WNIOSEK O ZMIANĘ LUB UCHYLENIE TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA – KIEDY I PRZEZ KOGO MOŻE ZOSTAĆ ZŁOŻONY?

Tymczasowe aresztowanie stosuje się jako środek zapobiegawczy

Stosowanie tymczasowego aresztowania na gruncie Kodeksu postępowania karnego stanowi najbardziej dolegliwy środek zapobiegawczy, który może zostać zastosowany wobec podejrzanego lub oskarżonego w toku postępowania karnego. Kiedy prokurator widzi potrzebę zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania przygotowawczego za pomocą tymczasowego aresztowania podejrzanego, musi wystąpić do sądu z wnioskiem o zastosowanie tego właśnie środka.

Przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania

Według Kodeksu postępowania karnego, zastosowanie tymczasowego aresztowania może być stosowane gdy zachodzi potrzeba zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a także zebrane dowody w sprawie wskazują na duże prawdopodobieństwo, że podejrzany popełnił przestępstwo i zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, w szczególności, gdy nie można ustalić jego tożsamości, bądź nie ma stałego miejsca pobytu.

Zastosowanie tymczasowego aresztu następuje wówczas, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań, bądź wyjaśnień, albo będzie utrudniał postępowanie karne i są przesłanki do utrudniania prawidłowego toku postępowania. Ponadto jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi więcej niż 8 lat, albo kiedy sąd pierwszej instancji skazał oskarżonego na karę pozbawienia wolności wyższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania przygotowawczego może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą. Ocena praktyki stosowania tymczasowego aresztowania nie jest łatwa, bo wymaga uwzględnienia wielu perspektyw i punktów widzenia.

Areszt tymczasowy można zastosować wyjątkowo też wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany, któremu zarzucone jest popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko zdrowiu, życiu lub bezpieczeństwu powszechnemu.

Ile może trwać areszt tymczasowy?

Tymczasowe aresztowanie w postępowaniu przygotowawczym nie powinno być dłuższe niż 3 miesiące. Jednakże na podstawie kolejnych postanowień sądu może zostać przedłużony tymczasowy areszt na okres, który łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania. Zasadniczo łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat. Możliwe jest jednakże przedłużenie tymczasowego aresztowania przez sąd apelacyjny, czyli przez postanowienie sądu apelacyjnego.

Podsumowując, należy wskazać, iż ustawodawca z uwagi na istniejącą możliwość przedłużania tymczasowego aresztowania podejrzanego, nie opisał maksymalnego okresu trwania tymczasowego aresztowania, zatem okres tymczasowego aresztowania może być różny jak również praktyki stosowania tymczasowego aresztowania.

Trybunał Konstytucyjny a zastosowanie tymczasowego aresztu

W lipcu 2019 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie zadecydował iż, brak maksymalnego okresu tymczasowego aresztowania po skazującym wyroku sądu pierwszej instancji jest zgodny z Konstytucją. Zatem nie określił maksymalnego okresu trwania tymczasowego aresztowania.

Pobyt tymczasowo aresztowanego w areszcie

Gdy osoba tymczasowo aresztowana zostanie osadzona w areszcie, ma prawo zawiadomić o miejscu aktualnego swojego pobytu najbliższą osobę lub organizację, stowarzyszenie oraz swojego obrońcę. Gdy aresztowany ma status cudzoziemca, to powinien zawiadomić odpowiedni konsularny urząd lub dyplomatyczne przedstawicielstwo.

Tymczasowo aresztowany korzysta z podobnych uprawnień, jakim podlega skazany, który odbywa karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu zamkniętego, poza kilkoma wyjątkami.

Inne środki zapobiegawcze

Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli inny środek zapobiegawczy jest wystarczający, może być nim poręczenie majątkowe albo dozór policyjny .

W kwestii stosowania środków zapobiegawczych (a więc także aresztu) sąd zawsze wydaje postanowienie.

Zaliczenie tymczasowego aresztowania na poczet kary

Okres przebywania w areszcie tymczasowym jest zaliczany na poczet kary orzekanej przez sąd. Oznacza to, że czas oskarżonego/podejrzanego spędzony w areszcie tymczasowym zostanie zaliczony na poczet kary, który zostanie orzeczony przez sąd.

Widzenia z tymczasowo aresztowanym

Tymczasowo aresztowany ma prawo do widzeń z obrońcą, także z członkami rodziny jak i innymi osobami. Jednak są pewne ograniczenia. Przede wszystkim trzeba uzyskać na widzenie zgodę organu, do którego dyspozycji tymczasowo pozostaje aresztowany.

W tym celu należy złożyć wniosek. Zgoda na widzenie wydawana jest indywidualnie dla każdego z odwiedzających.

Wniosek o uchylenie lub zmianę tymczasowego aresztowania

Jednakże należy pamiętać, iż zgodnie z treścią art. 254 k.p.k. oskarżony (lub podejrzany) może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. W przedmiocie wniosku rozstrzyga, najpóźniej w ciągu 3 dni, prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu – sąd, przed którym sprawa się toczy.

Wskazany powyżej termin stanowi jednak termin instrukcyjny, co oznacza, że przekroczenie tego terminu nie rodzi dla organu który go przekroczył żadnych negatywnych skutków.

Jednakże tendencja stosowania aresztu tymczasowego w sprawach gospodarczych od 2006 roku stopniowo się obniża – sądy w tych sprawach częściej orzekają inne środki zapobiegawcze.

Zażalenie na tymczasowe aresztowanie

Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu (lub podejrzanemu) co do zasady przysługuje zażalenie. Należy jednak pamiętać, iż zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie środka zapobiegawczego, więc czas gra tu ogromną rolę.

