo – karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Innym przykładem, może być art. 155 KK, stanowiący, że kto nieumyślnie powoduje śmierć człowieka, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Ten przepis będzie miał zastosowanie gdy lekarz, np. z powodu swojego niedbalstwa spowoduje śmierć pacjenta.

Istotnym jest również umiejętne rozróżnienie błędu medycznego od wystąpienia negatywnych dla zdrowia czy życia pacjenta powikłań, na których wystąpienie lekarz nie mógł mieć wpływu, czyli takich, które nie wystąpiły z winy lekarza.

Jak słusznie Sąd Najwyższy wskazuje, przy rozważaniu o odpowiedzialności karnej lekarza za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, niezbędne jest ustalenie:

– czy czynności lecznicze zostały wykonane zgodnie z zasadami wiedzy i sztuki medycznej

– czy lekarz nie zachował należytej ostrożności

– czy istnieje związek przyczynowy między popełnionym błędem, a skutkiem jaki powstał

 

ŹRÓDŁA:

1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.

2.  Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444)

3.  Wyr. SN z 12.02.2013 r., II KK 124/12, LEX nr 1277697.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

BŁĄD MEDYCZNY

Błąd medyczny, czy też błąd lekarski – w literaturze występują różne synonimy – rozważa się na gruncie prawa karnego jak i prawa cywilnego.

Czym jest błąd medyczny?

Żadna ustawa nie wprowadza bowiem definicji tego pojęcia. Przyjmuje się zatem, że chodzi o postępowanie, które jest sprzeczne z powszechnie przyjętymi zasadami wiedzy medycznej oraz praktyką. Sąd Najwyższy ponadto wskazał, że jest to czynność (lub zaniechanie) lekarza w zakresie diagnozy i terapii, niezgodna z nauką medyczną w zakresie dla lekarza dostępnym.

Od błędu lekarskiego należy odróżnić powikłania czy komplikacje, które nie wystąpiły z winy personelu medycznego. Jeżeli lekarz nie stosuje się do przyjętych zasad wiedzy medycznej, to odpowiada za popełnienie błędu medycznego – popełnienie błędu medycznego, równa się z ponoszeniem za nie odpowiedzialności.

Wyróżnia się cztery główne rodzaje błędów medycznych – z uwagi na kryterium etapu postępowania leczniczego:

  1. Diagnostyczny
  2. Terapeutyczny
  3. Techniczny
  4. Organizacyjny

Błąd diagnostyczny, jak sama nazwa wskazuje określa błędne postawienie diagnozy. Lekarz może postawić diagnozę, z której wynika, że pacjent cierpi na dane schorzenie, gdy w rzeczywistości jest zdrowy lub na odwrót – z diagnozy będzie wynikać, że pacjent jest zdrowy, a w rzeczywistości cierpi na dane schorzenie. Innym możliwym błędem diagnostycznym będzie sytuacja, w której lekarz trafnie zauważył, że pacjent nie jest zdrowy jednak schorzenie postawione w diagnozie jest inne, niż to na jakie pacjent w rzeczywistości cierpi.

Błędy te wynikają najczęściej m.in. z niestarannego zbadania pacjenta, nieprzeprowadzenia wymaganych badań czy ze złej interpretacji wyników badań. Przykładem błędu diagnostycznego będzie nierozpoznanie zawału u pacjenta.

Błąd terapeutyczny zachodzi przy dokonywaniu czynności związanych z zastosowaniem różnych metod leczenia. Chodzi np. o błędy podczas operacji. Błąd terapeutyczny może powstać przez złe zastosowanie metody leczenia w przypadku trafnej diagnozy lub być kontynuacją błędu diagnostycznego – tzn. zastosowanie metody leczenia do błędnie zdiagnozowanego schorzenia.

Przykładem tego błędu jest np. przepisanie niewłaściwego leku czy podjęcie zabiegu medycznego pomimo istniejących przeciwskazań.

Błąd techniczny, inaczej błąd wykonawczy polega na niewłaściwym pod względem technicznym wykonaniu czynności leczniczej.  Chodzi o sytuacje, w których np. w wyniku nie zapoznania się z danymi medycznymi pacjenta podczas zabiegu została podana zła grupa krwi.

Błędy organizacyjne, z kolei zachodzą w skutek złej organizacji pracy personelu medycznego, przez co pacjent narażony jest na utratę życia lub zdrowia. Mowa tu np. o niewłaściwym przechowywaniu leków przez personel medyczny lub pracy w złych warunkach sanitarnych.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Odpowiedzialność karna członków zarządu za niezłożenie sprawozdania finansowego

Spółki prawa handlowego mają obowiązek przekazania do sądu rejestrowego oraz urzędu skarbowego sprawozdania finansowego, wraz z innymi wymaganymi przez przepisy prawa dokumentami.

Przepisy określające termin do wywiązania się z tego obowiązku określone zostały przez Ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.) oraz Ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.).

Odpowiedzialność za zaniechanie złożenia sprawozdania finansowego do właściwych organów ponoszą osoby, które w danej spółce są kierownikami jednostki tj. członkowie zarządu lub innego organu zarządzającego.

Zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 4 ustawy o rachunkowości nie złożenie sprawozdania finansowego (również sprawozdania z działalności) we właściwym rejestrze sądowym zagrożone jest karą grzywny albo karą ograniczenia wolności. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że ustawodawca w ww. przepisie ukształtował odpowiedzialność członków zarządu, która w procesie rozpatrywana będzie na gruncie przepisów Kodeksu karnego.

Z kolei zgodnie z art. 82b k.k.s., kto wbrew obowiązkowi nie przekazuje w terminie właściwemu organowi podatkowemu (Urzędowi Skarbowemu) sprawozdania finansowego lub sprawozdania z badania, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Zaniechanie przekazania Urzędowi Skarbowemu sprawozdania finansowego stanowi więc wykroczenie skarbowe, które to zagrożone jest karą grzywny.

