Archiwa kodeks karny - Łukasz Pasternak Kancelaria Adwokacka

PRZESTĘPSTWO FAŁSZYWEGO ALARMU

Posted on 20 lipca 202214 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

Przestępstwo fałszywego alarmu reguluje art. 224 a Kodeksu Karnego.

1. Kto wiedząc, że zagrożenie nie istnieje, zawiadamia o zdarzeniu, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób lub mieniu w znacznych rozmiarach lub stwarza sytuację, mającą wywołać przekonanie o istnieniu takiego zagrożenia, czym wywołuje czynność instytucji użyteczności publicznej lub organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia mającą na celu uchylenie zagrożenia, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 zawiadamia o więcej niż jednym zdarzeniu, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Zatem wystarczy świadome, najczęściej dla żartu stworzenie sytuacji, która wywoła panikę i spowoduje podjęcie odpowiednich działań przez dane organy lub instytucje, abyśmy mieli do czynienia z przestępstwem.

Innym przepisem odnoszącym się do fałszywego alarmu jest art. 66 Kodeksu Wykroczeń.

1. Kto:

1) chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,

2)umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego

podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.

2. Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych.

Różnica między tymi przepisami polega na tym, że w pierwszym przypadku – a więc w przypadku przestępstwa, chodzi o wywołanie fałszywego alarmu, który spowoduje podjęcie działań przez odpowiednie organy. Z kolei w drugim przypadku – czyli wykroczenia, chodzi o przekazanie fałszywej informacji danym organom w celu podjęcia przez nich danych czynności. O ile w przypadku przestępstwa, aby do niego doszło musi wystąpić skutek jakim jest podjęcie działań przez odpowiednie służby, o tyle wykroczenie zachodzi już przy przekazaniu służbom fałszywej informacji.

Należy pamiętać, że oprócz kar przewidzianych przez ustawy, sprawcy fałszywych zgłoszeń muszą, również pokryć koszty związane z podjęciem przez służby odpowiednich działań.

ŹRÓDŁA:

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138).
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2008 z późn. zm.).

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Blog Kancelarii Pasternak LEGAL ma charakter wyłącznie edukacyjny i zawiera treści jedynie o charakterze ogólnym, w których mogą zdarzyć się pominięcia jak i omyłki, a w szczególności dlatego, że artykuły na blogu są aktualne w dacie ich publikacji, zaś w późniejszym czasie mogą nie odzwierciedlać stanu zmieniających się przepisów prawa.

Kancelaria nie bierze odpowiedzialności za jakąkolwiek szkodę, która została wyrządzona w związku zastosowaniem lub niezastosowaniem się do przekazanej na blogu treści, albowiem treści zawarte na blogu nie mogą stanowić w szczególności porady czy informacji prawnej wydawanej indywidualnie przy uwzględnieniu konkretnego stanu faktycznego i prawnego.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA PODROBIENIE PODPISU

Posted on 5 lipca 202214 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

O odpowiedzialności karnej za podrobienie podpisu mówi art. 270 Kodeksu Karnego.

§ 1 Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2 Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

§ 2a W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 3 Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Podpis może zostać przerobiony lub podrobiony. Podrobienie będzie oznaczało podpisanie się nie swoim imieniem i nazwiskiem – nawet jeśli dana osoba wyrazi zgodę na podpisanie się za nią, to wciąż mówimy o podrobieniu. Z kolei przerobienie będzie polegało na modyfikacji istniejącego już podpisu.

Do przestępstwa dochodzi, gdy osoba fałszująca podpis dokumentu ma na celu posłużyć się nim, tak jakby to był dokument autentyczny.

Podpisanie się za kogoś na dokumencie, jednak bez zamiaru posłużenia się takim dokumentem, nie będzie stanowić przestępstwa.

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

CO JEST BRANE POD UWAGĘ PRZY USTALANIU ALIMENTÓW?

Posted on 23 czerwca 202214 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

Jak powszechnie wiadomo, alimenty to świadczenia, przeważnie pieniężne na rzecz rodziny. Najczęściej chodzi o świadczenia na rzecz dzieci. Środki jakie otrzymuje dziecko od zobowiązanego do tego rodzica, mają zapewnić jego utrzymanie.

W JAKI SPOSÓB USTALANA JEST WYSOKOŚĆ ALIMENTÓW?