Źródło:

Ustawa z dnia z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U.2020.30 t.j. z dnia 2020.01.09)

 

PODOBAŁ CI SIĘ ARTYKUŁ? MOŻE ZAINTERESUJĄ CIĘ TAKŻE:

Tymczasowe aresztowanie a prawo do korzystania z telefonu

Co to jest dozór elektroniczny ?

Przestępstwo składania fałszywych zeznań

Podjęcie warunkowo umorzonego postępowania karnego

Dobrowolne poddanie się karze na etapie postępowania sądowego – czy warto

W jakich przypadkach sprawca może liczyć na warunkowe umorzenie postępowania?

Czym jest list żelazny i wobec kogo może zostać wydany?

Zapraszamy!

Skontaktuj się z nami i dowiedz się jak możemy Ci pomóc!

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

CZY JEST MOŻLIWE UNIEWAŻNIENIE KREDYTU?

Wstęp

Kredytobiorca musi wiedzieć, czym jest stwierdzenie nieważności umowy kredytowej. Unieważnienie umowy jest to potocznym określeniem wyroku sądu, w którym dochodzi do ustalenia nieważności zawartej umowy. Wniesienie zasadnego roszczenia o nieważność umowy powoduje, że w wyroku sąd stwierdza, iż dana umowa traci moc prawną. Stwierdzenie, że umowa jest nieważna na podstawie prawomocnego wyroku sądu jest traktowane tak jakby umowa nigdy nie została zawarta oraz nie obowiązywała strony unieważnionej umowy. O unieważnieniu umów stało się głośno na przestrzeni ostatnich lat w związku z licznymi roszczeniami kredytobiorców w sprawach frankowych wytaczanych wobec banków i dochodziło często do unieważnienia kredytu frankowego . W pozwach kredytobiorcy domagali się w wyrokach unieważnienia swoich umów kredytowych. Największy wpływ na obecne orzecznictwo miał wyrok TSUE z 3 października 2019 roku, który wskazał, że występujące w umowie niedozwolone klauzule powinno się z niej usunąć, nawet jeżeli skutkuje to nie tylko odfrankowieniem, ale i unieważnieniem całej umowy kredytu frankowego. Obecnie zdecydowana większość roszczeń dotyczy unieważnienia umów kredytu frankowego (zarówno umowy kredytu denominowanego jaki i umowy kredytu indeksowanego), jednakże coraz częściej kredytobiorcy żądają również unieważnienia umowy kredytu złotówkowego. Ze względu na stosowanie przez banki klauzul niedozwolonych pozew o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej duże szanse na powodzenie. Dlatego też bardzo ważna jest analiza umowy kredytowej przez profesjonalistów.

 

https://pasternaklegal.pl/czy-jest-mozliwe-uniewaznienie-kredytu/

Spis treści:
1. Czy możliwe jest unieważnienie umowy o kredyt?
2. Co oznacza nieważność umowy o kredyt?
3. Jakie są skutki unieważnienia umowy kredytu frankowego/złotówkowego?
4. Czy nieważność umowy o kredyt hipoteczny ma wpływ na ustanowioną hipotekę banku?
5. KORZYŚCI płynące z unieważnienia umowy kredytu
6. Ryzyka związane nieważnością umowy o kredyt, skutki unieważnienia kredytu
7. Jaki sąd jest właściwy do stwierdzenia nieważności kredytu frankowego bądź umowy kredytu złotówkowego?
8. Skąd mam wiedzieć, czy mam podstawy do żądania nieważności umowy kredytu?
9. PASTERNAK LEGAL

 

 

 

Czy możliwe jest unieważnienie umowy o kredyt?

Tak – Sąd może unieważnić każdą umowy kredytu. Unieważnić można: umowę kredytu frankowego (umowy kredytu denominowanego jak również umowy kredytu indeksowanego), umowę kredytu złotówkowego jak również wszelkie inne umowy kredytu niezależnie od waluty w jakiej została one udzielone bądź spłacane przez kredytobiorców. Należy wskazać, że unieważnić można również umowę kredytu hipotecznego. Należy pamiętać, że w celu unieważnienia umowy kredytu muszą wystąpić przesłanki do stwierdzenia nieważności umowy o kredyt przez Sąd.

 

Co oznacza nieważność umowy o kredyt?

O stwierdzeniu przez sąd nieważności umowy kredytu frankowego (umowy kredytu denominowanego oraz umowy kredytu indeksowanego), umowy kredytu złotówkowego mówimy wówczas, gdy sąd w wyroku dokonuje oceny umowy kredytu oraz dochodzi do wniosku, że umowa taka posiada istotne braki niepozwalające przypisać jej ważności. Wobec powyższego umowa kredytu nie może wywołać zamierzonych skutków prawnych, lub też umowa kredytu narusza przepis prawa wynikające z ustawy, czy chociażby jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Braki te powodują, że Sąd nie może przyznać umowie kredytu doniosłość prawnej, a wadliwa umowa kredytu jest nieważna z mocy samego prawa (ex lege), a jej nieważność powstaje z chwilą zawarcia umowy kredytowej.

 

Jakie są skutki unieważnienia umowy kredytu frankowego/złotówkowego?

Nieważność zawartej z bankiem umowy kredytu o kredyt denominowany, umowy kredytu indeksowanego, umowy kredytu złotówkowego bądź umowy kredytu hipotecznego doprowadzi do sytuacji, w której umowa kredytu straci swoją moc prawną. Kredytobiorca nie jest zobowiązany dalej uiszczać rat kredytu, a bank nie może domagać się dalszy spłat rat. Skoro umowa kredytowej jest nieważna to również wszelkie świadczenia wykonane na mocy unieważnionej umowy kredytowej są nieważne. W praktyce oznacza to, że kredytobiorcy po unieważnieniu umowy kredytu zaczynają przysługiwać roszczenie o zwrot wpłaconych rat kredytowych oraz wszelkich świadczeń przekazanych na mocy umowy kredytu. Bank w przypadku stwierdzenia nieważności takiego kredytu może od kredytobiorcy zażądać zwrotu kapitału kredytu jaki został udzielony na mocy unieważnionej umowy kredytu z pominięciem oprocentowania, marży. prowizji oraz innych elementów swojego wynagrodzenia.