Źródła:

  1. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.),
  2. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.).

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

VISHING – POZORNIE NORMALNA ROZMOWA

VISHING – POZORNIE NORMALNA ROZMOWA, A REALNIE NIEBEZPIECZNA METODA WYKORZYSTYWANA PRZEZ OSZUSTÓW

VISHING – podobnie jak PHISHING (wykorzystujący wiadomości email) i SMISHING (wykorzystujący wiadomości SMS) to metoda stosowana przez oszustów w celu wyłudzenia od użytkownika danych wrażliwych, które mogą posłużyć do przejęcia konta, uzyskania dostępu do konta bankowego, dokonania zakupów przy użyciu karty czy też zaciągnięcia pożyczki/kredytu na dane osobowe ofiary.

Metoda ta polega na tym, że oszust dzwoni do ofiary, podszywając się pod daną firmę, czy instytucję. Niekiedy może wydawać się dość neutralna niemniej jednak często prowadzona jest przy użyciu „automatów”, które prowadzą rozmowę z ofiarą.

W telefonicznej rozmowie usiłuje się wzbudzić zaufanie rozmówcy, a następnie – pod dowolnym pretekstem – prosi o jego szczegółowe dane osobowe, loginy i hasła, numery kont, kart kredytowych, kody weryfikacyjne do kart (CVV).

Często uzasadniając taką potrzebę weryfikacją danych, modernizacją systemu komputerowego, a nawet audytem zewnętrznym obsługujących ofiarę instytucji bankowych, czy też konieczność uzupełnienia danych w niezbędnych formularzach, czy rejestrach. Argumentem bywa również potrzeba weryfikacji danych z uwagi na atak hakerski, czy pozorna rozmową dotycząca zainteresowania ofiary określoną usługą czy produktem.

Pamiętaj by nigdy nie podawać danych, jeśli nie zainicjowałeś kontaktu telefonicznego lub nie wiesz kto naprawdę jest twoim rozmówcą.

Wyłudzane dane są często wykorzystywane do dokonania przelewów, użycia kart kredytowych lub realizacji innych usług bankowych w imieniu ofiary, w tym także wzięcia kredytu czy pożyczki.

Departament Prawa Karnego Kancelarii Pasternak LEGAL – świadczy usługi prawne w zakresie prawa karnego związanego z tzw. „cyberprzestępczością”

Masz pytania, skontaktuj się.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Co grozi za fałszerstwo dokumentów?

Zgodnie z poglądem wyrażanym przez Sąd Najwyższy bezpośrednim przedmiotem ochrony unormowania art. 270 § 1 k.k. jest zaufanie do dokumentu – jako formalnego sposobu stwierdzenia istnienia prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mogącej mieć znaczenie prawne, nie zaś samo to prawo, czy stosunek prawny, z którym konkretny podmiot łączy swój własny interes. Interes ten więc – o ile w ogóle – ulega naruszeniu lub zagrożeniu tylko w sposób pośredni, nieokreślony wprost znamionami rozważanego typu czynu.

Ustawodawca w artykule 270 k.k. stypizował czyn zabroniony odnoszący się do fałszerstwa materialnego, przez które należy rozumieć występek polegający na fizycznym przerobieniu lub podrobieniu dokumentu oraz użytkowaniu go w celu osiągnięcia korzyści lub wprowadzenia w błąd.

Przez pojęcie dokumentu, zgodnie z art. 115 § 14 k.k. rozumieć należy każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Z kolei podrobienie dokumentu ma miejsce, kiedy zostaje on sporządzony przez osobę nieuprawnioną przy zachowaniu pozorów pochodzenia od rzekomego wystawcy dokumentu natomiast przerobieniem dokumentu jest wprowadzenie przez osobę nieuprawnioną zmian w oryginalnym dokumencie, nadanie mu innej treści niż pierwotna, np. przez dopisanie nowych treści. Trzecim znamieniem przestępstwa z art. 270 k.k. jest posłużenie się dokumentem podrobionym lub przerobionym we wskazany wyżej sposób tak, jak gdyby był to dokument autentyczny.

Należy ponadto pamiętać, że ustawodawca w art. 270 k.k. za przestępstwo uznaje również wykorzystanie wcześniej podpisanego przez osobę trzecią blankietu lub formularza, bez uzyskania zgody tej osoby -zwłaszcza, jeśli czynność ta przyniesie szkodę osobie składającej podpis.

Działanie polegające na przerabianiu, podrabianiu i używaniu dokumentu jako autentyczny jest zagrożone karą grzywny, kara ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Taka sama kara grozi osobie, która wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa. Natomiast za przygotowanie do ww. czynu zabronionego ustawodawca przewidział karę grzywny, karę ograniczenia wolności lub karę pozbawienia wolności do lat 2. W §  2a omawianego przepisu ustawodawca przewidział łagodniejszy wymiar kary dla sprawcy popełniającego czyn zabroniony stanowiący jednocześnie wypadek mniejszej wagi. Wypadek mniejszej wagi będzie zachodził wtedy, kiedy społeczna szkodliwość czynu nie będzie znaczna.

 

 

 

Źródło:

  1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny,
  2. Postanowienie Sądu Najwyższego z 24.08.2016 r., I KZP 5/16, OSNKW 2016/10, poz. 66,
  3. Mozgawa [w:] M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, M. Mozgawa, Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2021, art. 270,
  4. Lach [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2020, art. 270,
  5. Wyrok Sądu Najwyższego z 24.10.2013 r., III KK 373/13, LEX nr 1386041.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

1