Wysokość alimentów zależy przede wszystkim od:

Możliwości zarobkowych/majątkowych zobowiązanego rodzica
Usprawiedliwionych potrzeb dziecka
Samodzielności dziecka – wysokość alimentów w przypadku niepełnoletniego dziecka, a co za tym idzie nie mającego możliwości podjęcia stałej pracy, ze względu na wiek oraz obowiązek nauki, będzie oczywiście z reguły większa niż w innych przypadkach

Należy podkreślić, że nie ma z góry określonych widełek kwotowych co do przyznawanych alimentów. Oznacza to, że tak naprawdę można żądać dowolnej kwoty, jednak czy zostanie ona przyznana, zależy głównie od powyższych warunków.

JAKIE POTRZEBY DZIECKA MOGĄ BYĆ USPRAWIEDLIWIONE?

Nie wszystkie potrzeby dziecka mogą być uznane za usprawiedliwione. Rodzice – nawet jeśli mają duże możliwości finansowe – nie mają obowiązku spełniać każdych „zachcianek” dziecka, dlatego Sąd nie zawsze przychyli się do żądanej wysokości alimentów.

Do usprawiedliwionych potrzeb dziecka zalicza się m.in.:

Wydatki związane ze szkołą – np. przybory szkolne czy wydatki związane z wycieczkami szkolnymi
Koszty leczenia
Wyżywienie
Odzież
Korepetycje i inne zajęcia pozaszkolne (o ile dziecko na takie uczęszcza oczywiście)

Z racji, tego że alimenty płacone są co miesiąc, jednorazowe wydatki wlicza się w koszt miesięczny. Oznacza to, że kwotę za dany wydatek należy podzielić na 12 i w ten sposób uzyskany wynik wliczyć w koszty miesięczne.

CO NIE WPŁYWA NA WIELKOŚĆ ALIMENTÓW?

Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, przy ustalaniu wysokości alimentów nie są brane pod uwagę:

Świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego
Świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej
Świadczenia wychowawcze
Rodzicielskie świadczenia uzupełniające

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

JAK WNIEŚĆ PRYWATNY AKT OSKARŻENIA?

Posted on 26 maja 202214 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

Na gruncie polskiego prawa karnego wyróżniono kategorię tzw. przestępstw prywatnoskargowych, czyli ściganych z oskarżenia prywatnego. Postępowanie prywatnoskargowe jest jednym ze szczególnych trybów postępowania karnego, w którym to sam pokrzywdzony wnosi i popiera akt oskarżenia jako oskarżyciel prywatny.

Wśród przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego wyróżniamy m.in.: spowodowanie lekkiego uszczerbku na zdrowiu, pomówienie, znieważenie czy też naruszenie nietykalności cielesnej.

W celu zainicjowania postępowania prywatnoskargowego pokrzywdzony powinien sporządzić prywatny akt oskarżenia, w którym oznaczy osobę oskarżoną, wskaże zarzucany jej czyn oraz dowody, na których opiera oskarżenie albo złożyć ustną lub pisemną skargę na policji, która później zostanie przesłana do sądu.

W opisywanym trybie nie prowadzi się postępowania przygotowawczego a sprawa trafia bezpośrednio do Sądu.

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

WYPADEK W PRACY – OBOWIĄZKI PRACODAWCY

Posted on 19 maja 202214 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

Niekiedy mimo zachowania należytej ostrożności oraz spełnieniu wymogów BHP, pracownik może ulec wypadkowi przy wykonywaniu swojej pracy. Skutki wypadku przy pracy jak doskonale wiadomo, mogą być niewielkie, a mogą być też tragiczne – jak poważny uszczerbek na zdrowiu, czy w najgorszym przypadku śmierć pracownika. Jednak niezależnie od tego jakie skutki poniesie za sobą wypadek, rodzi to zawsze pewne obowiązki po stronie pracodawcy.

Jak pracodawca musi się zachować gdy dojdzie do wypadku przy wykonywaniu powierzonej pracownikowi pracy?

Zgodnie z prawem, a konkretniej – zgodnie z art. 234 Kodeksu Pracy, pracodawca, gdy dojdzie do wypadku ma obowiązek:

– wyeliminować lub ograniczyć występujące zagrożenie

– zapewnić udzielenie pierwszej pomocy

– ustalić przyczyny i okoliczności wypadku

– zastosować środki zapobiegające podobnym wypadkom w przyszłości

Jakie obowiązki spoczywają na pracodawcy gdyby doszło do wypadku śmiertelnego?

W przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich czy też zbiorowych, pracodawca:

– niezwłocznie zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy oraz prokuratora

O czym jeszcze musi pamiętać pracodawca?

Kolejnym istotne obowiązki ciążące na pracodawcy to:

– prowadzenie rejestru wypadków powstałych przy pracy

– przechowywanie protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz wszelką inną pozostałą dokumentację powypadkową przez okres 10 lat.

Oczywiście koszty, ustalenia okoliczności oraz przyczyn wypadku, spoczywają na pracodawcy, z racji tego, że jest to jego obowiązek.

Jakie konsekwencje może ponieść pracodawca nie wypełniając swoich obowiązków związanych z wypadkiem przy pracy?

Przede wszystkim pracodawca będzie podlegał karze grzywny, m.in. za:

– zaniechanie obowiązku zawiadomienia właściwych organów o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku

– zatajenie wypadku przy pracy

– przedstawienie nieprawdziwych informacji związanych z wypadkiem

– przedstawienie nieprawdziwych dowodów lub dokumentów dotyczących wypadku

Grzywna jaka będzie grozić pracodawcy wynosi 1000 zł – 30 000 zł.

Ponadto, dodatkowo za nie zawiadomienie w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy, a także za nie sporządzenie lub też nie przedstawienie wymaganej dokumentacji, pracodawca będzie podlegał grzywnie do 180 stawek dziennych albo nawet Sąd będzie mógł orzec karę ograniczenia wolności.

Pracodawca, musi się także liczyć z ewentualnymi pozwami o odszkodowanie. Pracownik będzie mógł bowiem, żądać świadczenia odszkodowawczego od niego, kiedy wypadek, któremu uległ pracownik, był przede wszystkim wynikiem nie przestrzegania zasad BHP przez pracodawcę.

Podsumowując, pracodawca musi być świadomy obowiązków, jakie na nim ciążą w sytuacji, gdy dochodzi do wypadku w pracy. Niedopełnienie tych obowiązków, może doprowadzić nawet do kary ograniczenia wolności.

ŹRÓDŁA:

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2345 z późn. zm.).

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA BŁĘDY MEDYCZNE

Posted on 5 stycznia 202214 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

W zeszłym tygodniu, poruszyliśmy temat błędów medycznych (link). W dzisiejszym artykule rozszerzymy to zagadnienie, o to jakie kary grożą personelowi medycznemu za popełnienie błędu medycznego.

Sam Kodeks Karny (ani żadna inna ustawa), nie wprowadza przepisu, który odnosiłby się konkretnie do popełnienia błędu przez lekarzy czy ogólnie personel medyczny. Odpowiedzialność za popełnienie błędu medycznego oparta jest o przepisy odnoszące się do przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu.

Warto postawić tutaj pytanie – kiedy można mówić o ponoszeniu odpowiedzialności? Czy samo popełnienie błędu medycznego wystarczy by przypisać odpowiedzialność?

Odpowiedź brzmi nie. Błąd musi być zawiniony – nawet jeżeli, zaszła wina nieumyślna, tzn. błąd był skutkiem lekkomyślności czy też niedbalstwa lekarza. Należy dodać, że samo popełnienie błędu medycznego i przypisanie winy nie wystarczy, by mówić o popełnieniu przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu – o tym, przesądza wystąpienie danego ujemnego skutku dla zdrowia lub życia pacjenta. To znaczy, że jeżeli lekarz dopuścił się popełnienia zawinionego błędu w sztuce lekarskiej ale nie spowodowało to żadnych negatywnych skutków u pacjenta, to nie można przypisać lekarzowi popełnienia danego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

Jakie więc przepisy Kodeksu Karnego mogą stanowić podstawę odpowiedzialności za błąd medyczny?

Będzie to na przykład art. 160 KK dotyczący narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Artykuł ten przewiduje karę pozbawienia wolności do lat 3, a w przypadku sprawcy, na którym ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo – karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Innym przykładem, może być art. 155 KK, stanowiący, że kto nieumyślnie powoduje śmierć człowieka, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Ten przepis będzie miał zastosowanie gdy lekarz, np. z powodu swojego niedbalstwa spowoduje śmierć pacjenta.

Istotnym jest również umiejętne rozróżnienie błędu medycznego od wystąpienia negatywnych dla zdrowia czy życia pacjenta powikłań, na których wystąpienie lekarz nie mógł mieć wpływu, czyli takich, które nie wystąpiły z winy lekarza.