Przykład: Pan Jan w 2008 roku zawarł z bankiem umowę kredytu frankowego na 20 lat. Kredyt indeksowany był do waluty CHF. Bank udzielił kapitału w wysokości 500.000 zł. Do 2028 roku Pan Jan spłacając umowę kredytu wraz z odsetkami oraz marżą zobligowany byłby uiścić kwotę 700.000 zł. W roku 2020 Pan Jan spłacił na rzecz banku łączną kwotę 450.000 zł. W 2020 roku Sąd Okręgowy rozpoznając powództwo Pana Jana o unieważnienie kredytu frankowego, oraz o zapłatę, stwierdził w wydanym wyroku. że umowa kredytu jest nieważna w całości. Sąd Okręgowy w wyroku orzekł o nieważności umowy kredytu oraz jednocześnie zasądził na rzecz Pana Jana zwrot kwoty 450.000 zł.  Pan Jan po uprawomocnieniu wyroku może żądać od Banku zwrotu 450.000 zł. Jednocześnie bank ma roszczenie wobec byłego kredytobiorcy o zwrot kwoty kapitału w wysokości 500.000 zł. Od chwili unieważnienia umowy frankowej, którą umowę kredytu strony zawarły, jak i unieważnienia kredytu frankowego Pan Jan nie musi spłacać już dalszych rat kredytowych. Finalnie w takiej sytuacji Pan Jan musi oddać na rzecz banku jedynie kwotę 50.000 zł, jednocześnie nie musi spłacać umowy kredytu przez następne 8 lat.

 

W przypadku unieważnienia umowy kredytu np. w 2025 roku i przyjmują, że do tego czasu spłacił na rzecz banku łączną kwotę 625.000 zł. To, jeśli wyrok o stwierdzenie nieważności zapadłby dopiero teraz, to bank finalnie musiałby oddać na rzecz Pana Jana kwotę 125.000 zł (625.000 kwota kredytu spłaconego – 5000.000 zł kwota udzielonego kredytu, a pan Jan nie musi spłacać dalszych rat kredytu i nastąpiło unieważnienie kredytu frankowego.

 

Jeśli stwierdzona zostanie nieważność umowy kredytowej, bank i kredytobiorca muszą zwrócić sobie wzajemnie to, co nawzajem sobie świadczyły. Tytułem przykładu należy zauważyć, że w przypadku unieważnienia kredytu frankowego, bank będzie musiał oddać Frankowiczowi wszystkie wpłacone przez niego środki (raty wraz z odsetkami, ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, prowizje) i dopiero później będzie mógł wystąpić do Frankowicza o zwrot kwoty kredyty, ale tylko tej z dnia jego wypłaty. Unieważnienie zawartej umowy rodzi zatem daleko idące konsekwencje. Dlatego też Unieważnienie zawartej umowy, jest kwestią z którą bank stara się walczyć za wszelką cenę. Jeszcze do niedawna, gdy korzystnych wyroków dla kredytobiorców frankowych było znacznie mniej, banki nie podejmowały działań przeciwko swoim klientom. Obecnie banki starają się podnosi różnego rodzaju roszczenia przed sądem.

 

Czy nieważność umowy o kredyt hipoteczny ma wpływ na ustanowioną hipotekę banku?

Stwierdzenie nieważności całej umowy kredytowej powoduje również wygaśnięcie zabezpieczenia hipotecznego, jeśli podstawą jego ustanowienia była nieważna umowa kredytowa. Kredytobiorca po stwierdzeniu nieważności umowy kredytu będzie mógł ustanowioną hipotekę wykreślić. Obciążona nieruchomość nie będzie już obciążona hipoteką na rzecz banku ustanowionej na mocy nieważnej umowy kredytu hipotecznego.

 

https://pasternaklegal.pl/czy-jest-mozliwe-uniewaznienie-kredytu/

 

KORZYŚCI płynące z unieważnienia umowy kredytu

Nieważność umowy kredytu jest co do zasady korzystnym rozwiązaniem dla kredytobiorcy.

Do najważniejszych korzyści wynikających z nieważności umowy kredytowej należy zaliczyć:

  • „uwolnienie” się od zawartej umowy kredytu w całości.
  • na podstawie prawomocnego wyroku unieważniającego kredyt, kredytobiorca może złożyć wniosek o wykreślenie hipoteki z ksiąg wieczystych;
  • wskutek unieważnienia umowy kredytowej, kredytobiorca ma prawo żądać od banku zwrotu wszystkich zapłaconych rat kapitałowo-odsetkowych i innych poniesionych kosztów, a do rozliczenia z bankiem pozostaje jedynie suma wypłaconego kapitału.

 

Ryzyka związane nieważnością umowy o kredyt, skutki unieważnienia kredytu

Do najważniejszych ryzyk jakie wiąże się z unieważnieniem kredytu należy zaliczyć:

  • żądanie przez bank zwrotu udzielonego kapitału
  • Możliwość wytoczenia przez bank roszczenia wobec byłego kredytobiorcy.

Jaki sąd jest właściwy do stwierdzenia nieważności kredytu frankowego bądź umowy kredytu złotówkowego?

