Alimenty na dorosłe dziecko

Przepisy kodeksu rodzinnego nie określają górnej granicy wieku dziecka, którego osiągnięcie zwalnia rodziców od obowiązku alimentacyjnego.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości uprawnionego (dziecka). Wobec czego odpowiadając na pytanie w jakim zakresie rodzic obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych na dorosłe dziecko należy wskazać, że w przypadku dorosłego dziecka zdolność do samodzielnego utrzymania się będzie w zasadniczej mierze wyznaczała zakres obowiązku alimentacyjnego.

W orzecznictwie przyjmuje się, że dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletność, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę.

Powyższe nie oznacza jednak, że dziecko może w nieograniczonym okresie czasu pobierać świadczenia alimentacyjne od rodziców. Albowiem w przypadku dzieci dorosłych rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Stan prawny na dzień 16.05.2015 r.