Jak słusznie Sąd Najwyższy wskazuje, przy rozważaniu o odpowiedzialności karnej lekarza za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, niezbędne jest ustalenie:

– czy czynności lecznicze zostały wykonane zgodnie z zasadami wiedzy i sztuki medycznej

– czy lekarz nie zachował należytej ostrożności

– czy istnieje związek przyczynowy między popełnionym błędem, a skutkiem jaki powstał

ŹRÓDŁA:

1. Gardocka T., Jagiełło D., Medyczne Prawo Karne, Warszawa 2016r.

2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444)

3. Wyr. SN z 12.02.2013 r., II KK 124/12, LEX nr 1277697.

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

FORMY WINY UMYŚLNEJ – ZAMIAR BEZPOŚREDNI I EWENTUALNY

Posted on 10 grudnia 202114 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

W poprzednim artykule (link) omówiliśmy formy winy nieumyślnej, czyli lekkomyślność i niedbalstwo, o których mowa w art. 9 § 2 Kodeksu Karnego.

W dzisiejszym wpisie, przyjrzymy się § 1 tego przepisu, a konkretnie zamiarze bezpośrednim oraz zamiarze ewentualnym, jako formach winy umyślnej.

Art. 9 § 1 KK brzmi:

„Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.”

ZAMIAR BEZPOŚREDNI – DOLUS DIRECTUS

O zamiarze bezpośrednim mówimy wtedy, gdy – zgodnie z wyżej wspomnianym przepisem – sprawca chce popełnienia czynu zabronionego. Ma on świadomość, że swoim zachowaniem wypełnia lub może wypełnić znamiona czynu zabronionego i mimo to, chce popełnić ten czyn. Chęć jest zatem tutaj warunkiem.

Co więcej, o zamiarze bezpośrednim mówimy, również wtedy gdy sprawcy nie uda się wypełnić znamion czynu zabronionego – tj. jego zachowanie, nie będzie na tyle skuteczne by popełnić dany czyn zabroniony. Chodzi więc o samą chęć spowodowania przez swoje zachowanie skutku, który wypełnia znamiona czynu zabronionego.

Należy też wspomnieć, o występującym tu podziale na: zamiar bezpośredni nagły i zamiar bezpośredni przemyślany. Ten pierwszy podejmowany jest szybko, bez dokładnego przemyślenia, natomiast zamiar bezpośredni przemyślany, jak sama nazwa wskazuje – kształtował się jakiś czas – chodzi tu często np. o tworzenie planu popełnienia przestępstwa.

ZAMIAR EWENTUALNY – DOLUS EVENTUALIS

„(…) przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.” – art. 9 § 1 KK wskazuje nam w tym fragmencie, kiedy zachodzi zamiar ewentualny.

Najistotniejszą różnicą między zamiarem ewentualnym, a bezpośrednim, to brak woli sprawcy, przejawiającej się jako chęć popełnienia czynu zabronionego. Sprawca wykazuje obojętność wobec ewentualnych, dodatkowych skutków swojego zachowania, które miałaby wypełnić znamiona jakiegoś czynu zabronionego. Ponadto – tak jak wskazuje przepis – przewiduje on możliwość wystąpienia takich skutków ale nie ma on pewności, czy one nastąpią. Sprawca zatem godzi się na popełnienie danego czynu zabronionego, mimo iż ten czyn nie jest jego głównym celem.

W przeciwieństwie do lekkomyślności – tutaj sprawca nie liczy na uniknięcie popełnienia konkretnego przestępstwa wskutek swoich działań/zaniechań, jest mu to po prostu obojętne czy dany czyn „przy okazji” popełni czy też nie.

Na przykład – sprawca chcąc dokonać kradzieży (jest to zamiar bezpośredni), popycha przypadkową osobę aby ułatwić sobie wyciągnięcie portfela i telefonu z kieszeni ofiary. Jest mu to obojętne czy ofierze w wyniku upadku coś się stanie, godzi się on na ewentualne skutki swojego zachowania, które mogłyby wypełnić znamiona danego czynu zabronionego.

ŹRÓDŁA:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444)

2. Gardocki. L, Prawo karne wydanie 21, Warszawa 2019.

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

LEKKOMYŚLNOŚĆ I NIEDBALSTWO – na czym polega różnica?

