Przestępstwo zniewagi na gruncie Kodeksu karnego.

Uregulowana w art. 216 Kodeksu karnego zniewaga jest przestępstwem, którego przedmiotem ochrony jest godność postrzegana jako cześć wewnętrzna człowieka.

Zgodnie z powyżej przytoczonym przepisem odpowiedzialności karnej podlega ten kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Powyższe działanie sprawcy zagrożone jest karą grzywny albo ograniczenia wolności.

W art. 216 § 2 k.k. ustawodawca wprowadził typ kwalifikowany opisywanego przestępstwa. W w/w przypadku osoba dokonująca zniewagi dopuszcza się tego zachowania za pomocą środków masowego komunikowania. Zniewaga w typie kwalifikowanym zagrożona jest z kolei karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do roku.

Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. Natomiast w przypadku skazania za przestępstwo określone w art. 216 § 2 Kodeksu karnego (typ kwalifikowany przestępstwa zniewagi) Sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.

Należy pamiętać, iż przestępstwo zniewagi jest przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego. Oznacza to, że osoba pokrzywdzona sporządza akt oskarżenia we własnym imieniu oraz samodzielnie występuje przed Sądem w charakterze oskarżyciela posiłkowego, bez udziału prokuratora w postepowaniu.

Źródło:

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U.2020.1444 t.j. z dnia 2020.08.25)