Sądem właściwym dla potwierdzenia nieważności umowy o kredyt jest sąd powszechny. W przypadku, w którym kredytobiorca uiścił na rzecz banku kwotę wyższą niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych będzie to sąd okręgowy i nastąpi wyrok sądu okręgowego, a poniżej tej wartości właściwym sądem będzie sąd rejonowy i wyrok sądu rejonowego.

 

Skąd mam wiedzieć, czy mam podstawy do żądania nieważności umowy kredytu?

Należy dokładanie przeanalizować zapisy stron umowy kredytowej. Nie w każdej umowie kredytowej istnieją przesłanki do stwierdzenia nieważności umowy kredytu. Należy zwrócić uwagę, że w umowach kredytu we frankach w zależności czy był to kredyt indeksowany bądź denominowany – mogą występować inne podstawy do żądania potwierdzenia nieważności umowy o kredyt. Ponadto w umowie kredytu złotówkowego mogą wystąpić inne przesłanki do żądania unieważnienia umowy. Co ważne podkreślenia nie każda umowa kredytu, może być dotknięta wadami mającymi wpływ na jej ważność. W celu analizy możliwości stwierdzenia nieważności umowy kredytu kredytobiorca musi sprawdzić podstawy do jej unieważnienia, a jeśli kredytobiorca ma wątpliwości powinien skorzystać z usług specjalistów.

 

Zachęcamy do zapoznania się z dwoma ciekawymi artykułami na naszym blogu:

Skoro już wiesz, że nieważność umowy ma wpływ na treść czynności prawnej – to może Cię zainteresować wpis dotyczący klauzul niedozwolonych – przeczytaj

Czy wiesz jaki wpływ na zmianę oprocentowania kredytu ma zmiana stóp procentowych? – zajrzyj tu, a dowiesz się więcej.

 

Pomagamy w sprawach kredytowych.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej skontaktuj się z nami!

Zapraszamy!

 

KLAUZULE NIEDOZWOLONE W UMOWIE O KREDYT

 

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa. Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

KLAUZULE NIEDOZWOLONE W UMOWIE O KREDYT

Spis treści:
1. Klauzule niedozwolone w umowie o kredyt – konsument a przedsiębiorca.
2. Kim Jest konsument?
3. A, co, jeśli po części w umowie z bankiem występowałem jako konsument oraz przedsiębiorca?

 

Klauzule niedozwolone w umowie o kredyt – konsument a przedsiębiorca.

W umowach kredytowych mogą występować klauzule niedozwolone umowne, czyli klauzule abuzywne a inaczej zwane niedozwolone postanowienia umowne.

Klauzule niedozwolone istnieją w umowach i dotyczą one konsumentów. Dla wielu osób prowadzących własne działalności gospodarcze wydawać się może, że nie mają możliwości powołania się na występowanie klauzul niedozwolonych w umowach kredytu. Nic bardziej mylnego – o czym mowa poniżej.

Kim jest konsument?

Na wstępie należy odpowiedzieć na pytanie kim dokładnie jest konsument.

Zgodnie z obowiązującym prawem w tym przypadku status konsumenta przysługuje osobie fizycznej, w tym przypadku, osobie która zawiera kredyt konsumencki, niezwiązany bezpośrednio co do zasady z prowadzoną przez niego działalnością.

Przy czym pojęcie konsumenta powinno odczytywać się szeroko, co oznacza, że przy stwierdzeniu statusu konsumenta powinna być brana pod rozwagę „bezpośredniość” podejmowanej przez nią czynności, a faktem prowadzenia działalności gospodarczej bądź zawodowej.  Wobec powyższego czynności podejmowane „pośrednio” z działalnością gospodarczą lub zawodową nie powinny wpływać na status konsumenta.

Odpowiedź na pytanie kim jest konsument może zobrazować poniższy przykład:

Przykład:

– Pan Jan posiada wykształcenie wyższe, ukończył wydział bankowości na jednej z najlepszych uczelni. Podczas nauki odbywał praktyki w jednym z banków. Po ukończeniu studiów w 2004 r. Pan Jan Nowak otworzył własną działalność gospodarczą – jest księgowym. W 2005 r. zawarł z Bankiem ABC kredyt hipoteczny powiązany z frankiem szwajcarskim, a w zawartej umowie kredytu hipotecznego z bankiem istnieją klauzule abuzywne czyli klauzule niedozwolone. Kredyt został przeznaczony na sfinansowanie jego osobistych potrzeb mieszkaniowych. Czy w takiej sytuacji Pan Jan w sporze z bankiem może powoływać się na występowanie klauzul abuzywnych i niedozwolonych postanowień umownych w umowie kredytu hipotecznego?

– W powyższej sytuacji Pan Jan jest konsumentem. Na ten fakt nie ma wpływu okoliczność, że prowadzi własną działalność gospodarczą. Na jego status nie ma również wpływu posiadania wiedza oraz wykształcenie. Pan Jan w umowie kredytu działał wyłącznie jako osoba fizyczna, gdyż kwota wypłaconego kredytu została przeznaczona na zaspokojenie jego osobistych potrzeb mieszkaniowych. Tak więc zawarta umowa z bankiem nie była bezpośrednio związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz zawodową i może powoływać się na niedozwolone klauzule umowne.

A, co, jeśli po części w umowie z bankiem występowałem jako konsument oraz przedsiębiorca?