Posted on 2 grudnia 202114 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

Art. 9 Kodeksu Karnego wprowadza stronę podmiotową czynu – umyślność i nieumyślność. Dziś skupimy się na nieumyślności.

Zanim jednak przejdziemy do pojęcia nieumyślności czynu, odpowiedzmy na pytanie czym jest czyn?

Czyn to działanie lub zaniechanie. Może on zostać popełniony świadomie lub nieświadomie. Z kolei art. 115 par. 1 KK wyjaśnia pojęcie czynu zabronionego:

„Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.”

Wspomniany już art. 9 KK w drugim paragrafie przedstawia nieumyślną stronę czynu.

„Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.”

Zachodzi tutaj swego rodzaju podział na lekkomyślność i niedbalstwo. Na czym ten podział polega?

Jak wskazuje art. 9 § 2 KK – sprawca czynu zabronionego popełnia go mimo, że nie ma takiego zamiaru. Gdyby istniał zamiar, wtedy mówilibyśmy o umyślności popełnienia tego czynu. Sprawca zatem popełnił dany czyn zabroniony, ponieważ nie zachował należytej ostrożności, która w danych okolicznościach była od niego wymagana.

„Przewidywał albo mógł przewidzieć?” – co to oznacza i dlaczego to sformułowanie jest tak istotne w tym przepisie?

Tak jak wyżej wyjaśniliśmy – sprawca nie miał zamiaru popełniać danego czynu zabronionego ale przewidywał, że zachowując się w sposób nieostrożny – lekkomyślnie – może do tego dojść. Pomimo, że przewidywał taką możliwość to liczył na to, że jednak uda mu się uniknąć popełnienia czynu zabronionego. Na tym właśnie polega lekkomyślność – jest to tzw. nieumyślność świadoma.

Z kolei stwierdzenie „mógł przewidzieć” wskazuje na niedbalstwo. Sprawca nie przewidywał możliwości popełnienia czynu zabronionego przez swoje nieostrożne zachowanie – a więc nie mógł liczyć na jego uniknięcie – natomiast nie zmienia to faktu, że przewidzieć taką możliwość mógł.

Dlatego stwierdzenie „Przewidywał albo mógł przewidzieć?” w art. 9 § 2 KK , jest tak istotne, ponieważ tak jak widać – ono w zasadzie wprowadza podział na lekkomyślność i niedbalstwo.

ŹRÓDŁA:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444)

2. Gardocki. L, Prawo karne wydanie 21, Warszawa 2019.

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Zabiegi kosmetyczne

Posted on 19 sierpnia 202114 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

W kolejnym, czwartkowym poście serii MEDICAL & BEAUTY LAW przybliżymy sytuację prawną zabiegów kosmetycznych nieterapeutycznych, czyli wyłącznie upiększających. W pierwszym artykule poświęconym zagadnieniu medycyny estetycznej, wskazaliśmy podział na takie zabiegi kosmetyczne (głównie z zakresu chirurgii kosmetycznej), które mają cel terapeutyczny, zmierzają w konsekwencji do usunięcia wrodzonych bądź będących skutkiem urazu, choroby, anomalii fizycznych. Natomiast omawiane dziś zabiegi nieterapeutyczne mają na celu dostosować urodę pacjenta do pożądanych przez niego standardów. Musi wówczas dojść do spełnienia określonych prawem przesłanek:

– celem lekarza musi być poprawienie urody! Celem nie może być przykładowo: zmiana wyglądu pacjenta, aby taki pacjent mógł uniknąć odpowiedzialności karnej,

– lekarz dokonujący zabiegu musi posiadać szczególnie określone kwalifikacje,

– pacjent musi w dostateczny sposób wyrazić zgodę na zabieg, co więcej, warunkiem takiej zgody jest poprzednie poinformowanie pacjenta o ryzyku łączącym się z zabiegiem oraz możliwości powikłań,

– ryzyko takiego zabiegu musi pozostawać w skali ryzyka przewidzianego dla określonego typu zabiegu, nie może np. stanowić realnego zagrożenia życia czy poważnego uszczerbku na zdrowiu.

Kwestia ryzyka jest istotna z punktu widzenia odpowiedzialności karnej lekarza. Ryzyko musi być przez lekarza adekwatnie skalkulowane co do wagi zabiegu, który ma być wykonywany. Jeżeli w tym zakresie lekarz przekroczy proporcjonalność ryzyka do zabiegu, takie przekroczenie przez lekarza będzie stanowić błąd sztuki lekarskiej, a w konsekwencji odpowiedzialność karną. Nawet jeżeli lekarz podjął się zabiegu po świadomej zgodzie pacjenta na zabieg z takim ryzykiem!

