Przestępstwo stalkingu na gruncie polskiego Kodeksu karnego

autorzy: Łukasz Pasternak, Patrycja Gleń
15.12.2020
Art. 190a k.k., który kryminalizuje przestępstwo stalkingu, został dodany do Kodeksu karnego na skutek ustawy z 25.02.2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny (Dz.U. Nr 72, poz. 381). Przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. jest wolność od strachu, prawo do spokojnej egzystencji, § 2 tego przepisu chroni natomiast szeroko rozumianą prywatność człowieka. Z kolei na gruncie 190a § 3 k.k. przedmiotem ochrony pozostaje życie człowieka.
Zgodnie z art. 190a § 1 k.k. kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Natomiast zgodnie z par. 2 wspomnianego przepisu tej samej karze podlega kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
Ściganie w/w przestępstw następuje na wniosek pokrzywdzonego.
By zachowanie mogło być uznane za stalking, nękanie przez sprawcę musi być uporczywe, a zatem polegać na nieustannym oraz istotnym naruszaniu prywatności innej osoby oraz na wzbudzeniu w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia. Ustawodawca nie wymaga przy tym, aby zachowanie stalkera niosło ze sobą element agresji. Nadto prawnie irrelewantne jest w kontekście strony podmiotowej tego przestępstwa, czy czyn sprawcy powodowany jest żywionym do pokrzywdzonego uczuciem miłości, nienawiści, chęcią dokuczenia mu, złośliwością czy chęcią zemsty. Dla bytu tego przestępstwa nie ma znaczenia, czy sprawca ma zamiar wykonać swoje groźby. Decydujące jest tu subiektywne odczucie zagrożonego, które musi być oceniane w sposób zobiektywizowany.
Okolicznością kwalifikującą czyn z art. 190a § 1 i 2 k.k. jest sytuacja, w której na skutek zachowania sprawcy następuje targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie. W tym przypadku sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12, natomiast ściganie następuje z urzędu.
Źródła:
- Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U.2020.1444 t.j. z dnia 2020.08.25),
- Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2013 r. III KK 417/13).
Masz pytania?
Zapraszamy do kontaktu.
Skontaktuj się
Mogą Cię zainteresować:
JAK WNIEŚĆ PRYWATNY AKT OSKARŻENIA?
Na gruncie polskiego prawa karnego wyróżniono kategorię tzw. przestępstw prywatnoskargowych, czyli ściganych z oskarżenia prywatnego. Postępowanie prywatnoskargowe jest jednym ze szczególnych ...
Czytaj dalej
JAK WNIEŚĆ PRYWATNY AKT OSKARŻENIA?ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA BŁĘDY MEDYCZNE
W zeszłym tygodniu, poruszyliśmy temat błędów medycznych (link). W dzisiejszym artykule rozszerzymy to zagadnienie, o to jakie kary grożą personelowi medycznemu za popełnienie błędu medyczne...
Czytaj dalej
ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA BŁĘDY MEDYCZNEFORMY WINY UMYŚLNEJ – ZAMIAR BEZPOŚREDNI I EWENTUALNY
W poprzednim artykule (link) omówiliśmy formy winy nieumyślnej, czyli lekkomyślność i niedbalstwo, o których mowa w art. 9 § 2 Kodeksu Karnego. W dzisiejszym wpisie, przyjrzymy się § 1 te...
Czytaj dalej
FORMY WINY UMYŚLNEJ – ZAMIAR BEZPOŚREDNI I EWENTUALNYSkontaktuj się z nami
i dowiedz się jak możemy
Tobie pomóc
Łukasz Pasternak Kancelaria Adwokacka
ul. Malborska 1/11,
03-286 Warszawa, piętro II
Biuro w Markach
Al. J. Piłsudskiego 29, 05-270 Marki