Od kwalifikacji danej czynności o pryzmat jej „bezpośredniości” oraz „pośredniości” w prawie istnieje jeszcze problem związany z sytuacją, w której osoba fizyczna dokonuje czynności z przedsiębiorcą działając po części jako konsument oraz jako przedsiębiorca. Taka czynność jest nazywana czynnością mieszaną. W takim przypadku z jednej strony osoba fizyczna zaspokaja swoje osobiste cele oraz realizuje również cele związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą lub zawodową. Cel konsumencko-gospodarczy stanowi pewien problem prawny, który nie doczekał się jeszcze jednoznacznego rozstrzygnięcia. Część z prawników wypowiada się w tonie, że konsumencki charakter czynności zawsze powinien brać górę nad gospodarczym celem, natomiast inni twierdzą, że w przypadku wystąpienia bezpośredniego celu gospodarczego nie może już danej osobie przysługiwać status konsumenta, a jeszcze inni twierdzą, że należy zbadać który charakter – gospodarczy czy prywatny jest dominując i w oparciu o niego rozstrzygnąć czy dana osoba występuje jako konsument czy przedsiębiorca.

Naszym zdaniem w większości przypadków fakt prowadzenia dzielności gospodarczej w nieruchomości nabytej w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych nie powoduje utraty statusu konsumenta w sporze z bankiem i można powoływać się na niedozwolone klauzule umowne, jeśli one występują.

Przykład:

Wracając do przykładu Pana Jana opisanego powyżej i dokonując jego modyfikacji w ten sposób, że Pan Jan prowadzi biuro księgowe w zakupionym mieszkaniu za uzyskany kredyt z banku.  Co w takiej sytuacji? Czy Pan Jan jest jeszcze konsumentem i czy w jego umowie były klauzule niedozwolone czyli prawniczo zawiera klauzule abuzywne?

W naszej opinii Pan Jan nie powinien w takiej sytuacji utracić statusu konsumenta w sporze z bankiem. Pan Jan nie spędza bowiem wolnych dni oraz świąt w pracy, nie śpi w pracy, nie spotyka się z rodziną i przyjaciół w pracy, lecz tylko i wyłącznie pracuje w swoim osobistym mieszkaniu. Cel osobisty w takim przypadku powinien wziąć prymat przed celem gospodarczym.

 

Jako kancelaria dbamy o interesy konsumentów i posiadamy odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie, które pomoże Tobie w sporze z Bankierem oraz pomoże Tobie zbudować argumentację by wygrać sprawy, które mogłeś uważać za przegrane. Serdecznie zapraszamy do kontaktu. 

 

Bezpłatna analiza sprawy – sprawdź

Wypełnij formularz, a my skontaktujemy się z Tobą, celem omówienia Twojej sprawy. Odpowiadamy szybko – sprawdź !

PASTERNAK LEGAL - RODO A EMAIL - DANE OSOBOWE W ROZUMIENIU RODO

ZAPRASZAMY DO ŚLEDZENIA NASZEGO BLOGA!

 

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

CZY MOŻNA WYBUDOWAĆ DOM BEZ POZWOLENIA NA BUDOWĘ?

DOM BEZ POZWOLENIA NA BUDOWĘ – CZY TO MOŻLIWE?

Budowa domu jednorodzinnego, to spełnienie marzeń wielu rodzin, jednak wiąże się ona z pewnymi wymaganymi formalnościami.

Zgodnie z Nowym Ładem, który obowiązuje już od stycznia bieżącego roku istnienie możliwość budowy domów, które nie wymagają pozwolenia na ich budowę. Nowe przepisy wiążą się oczywiście z ułatwieniem budowy domu.

 

JAKIE DOMY NIE WYMAGAJĄ POZWOLENIA NA BUDOWĘ?

Konieczność uzyskania pozwolenia nie będzie mieć zastosowania do budowy domów o powierzchni zabudowy do 70 m kw.

Nie jest to jednak jedyny warunek – aby budowa domu bez konieczności uzyskania pozwolenia była możliwa, to:

  • Na każde 500 m kw powierzchni działki, można postawić tylko jeden dom
  • Można postawić dom maksymalnie o dwóch kondygnacjach
  • Projekt budynku, musi dotyczyć budynku wolnostojącego
  • Budynek nie może sięgać powierzchni działki sąsiedniej (tzn. nie może na nią oddziaływać)
  • Dom ma zaspokajać własne lub rekreacyjne potrzeby

 

WŁASNY BUDYNEK MIESZKALNY

Zgodnie z powyższym, w przypadku budowy domów do 70 m kw służących do zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych, nie wymagają pozwolenia:

  • Domy jednorodzinne/budynek mieszkalny (wolnostojące)
  • Domy maksymalnie dwukondygnacyjne
  • Domy mieszczące się w granicach powierzchni działki
  • Budynki służące do zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych

BUDYNEK REKREACJI INDYWIDUALNEJ/DOM LETNISKOWY

W przypadku budynku rekreacyjnego do 70 m kw powierzchni zabudowy, brak pozwolenia, będzie możliwy gdy:

  • Jest to budynek rekreacji indywidualnej – czyli tak zwany dom letniskowy
  • Jest to parterowy budynek
  • Rozpiętość elementów konstrukcyjnych wynosi do 6 m, a wysięg wsporników do 2 m.

 

Tak samo jak w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych, można wybudować tylko jeden budynek rekreacji indywidualnej na każde 500 m kw działki.

 

JAKIE FORMALNOŚCI WIĄŻĄ SIĘ Z BUDOWĄ DOMÓW BEZ POZWOLENIA?

Niestety projekt domu, dotyczący domu o powierzchni zabudowy do 70 m kw oraz spełniający wszystkie inne wymogi, nie zwalnia z wypełnienia innych formalności. O jakich formalnościach mowa?

Przede wszystkim, planujący budowę domu do 70 m kw, w przypadku kiedy obszar budowy nie posiada planu miejscowego – nie wymaga miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, należy uzyskać warunki zabudowy.

 

Gdzie uzyskać warunki zabudowy?

Warunki zabudowy zostają wydane w formie decyzji na podstawie złożonego wniosku do odpowiedniego urzędu miasta lub gminy. Urząd wydaje decyzję do 21 dni.