Zabieg kosmetyczny mający na celu tylko poprawienie urody musi być przeprowadzony zgodnie ze sztuką lekarską, także z technicznej strony. Musi być przeprowadzony zgodnie z wymaganiami wiedzy i praktyki lekarskiej w tej dziedzinie. Naruszenie któregoś z powyższych wymogów może pociągnąć lekarza do odpowiedzialności karnej. Praktycznie odpowiedzialność taka będzie miała znaczenie tylko wówczas gdy taki zabieg się nie powiedzie, tzn. nie przyniesie oczekiwanych efektów, a pacjent dozna w związku z nim określonego uszczerbku na zdrowiu, życiu bądź lekarz sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo takich następstw.

Masz pytania? Zajmujesz się na co dzień działalnością z branży beauty i potrzebujesz pomocy prawnej?

Skontaktuj się!

Tel. 510 – 328 – 596

Mail: biuro@pasternaklegal.pl

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.

Zgoda pacjenta – kiedy jest ważna?

Posted on 15 lipca 202114 września 2022 by Pasternaklegal Pasternaklegal

W poprzednim wpisie (link do wpisu ) analizowaliśmy samą definicję zabiegu leczniczego, by tym samym rozpocząć problematykę zgody pacjenta. Ze względu na to, że szeroki jest zakres zagadnień związanych z powyższym, w dzisiejszym poście pragniemy pokazać, jakie są prawne warunki, aby zgoda pacjenta była ważna.

Jak rozumieć zgodę pacjenta? Czy każda zgoda jest ważna?

Warunki, które musi spełniać zgoda pacjenta możemy podzielić na ogólne – uniwersalne, do wszystkich przypadków i na szczególne – do określonego rodzaju zabiegów, czynności (np. eksperyment) czy określonego rodzaju osób ( np. małoletni).

Przede wszystkim zgoda pacjenta to szczególna forma OŚWIADCZENIA WOLI. Musi spełniać ogólne wymogi takiego oświadczenia:

– Osoba wyrażająca swą wolę musi być UPRAWNIONA do jej udzielenia, musi być prawnym dysponentem chronionych prawnie dóbr , które mają być poddane ingerencji,

– Czynność, dla której zgoda ma być udzielona NIE MOŻE BYĆ niezgodna z ustawą czy z zasadami współżycia społecznego,

– Oświadczeni woli, a więc w rezultacie wyrażenie zgody musi być wynikiem swobodnej, nieprzymuszonej decyzji osoby, która ją wyraża! Nie może być to wyrażona zgoda pod wpływem błędu, przymusu, czy w stanie psychicznym , który uniemożliwia jej wyrażenie,

– Zgoda musi być wyrażona w stosownej formie.

Uprawnioną osobą najogólniej mówiąc jest 0s0ba, wobec której ma być wykonane świadczenie bądź zabieg. Osoba ta ukończyła 18 lat, ma zdolność świadomego wyrażania własnej woli – jest podmiotem wyłącznie uprawnionym do wyrażenia takiej zgody.

Jeżeli pacjent nie spełnia powyższych kryteriów jest wówczas potrzebna ZGODA ZASTĘPCZA. O tej szczególnej formie wyrażenia zgody już w następnym wpisie, który będzie kontynuacją dzisiejszego zagadnienia.

Prowadzisz działalność z branży medycznej, beauty? Potrzebujesz ochrony bądź pomocy prawnej?

A może jesteś pacjentem/klientem, który takiej pomocy potrzebuje?

SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI!

Tel. 510 – 328 – 596

Mail: biuro@pasternaklegal.pl

Źródła

Filar, Marian, Lekarskie Prawo Karne, Wydawnictwo: Zakymcze, Kraków 2000.

Subskrybuj Newsletter i bądź na bieżąco

Zapisz się, do naszego Newslettera. Raz w tygodniu informacje prawne lub informacje o najnowszych publikacjach – za darmo – prosto na twoją skrzynkę.

Jeżeli zainteresowała Cię ta tematyka, zapraszamy do śledzenia naszego bloga oraz zapisu do Newslettera.

Jeśli chcesz uzyskać poradę prawną – skontaktuj się poprzez formularz, mail bądź telefonicznie.