Przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej człowieka na gruncie polskiego Kodeksu karnego.

Przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 217 k.k. jest nietykalność cielesna człowieka, która jednocześnie stanowi jedno z dóbr osobistych. Zgodnie z przytoczonym powyżej artykułem, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie naruszenie nietykalności cielesnej stanowią wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny.

Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.

Należy pamiętać, iż postępowanie o czyn stypizowany w art. 217 k.k. toczy się w tzw. trybie prywatnoskargowym. W tej postaci procesu osoba pokrzywdzona samodzielnie sporządza akt oskarżenia i wnosi go do sądu, przed którym to pełni rolę oskarżyciela prywatnego.

Źródło:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U.2020.1444 t.j. z dnia 2020.08.25)
2. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9 sierpnia 2012 r. II AKa 137/12, LEX nr 1217652)
   1. cyjnego w Białymstoku z dnia 9 sierpnia 2012 r. II AKa 137/12, LEX nr 1217652)