 

Uzyskanie warunków zabudowy – co dalej?

Po uzyskaniu decyzji, dochodzi do zgłoszenia budowy domu jednorodzinnego/domu letniskowego. Identycznie, gdy budowa dotyczy obszarów posiadających miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Oczywistym jest, że z racji braku potrzeby pozwolenia na budowę – zgłoszeniu nie można się sprzeciwić.

Następnym krokiem, aby rozpocząć budowę domu, będzie poinformowanie o planowanym terminie nadzór budowlany oraz projektanta sprawującego nadzór nad zgodnością realizacji z projektem budowy.

INNE OBOWIĄZKI BUDUJĄCEGO:

  • Dokonanie geodezyjnego wyznaczenia terenu
  • Wykonanie geodezyjnej inwentaryzacji powierniczej – po zakończeniu budowy

 

CZY TRZEBA ZATRUDNIAĆ KIEROWNIKA BUDOWY?

Odpowiedź brzmi nie. Nie ma obowiązku zatrudniania kierownika budowy. W takiej sytuacji, należy do zgłoszenia budowy do urzędu, dołączyć oświadczenie o przyjęciu odpowiedzialności za kierowanie budową.

Tak samo nie ma wymogu, prowadzenia dziennika budowy.

 

ŹRÓDŁO:

Ułatwienia w budowie domów do 70 m kw. – Ministerstwo Rozwoju i Technologii – Portal Gov.pl (www.gov.pl)

 

MOŻE ZAINTERESUJE CIĘ TAKŻE -> NOWA USTAWA DEWELOPERSKA – CO SIĘ ZMIENI?

SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO ŚLEDZENIA NASZEGO BLOGA -> KLIK

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

PRZESTĘPSTWO FAŁSZYWEGO ALARMU

Przestępstwo fałszywego alarmu reguluje art. 224 a Kodeksu Karnego.

 

  • 1. Kto wiedząc, że zagrożenie nie istnieje, zawiadamia o zdarzeniu, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób lub mieniu w znacznych rozmiarach lub stwarza sytuację, mającą wywołać przekonanie o istnieniu takiego zagrożenia, czym wywołuje czynność instytucji użyteczności publicznej lub organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia mającą na celu uchylenie zagrożenia, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

 

  • 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 zawiadamia o więcej niż jednym zdarzeniu, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

 

Zatem wystarczy świadome, najczęściej dla żartu stworzenie sytuacji, która wywoła panikę i spowoduje podjęcie odpowiednich działań przez dane organy lub instytucje, abyśmy mieli do czynienia z przestępstwem.

 

Innym przepisem odnoszącym się do fałszywego alarmu jest art. 66 Kodeksu Wykroczeń.

 

  • 1.  Kto:

 

1) chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,

 

2)umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego

 

podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.

 

  • 2.  Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych.

 

Różnica między tymi przepisami polega na tym, że w pierwszym przypadku –  a więc w przypadku przestępstwa, chodzi o wywołanie fałszywego alarmu, który spowoduje podjęcie działań przez odpowiednie organy. Z kolei w drugim przypadku – czyli wykroczenia, chodzi o przekazanie fałszywej informacji danym organom w celu podjęcia przez nich danych czynności. O ile w przypadku przestępstwa, aby do niego doszło musi wystąpić skutek jakim jest podjęcie działań przez odpowiednie służby, o tyle wykroczenie zachodzi już przy przekazaniu służbom fałszywej informacji.

 

Należy pamiętać, że oprócz kar przewidzianych przez ustawy, sprawcy fałszywych zgłoszeń muszą, również pokryć koszty związane z podjęciem przez służby odpowiednich działań.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138).
  2. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2008 z późn. zm.).

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA PODROBIENIE PODPISU

O odpowiedzialności karnej za podrobienie podpisu mówi art. 270 Kodeksu Karnego.

 

§ 1 Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

 

§ 2 Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

 

§  2a W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

 

§ 3 Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

 

Podpis może zostać przerobiony lub podrobiony. Podrobienie będzie oznaczało podpisanie się nie swoim imieniem i nazwiskiem – nawet jeśli dana osoba wyrazi zgodę na podpisanie się za nią, to wciąż mówimy o podrobieniu. Z kolei przerobienie będzie polegało na modyfikacji istniejącego już podpisu.

Do przestępstwa dochodzi, gdy osoba fałszująca podpis dokumentu ma na celu posłużyć się nim, tak jakby to był dokument autentyczny.

Podpisanie się za kogoś na dokumencie, jednak bez zamiaru posłużenia się takim dokumentem, nie będzie stanowić przestępstwa.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

WYPADEK W PRACY – OBOWIĄZKI PRACODAWCY

Niekiedy mimo zachowania należytej ostrożności oraz spełnieniu wymogów BHP, pracownik może ulec wypadkowi przy wykonywaniu swojej pracy. Skutki wypadku przy pracy jak doskonale wiadomo, mogą być niewielkie, a mogą być też tragiczne – jak poważny uszczerbek na zdrowiu, czy w najgorszym przypadku śmierć pracownika. Jednak niezależnie od tego jakie skutki poniesie za sobą wypadek, rodzi to zawsze pewne obowiązki po stronie pracodawcy.

Jak pracodawca musi się zachować gdy dojdzie do wypadku przy wykonywaniu powierzonej pracownikowi pracy?

Zgodnie z prawem, a konkretniej – zgodnie z art. 234 Kodeksu Pracy, pracodawca, gdy dojdzie do wypadku ma obowiązek:

– wyeliminować lub ograniczyć występujące zagrożenie

– zapewnić udzielenie pierwszej pomocy

– ustalić przyczyny i okoliczności wypadku

– zastosować środki zapobiegające podobnym wypadkom w przyszłości

Jakie obowiązki spoczywają na pracodawcy gdyby doszło do wypadku śmiertelnego?

W przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich czy też zbiorowych, pracodawca:

– niezwłocznie zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy oraz prokuratora

O czym jeszcze musi pamiętać pracodawca?

Kolejnym istotne obowiązki ciążące na pracodawcy to:

– prowadzenie rejestru wypadków powstałych przy pracy

– przechowywanie protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz wszelką inną pozostałą dokumentację powypadkową przez okres 10 lat.

 Oczywiście koszty, ustalenia okoliczności oraz przyczyn wypadku, spoczywają na pracodawcy, z racji tego, że jest to jego obowiązek.

Jakie konsekwencje może ponieść pracodawca nie wypełniając swoich obowiązków związanych z wypadkiem przy pracy?

Przede wszystkim pracodawca będzie podlegał karze grzywny, m.in. za:

– zaniechanie obowiązku zawiadomienia właściwych organów o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku

– zatajenie wypadku przy pracy

– przedstawienie nieprawdziwych informacji związanych z wypadkiem

– przedstawienie nieprawdziwych dowodów lub dokumentów dotyczących wypadku

Grzywna jaka będzie grozić pracodawcy wynosi 1000 zł – 30 000 zł.

Ponadto, dodatkowo za nie zawiadomienie w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy, a także za nie sporządzenie lub też nie przedstawienie wymaganej dokumentacji, pracodawca będzie podlegał grzywnie do 180 stawek dziennych albo nawet Sąd będzie mógł orzec karę ograniczenia wolności.

Pracodawca, musi się także liczyć z ewentualnymi pozwami o odszkodowanie. Pracownik będzie mógł bowiem, żądać świadczenia odszkodowawczego od niego, kiedy wypadek, któremu uległ pracownik, był przede wszystkim wynikiem nie przestrzegania zasad BHP przez pracodawcę.

Podsumowując, pracodawca musi być świadomy obowiązków, jakie na nim ciążą w sytuacji, gdy dochodzi do wypadku w pracy. Niedopełnienie tych obowiązków, może doprowadzić nawet do kary ograniczenia wolności.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.).
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2345 z późn. zm.).

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

KLAUZULA SUMIENIA

W dzisiejszym artykule poruszymy kwestię odmowy udzielania świadczeń zdrowotnych, niezgodnych z sumieniem lekarza.

Status prawny lekarzy ukształtowany jest przede wszystkim przez ustawę z dnia 5.12.1996r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawę z dnia 15.04.2011r. o działalności leczniczej.

Art. 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty mówi wprost o obowiązku lekarza do udzielania pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia.

Co w przypadku, gdy lekarz uzna, że pomoc lekarska, której dokonuje jest niezgodna z jego sumieniem?

Zacznijmy najpierw od wyjaśnienia tego, czym jest sumienie.

Zgodnie z definicjami słowników języka polskiego, sumienie to „właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie, jako zgodne i niezgodne z przyjętymi normami etycznymi”, „świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny i postępowanie”.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 15.01.1991r., U 8/90 odniósł się do wolności sumienia i wskazał, że „wolność sumienia nie oznacza jedynie prawa do reprezentowania określonego światopoglądu, ale przede wszystkim prawo do postępowania zgodnie z własnym sumieniem, do wolności od przymusu postępowania wbrew własnemu sumieniu.”

Potwierdzenie prawa do wolności od przymusu wbrew własnemu sumieniu znajdujemy w art. 18 ust. 2 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, który brzmi – „Nikt nie może podlegać przymusowi, który stanowiłby zamach na jego wolność posiadania lub przyjmowania wyznania albo przekonań według własnego wyboru.”

Klauzula sumienia jest zatem gwarantem wyżej wspomnianej wolności. Rozumieć należy ją jako możliwość do niepodejmowania działań zgodnych z prawem, a jednocześnie sprzecznego z przekonaniami ideologicznymi czy też religijnymi określonej osoby.

W związku z powyższym, można by było przyjąć, że lekarz ma prawo do powołania się na klauzulę sumienia w każdym przypadku. Prawo to jednak ogranicza m.in. art. 38 i 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, a także uzasadnienie wyroku TK z 07.10.2015r., K 12/14.

Trybunał jasno wskazuje, że lekarz nie może powoływać się na klauzulę sumienia w sytuacjach, w których zwłoka w wykonaniu takiego świadczenia mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia pacjenta. W innych przypadkach, które oceniane są jako niecierpiące zwłoki, ma do tego prawo.

Wspomniany art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, odnosi się bezpośrednio do klauzuli sumienia i stanowi, że lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy albo w ramach służby ma także obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego.

Warto też zaznaczyć fakt, że na klauzulę sumienia mogą, oprócz lekarzy, powoływać się również przedstawiciele innych zawodów, np. farmaceuci.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.
  2. Ustawa z dnia 5 grudnia 1966r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (U. z 2021 r. poz. 790, 1559.)

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA BŁĘDY MEDYCZNE

W zeszłym tygodniu, poruszyliśmy temat błędów medycznych (link). W dzisiejszym artykule rozszerzymy to zagadnienie, o to jakie kary grożą personelowi medycznemu za popełnienie błędu medycznego.

Sam Kodeks Karny (ani żadna inna ustawa), nie wprowadza przepisu, który odnosiłby się konkretnie do popełnienia błędu przez lekarzy czy ogólnie personel medyczny. Odpowiedzialność za popełnienie błędu medycznego oparta jest o przepisy odnoszące się do przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu.

Warto postawić tutaj pytanie – kiedy można mówić o ponoszeniu odpowiedzialności? Czy samo popełnienie błędu medycznego wystarczy by przypisać odpowiedzialność?

Odpowiedź brzmi nie. Błąd musi być zawiniony – nawet jeżeli, zaszła wina nieumyślna, tzn. błąd był skutkiem lekkomyślności czy też niedbalstwa lekarza. Należy dodać, że samo popełnienie błędu medycznego i przypisanie winy nie wystarczy, by mówić o popełnieniu przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu – o tym, przesądza wystąpienie danego ujemnego skutku dla zdrowia lub życia pacjenta. To znaczy, że jeżeli lekarz dopuścił się popełnienia zawinionego błędu w sztuce lekarskiej ale nie spowodowało to żadnych negatywnych skutków u pacjenta, to nie można przypisać lekarzowi popełnienia danego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

Jakie więc przepisy Kodeksu Karnego mogą stanowić podstawę odpowiedzialności za błąd medyczny?

Będzie to na przykład art. 160 KK dotyczący narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Artykuł ten przewiduje karę pozbawienia wolności do lat 3, a w przypadku sprawcy, na którym ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo – karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Innym przykładem, może być art. 155 KK, stanowiący, że kto nieumyślnie powoduje śmierć człowieka, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Ten przepis będzie miał zastosowanie gdy lekarz, np. z powodu swojego niedbalstwa spowoduje śmierć pacjenta.

Istotnym jest również umiejętne rozróżnienie błędu medycznego od wystąpienia negatywnych dla zdrowia czy życia pacjenta powikłań, na których wystąpienie lekarz nie mógł mieć wpływu, czyli takich, które nie wystąpiły z winy lekarza.

Jak słusznie Sąd Najwyższy wskazuje, przy rozważaniu o odpowiedzialności karnej lekarza za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, niezbędne jest ustalenie:

– czy czynności lecznicze zostały wykonane zgodnie z zasadami wiedzy i sztuki medycznej

– czy lekarz nie zachował należytej ostrożności

– czy istnieje związek przyczynowy między popełnionym błędem, a skutkiem jaki powstał

 

ŹRÓDŁA:

1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.

2.  Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444)

3.  Wyr. SN z 12.02.2013 r., II KK 124/12, LEX nr 1277697.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

BŁĄD MEDYCZNY

Błąd medyczny, czy też błąd lekarski – w literaturze występują różne synonimy – rozważa się na gruncie prawa karnego jak i prawa cywilnego.

Czym jest błąd medyczny?

Żadna ustawa nie wprowadza bowiem definicji tego pojęcia. Przyjmuje się zatem, że chodzi o postępowanie, które jest sprzeczne z powszechnie przyjętymi zasadami wiedzy medycznej oraz praktyką. Sąd Najwyższy ponadto wskazał, że jest to czynność (lub zaniechanie) lekarza w zakresie diagnozy i terapii, niezgodna z nauką medyczną w zakresie dla lekarza dostępnym.

Od błędu lekarskiego należy odróżnić powikłania czy komplikacje, które nie wystąpiły z winy personelu medycznego. Jeżeli lekarz nie stosuje się do przyjętych zasad wiedzy medycznej, to odpowiada za popełnienie błędu medycznego – popełnienie błędu medycznego, równa się z ponoszeniem za nie odpowiedzialności.

Wyróżnia się cztery główne rodzaje błędów medycznych – z uwagi na kryterium etapu postępowania leczniczego:

  1. Diagnostyczny
  2. Terapeutyczny
  3. Techniczny
  4. Organizacyjny

Błąd diagnostyczny, jak sama nazwa wskazuje określa błędne postawienie diagnozy. Lekarz może postawić diagnozę, z której wynika, że pacjent cierpi na dane schorzenie, gdy w rzeczywistości jest zdrowy lub na odwrót – z diagnozy będzie wynikać, że pacjent jest zdrowy, a w rzeczywistości cierpi na dane schorzenie. Innym możliwym błędem diagnostycznym będzie sytuacja, w której lekarz trafnie zauważył, że pacjent nie jest zdrowy jednak schorzenie postawione w diagnozie jest inne, niż to na jakie pacjent w rzeczywistości cierpi.

Błędy te wynikają najczęściej m.in. z niestarannego zbadania pacjenta, nieprzeprowadzenia wymaganych badań czy ze złej interpretacji wyników badań. Przykładem błędu diagnostycznego będzie nierozpoznanie zawału u pacjenta.

Błąd terapeutyczny zachodzi przy dokonywaniu czynności związanych z zastosowaniem różnych metod leczenia. Chodzi np. o błędy podczas operacji. Błąd terapeutyczny może powstać przez złe zastosowanie metody leczenia w przypadku trafnej diagnozy lub być kontynuacją błędu diagnostycznego – tzn. zastosowanie metody leczenia do błędnie zdiagnozowanego schorzenia.

Przykładem tego błędu jest np. przepisanie niewłaściwego leku czy podjęcie zabiegu medycznego pomimo istniejących przeciwskazań.

Błąd techniczny, inaczej błąd wykonawczy polega na niewłaściwym pod względem technicznym wykonaniu czynności leczniczej.  Chodzi o sytuacje, w których np. w wyniku nie zapoznania się z danymi medycznymi pacjenta podczas zabiegu została podana zła grupa krwi.

Błędy organizacyjne, z kolei zachodzą w skutek złej organizacji pracy personelu medycznego, przez co pacjent narażony jest na utratę życia lub zdrowia. Mowa tu np. o niewłaściwym przechowywaniu leków przez personel medyczny lub pracy w złych warunkach sanitarnych.

 

ŹRÓDŁA:

  1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.

 

Subskrybuj Newsletterbądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Łukasz Pasternak - ADWOKAT

 

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

 

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

 

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

1